خاطُره مدرسه 1

ایسه امروز که معلمای عزیزی روزه، یه خاطره دی شمایب میگم:
ما دورهٔ دانش آموزیمان، خیلی این معلمانی دَس دِ کتک باخوردیم. دوران راهنمایی کم، دبستان ویشتر اما دبیرستان کتک ناخوردیم، شاید یکم میترسیَن والّا میزّیَن😂و اما دوران ابتدایی که تَلِ خاطراتش هنوزم  مای چُشمی جلو، عین جُنّ و پری، ترس ایجاد مینه.
مای مدرسه ای وچان، دی اندی شیطان بیَن که حد و حساب نُداشت. کمتر درسی خاطر کتک میخوردُن، ویشتر کتکشان، شیطانیشانی واستان بَ. یکی دی پیدا نمیگردی این معلمانَ بگو: خا دی وسته، بزّی یی بکوشتی مردمی وَچِه رَ، الانی ابتدایی وچانه آدم نگاه مینه، نمیتانه فکرشم کنه که ایان کتک باخورن، چه کلفته پوستی داشیم ما.
یه دفتر حضورغیاب داشتن یادتانَه؟ اون گته دفتران. مای معلم یه چو داشت یک متر و نیم الی دو متر اویی بلندی بَ. میندا همان دفتری لا. خدا شاهُده وقتی کلاسی درِ واز میکُرد،قبل چهرهٔ نورانی معلم، یک متر اوُّلِ چو میامی کلاسی دُل،😢😢😢ایسه خنده دارش اینجه هسته که همین که وارد کلاس میگردی، همه پامیَستایم یک صدامیگوتیم: سُلام برمعلّم خوبَم.
به قول ننُم: آخه خدا تی عقل بَبُرَه، اندی کتک میخورین درین بَمیرین، تا میا کلاسی سر، این "معلم خوبم" کجاتان دِ در میا😂😂
بعضی از مای معلمانی بزّیَن، کتکِ نمیمانی ویشتر به "نوازش" شبیه بَ. شاید بعضی مواقع باید کتک میخوردیم، مادی همهٔ کتکانَ فراموش کُردیم. همه شانه دی دوست داریم. برای همین آرزو داریم یک بار دیگه اوشانه بینیم. همهٔ معلمای زحمتکشَی روز مبارُک باشه. ان شاءالله که هرجا دَرُن موفق باشُن

🌹خلاصه که معلمی چو، گُله _____ هرکی ناخوُرده خُله 😁

نقل خاطره از: سید مصطفی افتخاری، پراچانی شیطان وچه

نقاشی عکس از: رضا باقری