آزادگان سرافراز

ای وای بر اسیری
             کز یاد رفته باشد ....

تقدیم مینم به همهٔ  اُسرای عزیز جنگ تحمیلی که دوران اسراتشان از شکنجهای شدید و بیرحمانه دشمن، جانباز گردیَن.
کسایی که سالم اسیرگردیَن، اما موقعی که آزاد گردیَن، تعداد زیادیشان، دستشان از مچ قطع گرده بی، یا چشمشان نابینا و در حسرت بدیَن عزیزانشان بمانستن😔😔😔

دست...
یه دست صدا نُداره. اینه دتَرُت میدانه وقتی که جشن فارغ التحصلیَش حضورداشتی، اما اوِیب دس نزّیِی. همون روزی که همه با دَست دُتَرته نشان میدان و میگوتن: سهمیه ای😔

دست...
با یه دست نمیشا ویلچرَحرکت بدان، اینه زُنَکت میدانه، هر وقت هر جا میخوای بشی، او تیِی پشت سراُستا.

دست...
با یه دست میشا مورَ شانه کُرد، به شرطی که آیینه داشته باشی، به شرطی که بینی.

چشم...
اینه همه میدانن. همهٔ اونایی که یه عمرنُتانستی اوشانه بینی. حتی اونهایی که تو رَ نادیده بیتُن. سی سال میبوکه خانِتی سقفه ندیِی😔😔
دست...
دستی که تفنگ بِیتو بَجنگی و ازناموس دفاع کُرد، رستم دستان بش. خودشی پای همراه بش، ولی خودشی پای همراه ونِگَردی.😔

اوّلش جهادِ اصغرکُرد، ولی جهادِ اکبریب خاطرخواهش گردیَن و اوره بُداشتن.

دست، پا، چشم، سنگینیِ نَفْس، امروز مُن خودمی پای همراه راه میشُم، خودمی دستی همراه مینویسُم، بعد مینیشُم قشنگیه وجودِتَه تماشا مینُم. من هرنفَسی که میکشُم مدیونه خِس خَس سینهٔ توهستُم، ما تیِی روشرمنده ایم😔😔😔

به قلم و با صدای: سیدمصطفی افتخاری پراچانی