حشرات موذی: قسمت دوم: کَک
حشرات موذی: قسمت دوم
کَک
کَک: سیاه و ریزه، بال نُداره، اما جهش مینه و بیصحاب، قهرمانِ پرش ارتفاع جهانه، به قاعده کانگورو، میپره (چِل پنجاه برابر خودشی قد) و صدهزار برابر وزنش دی میکَشه. کَک در لای پشم حیوانات اهلی خانه مینه و هرجا که میزبان بهتری پیدا کنه، نقل مکان مینه. مثلاً قدیمان ما میشییم طِوله ای میان، شوکی کَک دمیکَت جانمان، چون مایی نازکه پوست و خجیره تمیزه خونو به مالانی خون ترجیح هامیدا سرنگون.
برا گرفتن کک، سیفیده ملافه پهن و با بدبختی شکارش میکُردُن. بعد دی با فشار اونه ای جانُ میگیتُن. البت یکی از سرخوره یالان بگوته یکی از روشهای کشتن کک، با دندانه، شو وقتی که تاریک گِردی و خسته دَکتی لک و لایی میان، ککِ اسیر مینی و مینگَنی بین دو دندان و وقتی قِرِچ صدا هادا، میتانی با خیال راحت بخوسی که کَک بَمُردیه.
برای درمان جای گزیدن کَک دی، مالیدن نمک او موثره. چون هم خارشش رو متوقف مینه، هم ضدعفونی کننده است و کمک مینه که زود خوب گرده. البته اوُلُش که میزنی یه کم سوزش داره.
مثلها و عبارات با کک:
در طالقان یه مثل دره که وچه خیلی سره خور و شیطان رِه میگن: کَکی کینِ هوایی سَر دِ اَنگُوشت مینه.
یه مثل دیگه دی اینه: کَکشان وَک داره، اُسبُج شان هَسته، به این معنی که یارو با افاده و تکبره و خودشو از بقیه سَرتر میدانه.
یا کک وَک داره، اسبُج دل و جیگر.
کک دَکت تنبانشان، اینم یه اصطلاحه.
این دی یه شعر فی البداهه از درجی: کَکْ دَکته کینانُم... آبّای تفنگِ بیارُم... دُمارشو درارُم (ایسه انگار با تفنگ میبو حریف کَک گردی)
خاطراتی از کَک:
• چند سال پیش بِشی بِییم طالقان، دو سه روز دِبی یِیم، از مایی بدِ شانس، آن چند روز اندی کَک دکتی بَ کو نگو، مگه میتانستی باخُسی، بیصحبان دکته بییَن مایی جان و یه حشره کش دی دَنِبه. انقدراین لا اون لا بِزییم بدییم نه نمیشا طاقت بیاردُن، جان تو، پایستام ساجه ره بیتُم نفت بریزییم، ساجه ای سر و تمام بدنمه نفتاشی کُردم، ایسه کَکان درشیَن، نفتِ بو بُماند، خلاصه اون شو، این نفته بویی واستان، هیشکی تا صبح ناخُت.
• این کک نه تنها بلای جان انسانه، هرچه پرنده و چرنده رِه دی آسی مینه. چندسال پیش مُن بِشیَم مالی سَر، باران بگیت. بهاری بد باران. از قضا گرگ شو دی به. گُرگان گاه چپ دِه حمله میکُردُن، گاه راست دِه. سگان دی میشیَن پیش. یه پشمی سگ خیلی دلیر بَه، تا میرسی گرگه، کک کوری میداش. آخر کَک حریف گِردی، بدبخت سگه. گرگِ بیخیال گِردی بیامِه چادری سَر، خودِشه میشقالُست.
• چند سال پیشا بَه، مُن و نَنوم و داییم دبییم میشیم جایی، آژانس بیگیتم، راننده اش یه شیرین عقل آدُم بَه. اصالتاَ دی مال یکی از دهات اطراف کرج که لهجه شان شبیه طالقانی هسته. ایسه ترافیک بَه چوجور، اینه دی اعصابش خُورد گِردی، شروع کُرد غرغر کُردُن که یه عالمه آدُم دِریتیه کرجی میان و مایی شهرُ شلوغ کُردیَن. بعدم بگوت: بیصاحابان چِبه خودتانی شهرِ ویل کُردین، مگه خانه تان کک دَکتی بَه که همه بیومیین کرج!
با سپاس از گروه تولید محتوای درجی
کپی برداری از این متن تنها با ذکر منبع آن (کانال تلگرام درجی TaleghaniDarji) مجاز است.
این متن ارزشمند با صدای خانم قادری تقدیم به شما (دریافت کنید)
