درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

عکس نوشته های هفته چهارم بهمن ماه 95

چهارشنبه, ۲۷ بهمن ۱۳۹۵، ۰۳:۱۶ ب.ظ

هنوز مردی و مردانگی هست
هنوز آدمای بامحبتِ بامعرفت پیدا میشه
هنوز اعتقادات عمیق و رعایت حرمت بزرگترها وجود داره
خدایا حافظ همه آدمای خوب و همه چیزای خوبی که داریم باش
📸عکس: سیدمصطفی افتخاری


عجب رسمیه رسم زمانه...
آقاجان میشو، پیجارش میمانه...


فقط نه کوچه باغ ما
فقط نه این که این محل
احاطه کرده شهر را
شعاع مهربانی ات....


جاده وطنم، ناز و سپیدپوش...
📸عکس: خانم الهه تاجدینی - حسنجون


خودشه یه قشنگه دتر چارده ساله مینه. اویی حس و حال، هنو زنده یه.
مینیشه پنجره ای هره ای سر...
روخانه ای آواز و پرندگانی چهچه ر گوش هامیدیه و حنایی گیسانشه میبافه..!


حال که صبح
با رقص نازآلود برفهای بهمنی
از پشت پنجره، میخندد
گلدان عشق را به خانه ات ببر
تا طعم لحظه هایت شیرین شود


بُوشو کُنار
نَنومه بوساندی 😡😡😡
ایسه مینی نوبه هسته 🐂


کبک در طالقان، امروز ۲۵ بهمن - عکس: خانم الهه تاجدینی


چشم گشودنی از تو
و نگاهی که
عطر امید می پراکند در فضا...
تبسمی که
غزل می شود در لبخندت...
طلوع دوباره عشق
یعنی آغازی دیگر
و روزی تازه ...


ننه مُن وَلنگ تال حالیم نی
یه عُمره با این وَله تالَک سَر کوردیَم و
پیاله پیاله چای هادام آقاتی دست.
ایسه تو خودُوت اینه ای نامِ هرچی میخَی بنگن:
عُشق، احترام، مهرُبانی یا باوفا بیَن


شیردوشی
چه رسم خوبی است دم صبح...!

خا دیه... مشقانمانه که بنوشتیم
ایسه بشیم باخوسیم...
شوکیت خوش جان

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">