درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۵۸ مطلب در خرداد ۱۳۹۵ ثبت شده است

متلی متون با گویش گته دهی

سه شنبه, ۲۵ خرداد ۱۳۹۵، ۰۹:۴۷ ق.ظ

کاری سر دبیمه ٬ می زنک ٬ تلفون بزا  بوته ٬ دره  آنی  د تا  نونه  سنگگ هایر ٬  ویر بیار .

نه کندیلی دله  آرد  دره  ٬  نه اهرکی دله ره  دون دره  و  لاکی دله ره نون....
وگرسسه مه ٬ وره بوتمه ٬ اما  اندی بدبخت ببیه می ؟ اسا چی به  زنجه موری کندی ٬  تعزیه خونی راه اینگتی.
اسا میبه   شیر ( شعر) گنی ٬  اون دی نه شعر سفید و شعر نو٬ سبک هندی ٬ خراسانی  ٬ بلکه از نوع سبک عراقی

خلاصه ٬ ظهر ببیه ٬ بدیمه یه نونوایی لواشی  دره  نون پچنه.

ماشینه پارک کردمه ٬ بشیمه نونه وایی دله ....
بسم الله الرحمن الرحیم.

ایجه نونه وایی هسسه ؟
یا کانون باز نشستگان؟!؟!!

بدیمه  ۱۸ تا پیر مرده ٬ خش شانس اوجه ٬ نیشتنه .
خش شانس از این جهت ٬ که پیر ببینه و جونمرگ نبیه نه.

حقیقتا این روزون ٬ اندی جونون ٬ جون جونی میرندنه ٬ یا سکته کندنه ٬ یا اوردوزکندنه ٬ یا....
هر جاشنی ٬ جوون کم ویندی.

بدیمه خلی لواشی شلغ هسسه٬ بوتمه ایجه ٬ باید چار ساحت بنیشرم تا نون می گیر بیا ٬ نونوایی  د  درگا  شیه مه.
دویست ٬ سیصد متر جلوتر ٬ یک نونوایی سنگکی ره بدیمه .

وقتی دله شیه مه ٬  یک گاری بکشیه مه ٬ اهوووووو ٬ ایجه چه خبره؟!؟!
باز صد رحمت به لواشی ٬ ایجه گو
خدی دفتر مرکزی کانونه بازنشستگان موندنه ....
عجب گرفتار ببیه مه ٬ این پیره مرداکونی دس ...
تموم شهر  قرق  کرده نه .
بیست و سه نفری  د  بیه نه .....آخه
مگر هر محله ای  دله  چن تا پیره مرد دره ؟!؟!

اسا  همشونه ٬ دی نون وانه
زنگ بزامه ٬ زنگی به ٬ بوتمه تی گت ببا و ممای قبره نور  بواره  ٬ تمومه نونه واییونه پیر مرداکون ٬ مثل فلسطینی جور اشغال کرده نه ٬ چه خاکی خدمی سر دکنم.
اسا نبنه یک گته سیب زمنی ره ٬ ببپه چی باخریم؟
....آخه مرد.... آبه گوشت درس کرده مه .....یا خونه نی ٬ یا اگر وانه
بیایی ٬ نونه سنگگ بیار.

گوشی ره قطع کرده .... خدا می زنک بداره ... هم آبگوشت دوس دارنه و هم خلی رک هسسه.
..ای خدا ... چی هاکنم چی هانه کنم؟
بدیه مه ٬ چاره ای نداره مه ٬ بنیشته مه اشونی کتاری بن.
.. یکی از خدشی سروازی گپه زنمبیه ٬  یکی شون اخبار بی بی سی را تجزیه و تحلیل کنمبیه ٬ یکی مسئولین مملکته ٬ دمیته بیه فش دیمبیه ٬ یکی اخبار حوادث گته ٬ یکی خدشه عقل کل دونسسه ٬ یکی سه تا زن ببرده بیه ٬ عفت کلوم نداشته.
ندومه چیبه ٬ آدم وختی پیر بنه ٬ چی به اندی  اخوار  دوس  دارنه .

از علت جور شینه نفت برنت تا پسسه رفسنجون تا کدی تنبل ساری بیر بشو تا زنجونی قاطرونی گپه زنمبینه تا بی وفایی این دوره زمونی وچان و تا ....ریت نسل جوان و آخره  سر   فش وکتره.

یکی شون که خلی بی تربیت بیه ٬ هر که هرچی گته ٬  وه با فش بدان وی گپه کامل کنمبیه ٬ اچین بو لوکی سره ٬ سنگ دنیگنمبیه.
یکی گو عین بانک مرکزی نرخ تورم وی دسسی دله دبییه ٬ وره گتی لوبیا چشم بلبلی ٬ ۳۲ د ساله پیش کیلویی چندی بیه ٬ وه جواب دیمبیه
اندی گپ و گپ و ناله بکردنه ٬ من سرسوم بیتمه ٬ می کله ای تاسه ببردنه.
اسا من تندیره یاشمه ٬  فکر و خیال کنمه.
پیش خدم بوتمه ٬ این سنگگی تندیر دی عینه جهندم موندنه.
انگار که اون سنگون آدمی زاد هسسنه ٬ تندیر دی جهندمه روز موعوده.
اون ور دی ٬ شاطر خدشی کینه الکی پیت پیت دینه ٬ اچین بو وی کینونه ویبره ای سر دره ٬ هر ده دیقه ٬  دتا  بسوته نون دیم دینه امی سمت ٬ چند تا کلو سنگ دی وی دیم دماسسه.

....حلا ایهنون درک ٬ هر باز نشسسه ره ده تا نون وانه ....
یکیشونه بوتمه ٬ دایه جان شمی خونه دونه ( برنج) دنیه ؟
منه ور ورا ( چپ چپ ) بیاشیه..
اون یکی ره بوتمه عامو جان شما خدتونی خیکه  فقط نون پر کندنی.

شما گو ٬ افتاب تیخ نزا ایجه نیشتنی ٬ خاب. سه تا ویشتر هانیرین ٬ بدا اماره دی برسسه.

یکیشون می همرا لج کرده ٬ بجای ده تا سنگگ ٬ دوازده تا هایته.

همینجور ٬ کوله پری که تشی سر دره ٬ جلیز ولیز خرمبیه مه ٬ می چشم بکته دیفاره ٬ بدیمه چن تا سنگگه ٬ خشخاشی دیواری میخی گل ٬ آویزونه .
بوتمه آقای کین چرخونک ( شاطر)
اون نونون صحاب دارنه؟
...بوته نه .... تره وانه ؟
بوتمه اهو ... منه وانه.
اوجه بفهمسسمه اون گته نونه خشخاشی گرون هسسه ٬ که پیره مرداکون نوانه.
پنج تا بخرسسه مه و فورا چریمه ره چک کردمه.
اسا خدمی پشت یاشمه که پیره مرداکون منه دمال هانه کنن.

نونه ببرمه خونه ٬ زنک بوتمه ٬ این نونون از گوشت آهو  د  لذیذ تره.

ته ندوندی ٬ با چه جون کنشی ایهنونه هایته مه ٬ این آهوئونه از کانون باز نشستگون صید کرده مه.

زنک بوتمه کمتر باخر.
زنک خنده بکرده و بوته اسا ٬ دتا نون هایتی ها...

بیاش توندی اماره کفت کنی.

آریوبرزن کیان

بر گرفته ازروایت جناب آقای حامد نجاری عزیز
این متن به صورت صوت تلگرامی در کانال موجود است.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۵ خرداد ۹۵ ، ۰۹:۴۷
درجی طالقانی

مار٬ مادر٬ مامی

سه شنبه, ۲۵ خرداد ۱۳۹۵، ۰۹:۴۶ ق.ظ

ماری که وی چشون دنیاره نوینمبیه٬  بیمارسسونی دله ٬ خدشی پسری تختی ور ٬ نیشته بیه و برمه کنمبیه.......

فرشته ای بیما و  رو  به  ماره  کرده و بوته :
ای مار ( مادر)  من از جونبه خه دا بیمامه ٬  رحمته خه دا  بر این قرار بیته که فقط تی  یکی از  ارمونون ( آرزو  ره  بر آورده کنه  ٬  بو  که  از خدا چی  خواهنی؟

مار  رو  به  فرشته کرده و بوته:
از خه دا  خواهمه ٬  می لیله ( بچه)  ره شفا هادیه.
فرشته بوته :
پشیمون نبه نی؟

مار ( مادر) بوته :
نه !
فرشته بوته :
اللون تی وچه شفا پیدا کرده ٬ ولی ته تونسسی خدتی چشمی بینایی ره خه دا  د  بخوای....

مار برید خن ( خنده بریده) بزا ٬ بوته ٬ ته درک نکندی!

چند سال از این موجرا ( ماجرا) بگذشته و پسر گته ببیه و مرده موفقی ببیه و مار وی به جشن بیته.
پسرک عاررسی بکرده  و خدشی زنکه خلی دوس داشته....

پسرک  رو  به  ماره  کرده  و  بوته :
جانه مار  ندومه چه جوری تی به بوام :
می زنک نتونده تی همرا ٬ زندگی بکنه.
وانه تی به ٬ یه  خونه  بیرم و ته بشی اوجه زندگی به کنی.

ماره  رو به خدشی وچه کرده و بوته:
نه جانه رو  ٬  من شمه سرای سالمندون ٬ خه دمی  هم  سنو سالونی همرا  سر  کنه مه  و اشونی ور  راحت هس سمه.....
ماره ٬  خونه  د  درگا ما ٬  بشیه یک گوشه بنیشته ٬  زار زار برمه بکرده.
فرشته  دواره  جیر  بیما  و بوته:
ای مار ( مادر) بدی٬ تی پسر چه بلایی تی سر بیارده ؟
اسا  پشیمون نی؟
نخواه نی  وره  نفرین  کنی ؟
مار  بوته :
نه پشیمون نیه مه و  خدمی وچه ره نفرین و ناله نکنمه .
آخه ته چه دوندی؟
فرشته بوته :
ادی ( باز) ٬ خدایی رحمت تی شامل ببیه و  ته  توندی  آرزویی کنی.
اسا بو ٬ بیاشم تی ارمون چی هسسه؟
آیا خدتی چشمی  سو  ره  خه دا  د
طلب کندی؟
مار  با اطفینون پاسخ هادا ٬ نه !
فرشته با تعججب وره بپرسیه :
پس تره چی وانه ؟
بوته  از  خه دا  خواهمه ٬  می عارس ٬ زنه خوبی بو و بتونه می  پسره  ٬ خش وخت کنه ٬  آخه من که دنییمه تا  خدمی پسری مواظب بم.
فرشته ای چشمی اشک بپاته ( جاری شد) و  د تا  چککه اشک ٬ بریخته  ٬ ماری چشمی دله ٬  ماری چشم  ٬ سو دکته ...
وختی زن ( مادره) ٬ فرشته ای چشمی اشکه بدیه.
بوته :
مگه فرشته دی برمه کنده ؟
فرشته بوته : بلی !
اما فرشته ان  ٬  وختی برمه کنه می 
که  ٬ خه دا   دی برمه کنده.
ماره خبر هایته :
مگه خه دا  دی برمه کنده ؟!
فرشته جواب بدا:
خه دا  از  شوق  آفرینش  موجودی به نام مار  برمه کنده...
هیچکس  و  هیچ چی ره ٬ نشانه ماری همرا ٬  مقایسه کردن

به افتخار مارون ( مادرون ) :
بزن دس چرککه ره

آریوبرزن کیان

این متن زیبا به صورت صوت تلگرامی در کانال موجود است.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۵ خرداد ۹۵ ، ۰۹:۴۶
درجی طالقانی

فیلمهای بهاری درجی

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۳:۱۷ ب.ظ

فیلم اول: کوه پراچان، ارسال از سید مصطفی افتخاری (پراچان)

  ویدیو را دریافت کنید

فیلم دوم: سفره سبز البرز کوه/تره چینی، ارسال از سیده مریم قادری (اورازان)
به لطف خدا البرز سفره سبز خود را گسترده
یادمان باشد به اندازه برداشت کنیم تا این منبع خدادادی برای همه و همیشه سبز بماند
به حرمت سخاوتش با کوه مهربان باشیم
  ویدیو را دریافت کنید

فیلم سوم: سهم ما از کوه، ارسال از سیده مریم قادری (اورازان)
سهم ما از کوه
شوروک و آتک و کمانگوش
نه ریشه د بکنیم، نه ریشه کن کنیم
گل و تخم گیاه دی نکنیم تا بمانه سال بعد، باز درآ
با کوه مهربان باشیم.
  ویدیو را دریافت کنید

فیلم چهارم: روستای دوروان کرج، ارسال از احمد لهراسبی
  ویدیو را دریافت کنید

فیلم پنجم: جناب آقای خیراله رضاخانی فرزند کربلایی وجیه اله از دنبلید، چند بیت از اشعار منظومه عزیز و نگار و زمزمه میکنند.
  ویدیو را دریافت کنید

فیلم ششم: وَهمن تونل.. ارسال از سید مصطفی افتخاری، خُجیره کوهنورد و شجاع وچه ای از خطه ی پراچان

  ویدیو را دریافت کنید

فیلم هفتم: طرز تهیه رشته طالقانی (اَرشته). ارسال: سیدمجید سیدعلیخانی، سنگبن

  ویدیو 1 را دریافت کنید                        ویدیو 1 را دریافت کنید

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۵:۱۷
درجی طالقانی

خاطُرات کوه بشین و تَره (سبزی) چینی قسمت دوم: لیواسک

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۳:۱۶ ب.ظ

سلام عزیزان
مُن یه خاطره از لیواسک چینی دَر وَکُنُم٬ ان شاءاللّه که خوشُتان میا
چند سال پیش، به اتفاق بابام٬ عموم و پسر داییم، برای اولین بار بِشی یِم کوه٬ لیواسکی بَ.
ما هم که تا اون روز اصلاً برای سبزی بچی یَن و این چیزانی بَ کوه نشی بی یِم٬ خِلی کیف میکُردیم ِو ذِوْقُ شِوْقَ خوبی داشتیم.
خلاصه... آقا اینان ینی بابام و عموم٬ اون روز ما ر اون قد راه بَبُردُن که عَرَق مای پاچه دَ دَرش😄
داغان و ماغان گَردی یِم تا بَرُسی یِم اون نقطه دلخواهی که اوشان میگوتُن که حتما باید بشیم اوجه😭
انصافا وقتی بَرُسی یِم٬ بـدی یِم یک منطقه وسیع و بسیار زیبا 👌 با لیواسک هایی به کلفتیِ بالِ آدُم😜 امّا آبدار٬ُ نرمْ😋
تا بَبامُشان تشْ مَشْ ها کُنُنْ٬ ما دی نمکدانَ بِی تیم اِو٬ جاتان خالی یه شکم سیر خجیره لواسکانَ باخوردیم😋
بعد از استراحت هم نفری یه گونی بچّی یِم او حرکت کُردیم...
اصل داستان ایجه یه که مُن بیچاره باید بارَ دوش میگیتُم...
اون قَد سنگین بی٬ اون طنافی که کیسه ی کَش دَوَستْ بی تا بُتانُم کیسه رـ دوش گیرُم٬ تمام مُنی دوشَ بالَ داغان کُردُ بی😭
مُنَم بدی یَم چون چاره ای نی٬ همراهانَ بگوتُم : مُن زودتر میشُم ٬شما دُمال سر دَ بیاین😊
پا رَ تند کُرْدُم اِو به محض اینکه مطمئن گردی که دِی نادّیار گردی یَم اِو دِی مُنه نُمِی نُنْ٬ 😜
لیواسک کیسه رَ دوشُم دَ جیر گیتُم او ٬اویِ سَرَ  دی خوب قاهیم(محکم) کُردُم اِو ٬با یک برانداز پایین دست و انتخاب بهترین نقطه رهایی😂 کیسه رَ لو ها دام ٬بَش تا رُخانه😂😂😂😂
حَلا تصویرش وختی جیر میشی تو ذِهنُم دَرَ😄😄
انگار ماشینی چرخَ لو ها دای جیرشی😂😂 تازه بعضی جاهان دی از رو موانع میپَّرُسْت😂😂😂
مُنَم بعدُش با خیال راحت٬ قبل از اینکه بابام قضیه رَ متوجه گردَ٬ مثل برق بشی یَم جیر، لیواسکَ کیسه ی ور٬ باخُتُم تا بقیه هم بمان😊😊😊
چند سال بعد بابامی بگوتم که چرا اون خجیرَ لیواسکان که بچّی بی یِم ٬ هَمُشْ لُهْ هاشی بی😂😂😂
قضیه شَ میگوتُم و کلّی میخَنْدی یِم😄😂😂😂😂😂
شاد باشید😊

✍ارسال و نقل خاطره از: سید عباس افتخاری، پراچان
🎤 با صدای: سید عباس افتخاری، پراچان
عکس از: غلامرضا رزاقی، ناریان
   تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

هرگونه کپی برداری، تنها با ذکر منبع مجاز است.

این خاطره ی زیبا با صدای سیدعباس افتخاری تقدیم به شما (دریافت کنید)

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۵:۱۶
درجی طالقانی

مُن و بَپُته مُن

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۲:۴۶ ب.ظ

🔰🔰 طنز طالقانی 🔰🔰

طالقانی زُنَک بَش خارُج، تا وچانشه کو خارُج درس میخواندُن، سَر بزنه.
یه روز حوصله اش سر بش و تنهایی پایست و بش پارک.

پارکی میان یه خارُجی پیر زُنک بیامی اویی وَر، نیمکتی سَر بنُشت .
طالقانیه زنُکو  ورانداز کُرد و بُفهمُست کو خارُجی هسته.
(آخه خارُجیانی خارُج میبو  مایی طالقان 😃😃)

همان زمان یه سیب زینی فروشِ دوره گرد آنجه دِ رد میگردی.
خارجی پیر زُنک او دِ سوال بَپرسی: میدانی ما سیب زینی ر ِچی میگِیْم؟
بگوت: آها گو میدانم، پُتِیتو
دُواره بگوت: خا ایسه به این سیب زینیانِ پُخته  که این مردا میروشه، چی میگِیْم؟
طالقانی زُنُک  یه قدری فُکُر کُرد و بعد جواب دا: صداش مینین بَپُته پُتیتو😂😂😂



🔰 ارسالی از: سیدمصطفی افتخاری، پراچان
🎤 با صدای: سیده مریم قادری، اورازان
      تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
(هر گونه درج یا کپی برداری، تنها با ذکر منبع _کانال تلگرامی درجی_مجاز می باشد.)

این طنز زیبا با صدای خانم قادری تقدیم به شما (دریافت کنید)


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۴:۴۶
درجی طالقانی

حکایت ما و خیلیانه دیگه

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۲:۳۶ ب.ظ


نمکدانه که پر مینی، زیاد توجه نمینی که دقیق همه ی نمکِ بریزی نمکدانی میان. شاید خیلی از دانه های ریز نمک، دی زیمین بریزه. حالا اینکه در قدیم، طالقانی میان، دو چیز که خیلی حرمت داشت: نان و نمک، به جای خود. کاری هم نداریم که حرمت نمک، فلسفه ش چی هسته. اما خراسانی زعفرانِ که دمینی هاون بیخ و میکوبی و  میسوی، به دانه دانه ش دقت مینی که زیمین نریزه. حلا بی نمک هیچ غذایی خوشمزه نمیبو. حتی یه خیار هم میخوای باخوری، بهت نمیچسبه. ولی بی زعفران، شاید ماهها و سالها بشاست غذا بپت و مهمانداری کُرد. کوچیک جر و بحث و دعوا و بگو و بخند خانه و خانواده میان، حکم همون نمک زندگی ره داره. خیلی مواظب این نمک، زندگیتانی میان باشین. ساده و بی ریا و همیشک دستی دم، که اگر دنباشه وای به حالِ سفره زندگی...

این دل نوشته ی زیبا از یکی از خُجیره دوستمان هست. در ادامه دی یک داستان صوتی داریم به نام "داستان بارِ عشق" که دوستان دیگرمان در کانال طالقانیا درست کُردین و الحق ارزش بارها بشنوستُن و به یاد سپردنه داره.

تقدیمتان 🌹

کار زیبای آقای مسلم گرشاسبی تقدیم به شما (دریافت کنید)

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۴:۳۶
درجی طالقانی

شعر چای

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۲:۲۶ ب.ظ

☕️   شعر چای   ☕️

‌ چای می نوشی که مهمانت کنم ؟
شاد و شنگ و شوخ و میزانت کنم؟
جرعه جرعه  همره _ نوشیدنت
همچو مستان شاد و رقصانت کنم؟
چای دبشی بی کمی رنگ و اسانس
بر تو نوشانیده  ، حیرانت کنم ؟
استکانی چای و سیگاری سپس
در گپی  جانانه  خندانت  کنم ؟
خسته ای از خستگی "این"گونه ای
حاضری که من از"این"،"آنت "کنم؟
چای خوش عطری ز لاهیجان دهم
حس و حالی  شیره ی جانت کنم ؟
شرط  دارد این همه ، ای  نازنین
من فقط  ، معتاد _ گیلانت کنم

✍ شعر از: استاد عبدالناصر میرچی
🎤 با صدای: مریم قادری

(دریافت کنید)


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۴:۲۶
درجی طالقانی

خاطُرات کوه بِشیَن قسمت اول: خُرس

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۲:۱۷ ب.ظ


دوستان، اِسه گو حرف این سبزی مَبزی هسته، بُدا شمایبِ ازکوه بشیَنِ خودُم بگم.
چند سال پیشی بهار، منُ و برارُم بشییم کوه، سبزی و لیواسکی بَ. یه مسافتی رِ با هم بشیِیم، بعد از هم جدا گردی یِیم، هرکدام یه سمت. فاصلمان آنقد گردی که دی با صدا، سوت، شول، هیچ جورِه نمیتانستیم خودمانِ پیداکنیم. البته ما کوهی میان گم نگردی یِیم، فقط همدیگرِ گم کُردیم.
همان طورکه می دانین، بهاری کوه خِلی خطر دارَه. هم کوه نرمَه، ینی سنگان لَقُّن، هم این که احتمال دارَه هرکدوم از این بندانی بیخ، جَکُ و جانورخُوتّه باشن. مثلاً یکی از این جانوران، خرسَه. مُن تو حال خودم بیَم، سرم دی جیر دبی، مشغولِ بچّیَن بیَم، تا برسیَم یه درّه ای میان، یه گته تخته سنگ دَبه. سَرِمَ راستا کوردم، یه سفیدی بدییَم، از ترس پسا کتُم. اوندی چطور تخته سنگ ارتفاش تا درّه، دو سه متر بی. مُن دی جیرکَتُم سنگی سر، اوزان گردییَم. اون حیوان خو دِبی، منی متوجه نگردی. من دی ازترس، نه میتانستم خودمه پرت کنم جیر چون بیدارمیگردی، نه میتانستم برارمَ صداکنم. فقط بتانستم خودمَه یواش جوعَرکَشُم، دی هیچی رِنگاه نکُردم. منی بدن دی مثل بید میلَرزی، رنگُم دی گردی اچینِ گچ!

همین طور یواش یواشَک خودمه حدود100متر دور ُردُم، تا خودمَه برسانیَم یه درّه، اون ورتر یه گته سنگی پشت بیاستام، یه دوربین شکاری دی منی همرا بی. نفس نفس زنان، دوربینی همراه، همون سمتِ نگاه کُردُم، بینُم اون بیصابک چیَه. چشمتان روزِ بدِ نینَه، بگیْن چی بی؟ اصلاً باورم نمیبی فقط ده دِیقه، دوربینی همراه از تعجب نگا میکردُم، چشمانم دراما بی. دبی دیوانه گردُم وقتی بدیَم وَرفِ جای خرس اشتباه بیتُم. درّه ای میان، که بهمن بمابی، یه مقدارش این سنگی بیخ که نُسامِ جا بی، بمانستِه بی، او نگرده بی، منی قلب دی هنوز 80 میزّی.
بالاخره بعد از 3ساعت برارمَ پیدا کُردُم، منَ بگوت تی رنگ رو چبه اچینِ گچه؟ مُن روم نمیبی بگم سرگذشتم چی گردی، اندی حالم بد بی تا خانه ای ور، اصلا گپ نزّیَم.
اسه نتیجه گیریش چیه؟ اینِه که هیچ وقت کوهی میان رفیقتان دَ جدا نگردین
کوه بر همه شما خوش

✍نقل خاطره: سیدمصطفی افتخاری، پراچان
📝 تنظیم و ویرایش: سیده مریم قادری، اُورازان
🎤 با صدای: سید مصطفی افتخاری، پراچان

عکس از: جام جم آنلاین
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

هرگونه کپی برداری، تنها با ذکر منبع مجاز است.

این خاطره ی زیبا با صدای سیدمصطفی افتخاری تقدیم به شما (دریافت کنید)


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۴:۱۷
درجی طالقانی

طالقانی دستپخت: شامی سیاه

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۲:۰۶ ب.ظ

🍴 طرز تهیه شامی سیاه 🍴

🔶 برای سهولت و استفاده همه ی هم میهنانِ عزیزمان، پستهای آشپزی، به زبان و لهجه ی فارسی، تقدیم می گردد.

🔶 مواد لازم:
گوشت چرخکرده
یک عدد تخم مرغ
پیاز رنده شده
دو قاشق غذاخوری آرد نخودچی
سبزی معطر (تازه ی ساطوری شده یا خشکِ پودر شده)
نمک، فلفل، زردچوبه، دارچین و ادویه گوشت
روغن برای سرخ کردن
مواد سس:
گردوی خُرد شده
رب انار
نمک، فلفل، زعفران آب کرده و کمی شکر

🔶 دستور پخت:
گوشت چرخکرده، پیاز رنده شده، آرد نخودچی و ادویه ها و سبزیجات معطر را به همراه نمک و تخم مرغ با هم خوب قاطی کرده و ورز می دهیم. به اندازه یک کف دست از مواد برداشته و داخل روغن سرخ می کنیم.
داخل ظرفی دیگر، یک عدد پیاز کوچک را خُرد و سرخ می کنیم و گردوها را به آن اضافه و نمک و فلفل و شکر و رب انار و کمی آب به آن می افزاییم. حدود نیم ساعت میگذاریم مواد جوش خورده و سس جا بیفتد. سپس می توانید شامی های سرخ شده را داخل سس بریزید و یا سس را در جداگانه و در کنار آن سرو کنید. این غذا هم با نان و هم با برنج مصرف می شود و به خاطر سسی که در آن رب انار به کار رفته، رنگ تیره دارد.
نوش جونتون.

🔶 سرپرست مطبخ: مریم قادری، با سپاس از بانو سحرمهر

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۴:۰۶
درجی طالقانی

یه چیزهایی

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۲:۰۶ ب.ظ
یه چیزایی..

یه چیزایه اگه بُشکنه، با هیچ ﭼَﺴﺒﯽ نِمیشا ﺩُﺭﺳﺘشان ﮐُﺮﺩ، مثل آدُمانی ﺩُﻝ
ﯾﻪ ﭼﯿﺰﺍیه ﺍﮔﻪ ﺑِﺮﯾﺰﻩ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ چی نمیشا جمعشان کُرد، ﻣﺜﻞ ﺁﺑِﺮﻭ
یه چیزایی تاوان داره، مثل اشتباه
یه چیزایی خیلی با ارزشه، مثل عشق
یه چیزایی خیلی سَختَه، مثل انسان بیَن
یه چیزایی خیلی بده، مثل خیانت
یه چیزایی خیلی تلخه، مثل حِقیقت
یه چیزایی خیلی گرانه، مثل تاوان
یه چیزایی هِزینه نُداره اما خیلی حال میدیه، مثل بَخندین
یه چیزایی رِ نباید از دست بِیدی، مثل دوستِ واقعی
یه چیزاییه نمیشا تحمل کُردُن، مثل آدُمای چاپلوس و دروغگو
یه چیزایی ر نمیشا تغییر بُدا، مثل گُذشته
یه چیزایی ر با هیچ پولی نمیشا بَخرین، مثل مُحبت
یه چیزاییه که اگه باخوری، با هیچ چیزی نمیتانی بریزیش میدان، مثل مالِ بچه یتیم
یه چیزایی ر آنجور که باید قدرشه بُدانی، نمی دانی، مثل پیَر و مار
آخُرشم بدانی کسی همیشه هوامانِ داره، مثل خدا

🎤 با صدای: سیده فاطمه میرتقی، اورازان (به صورت وُیس تلگرامی در کانال موجود است)

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۴:۰۶
درجی طالقانی