دنیا را قشـنـگ دیدن

به دنیا بمان وچشم واز کردن، مای دَس نی

بَمردن و چشم دَوَستان دی مای دَس نی

ولی این این دنیا رَ با چشم واز نگاه کُردن خودمانی دَسه

هر جور به دنیا نگاه کنیم همون جور نتیجه مِی‌ریم.

چشمته وا کن عزیزجان

این روزا زیمین خیلی قشنگ گردیه

#اولین_روز_سال_کاری خیلیها به خیر و خوش

 

برگردان متن: سیدمصطفی افتخاری پراچانی طالقانی

عکس از: مهدی ویسانیان

نگاهی تازه به زندگی

🌾🍁🍂

نُگاه کُن،،،
بِین زندگی چندی قشنگه!
جورواجوره رنگانه داره

روزانش خُجیرن
ماهآنش بِیتر
سالانُش کو عالی
همه شان دی راهیَن و پیش میشُن
و تو اوشانی میان، خوبیها ر تجربه مینی

بَعد دی کو لِنگانت بیستان
همانجه... خدایی پیش دری
او دیمِ ماهشه پیش میوره
و تو او ر ماچ مینی

تا حال، به زندگی، اینجور نُگاه کُردی یِی
ایمتحان کُن عزیزجان

🌾🍁🍂  نگـاهی تـازه به زنـدگی
📝 برگردان به طالقانی: گروه تولید محتوای درجی
📸 عکس از: بابی انصاری

خوب ببین...
زندگی زیباست...
رنگارنگ است...
روزها خوبند...
ماه ها بهتر و سالها عالی تر و در گذرند....
و تو تمامی خوبی ها را تجربه میکنی...

قدم هایت که ایستاد...
روبرویِ خدایی...
رویِ ماهِ خدا را همانجا ببوس.

 

طنز انتخاباتی

 

این روزان اگه بدیِین یکی زل بزّی شمای چشمانی میان، بدجور نوگاه کُرد، بعد دی یه سلام واحوالپرسی گرم داشت، آخرسر قاه قاه بخندی، اصلا نترسین.
اینان کاندیدای شورای شهر هستن
 😂😂😂

یک عکس و چند نگاه: کفش پاره

نگاه اول

گرچه بند لنگه کفشت، جنسش از سیم و نخ است
رشته ی وصلت به حق، از کابل هم محکمتر است

◀️ سحر سیدعلیخانی-سنگبن
ارسال عکس: اصغر ادیبی-دیزان

نگاه دوم

با کفش هایت گذر خواهم کرد
از غبار خستگی هایت
از شیار چینهای پیشانی ات
از فراز و نشیب ثانیه هایت
از پشت خمیده ات
از پینه ی دستانت
و تا بلندای عزتت
تقدیم به پدران زحمت کش

◀️ شیوا فلاحی، کولج

نگاه سوم
منی پیری پوجارانی بند، تا به تا هسته
خجیر چوشمانش دی تا به تا گردیه
اما نیشت هیچ وقت مایی زندگی یی اوضاع، تا به تا باشه

◀️ امیر اسلامی، سگران-بزج
عکس: پژواک

نگاه چهارم

میگویند مطلبی بنویس برای تصویر
شاید زیبایی خاصی نداشته باشد
کفش هایی کهنه و کثیف و از کارافتاده اما تا دیدمش بغض گلویم را فشار داد.

برای تو می نویسم مهربان ترین پیرمرد زندگیم
نمیدانم در دلم که با تو حرف میزنم، صدایم را می شنوی یا نه
اما من دلتنگم...
میشنوی؟؟
دلتنگ روزهایی که تمام روزهای هفته را التماس میکردم تا زودتر بگذرد و آخر هفته شود و بیاییم پیش شما
روزهایی که منتظر بودم بنشینی زیر کرسی و با اون دستهای زخمی و زبر و پرچین و چروک
وجب بزنی قد کودکی هایم را
دلتنگ روزهایی که دستم را می گرفتی و من را با خودت به باغ های سرسبز سیب می بردی
برایم از قدیم ها می گفتی...
از اتفاق های زندگیت...

باتمام وجود به حرف هایت گوش می دادم
گاهی نگاهت می کردم وسر تا پایت را برانداز...
یکی از همین کفشها به پایت بود!

وای که چقدر نگاهت مهربان بود.
چقدر ظاهر ساده ات با آن کفش ها برایم دوستداشتنی بود♡

پدربزرگ♡ از تو نوشتن دل میخواهد که تحمل کند این حجم وسیع دلتنگی را
که تاب بیاورد دردهای سنگین دل مهربانت را
که درک کند زحمات وخستگی ات را...

کاش بودی و با دیدن هر عکسی، بغض گلویم را درد نمی آورد...


◀️ سعیده آقابراری، وشته