مرد خدا: مرشد چلویی
گوشه ی شرقی مسجد جامع بازار تهران، یه دوکّانِ غذاخوری دَبه که اونه ای سَر در بَنوشت بَه:
هم نسیه هامیدی ییم، هم وجه نقد، به اندازهٔ توانمان
هر وقت پادو وچاکان میامیَن که صابکارشانیب غذا بَبُرُن، یه مُزّه دارَ لقمهٔ چَبرِ گوشت و کُباب، با ته دیگ زعفُرانی دُرست میکُرد وخودشی دَسی همراه، میندا اوشانی دُهانی میان و خودشی همراه میگوت: نکنه صابکارش این غذا دَ هیچی او رَ هانِدی و این وچه دی دلش بخوا، مُن خدایی شرمنده گردم!
این دوکّان دار وکاسب نمونه، که الحق حبیب خدا بَ، اُسمُش حاج میرزا عابد نهاوندی، معروف به مرشد چلویی بَ.
حاج میرزا، پیرمردکی بلند قد، با دیمی نورانی و ریش خیلی سیفیدی بَ و خیلی دی خوش اخلاق.
خدا او رَ رحمت کنه
این روزان این مرشدانی جای خالی، خَیلی احساس میبو
البت ما دی از این جور کسبه ها و مرشدان، طالقانی میان زیاد داشتیم. خدا اوشان رحمت کنه. هنوزم داریم که در خفا دستگیری مینُن. خدا اوشان بُداره.
انتخاب متن: ابوالفضل یزدانی – خسبان
برگردان متن: سیدمصطفی افتخاری – پراچان
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
