دخترِ پر افتخارِ طالقان

لالا لالا گل مریم

فدای تو میشُم هر دم

کُجه بشیِی قشنگ دُتر

مینی اَشکان میا نَم نَم

برای مریمِ عزیز، دخترِ با اصالت طالقان

مریم میرزاخانی، با اصالتی طالقانی، از روستای فشندک طالقان، فرزند خاندان میرزاخانی و حقیقی می باشد که در کمال ناباوری در روز 24 تیرماه 1396، به علت بیماری سرطان درگذشت.

✍️بیوگرافى کامل مریم میرزاخانى

(بخونید تا متوجه شید چه نابغه اى رو از دست دادیم)

مریم میرزاخانی متولد ۱۳ اردیبهشت ۱۳۵۶ در تهران ، استاد دانشگاه استنفورد، در سال‌های ۱۳۷۳ و ۱۳۷۴ (سال سوم و چهارم دبیرستان) از دبیرستان فرزانگان تهران موفق به کسب مدال طلای المپیاد ریاضی کشوری شد و بعد از آن در سال ۱۹۹۴ در المپیاد جهانی ریاضی هنگ کنگ با ۴۱ امتیاز از ۴۲ امتیاز مدال طلای جهانی گرفت. سال بعد یعنی ۱۹۹۵ در المپیاد جهانی ریاضی کانادا با ۴۲ امتیاز از ۴۲، رتبهٔ اول طلای جهانی را به دست آورد.
میرزاخانی دوره کارشناسی ریاضی در دانشگاه صنعتی شریف آغاز کرد. او با دریافت بورسیه از طرف دانشگاه هاروارد به آنجا رفت و دورهٔ دکتری خود را در دانشگاه هاروارد پشت سرگذاشت.
در اسفندماه ۱۳۷۶ اتوبوس حامل دانشجویان ریاضی شرکت‌کننده در بیست و دومین دوره مسابقات ریاضی دانشجویی که از اهواز راهی تهران بود (مسابقات ریاضی دانشجویی) به دره سقوط کرد و طی آن شش تن از دانشجوی نخبه ریاضی دانشگاه صنعتی شریف که اغلب از برگزیدگان المپیادهای ملی و بین‌المللی ریاضی بودند جان باختند و مریم میرزاخانی از جمله دانش‌آموزان بازماندگان این سانحه بود.

او به همراه ۹ محقق برجسته دیگر در چهارمین نشست۱۰ استعداد درخشان نشریه پاپیولار ساینس در آمریکا مورد تقدیر قرار گرفت. به نوشتهٔ یواس‌ای تودی این فهرست ۱۰ نفره شامل محققان و نخبگان جوانی است که در حوزه‌های ابتکاری مشغول به فعالیت هستند و با این حال معمولاً از چشم عموم پنهان مانده‌اند.

میرزاخانی در سال ۱۹۹۹ میلادی موفق شد راه‌حلی برای یک مشکل ریاضی پیدا کند. ریاضیدانان مدت‌های طولانی است که به دنبال یافتن راه عملی برای محاسبه حجم رمزهای جایگزین فرم‌های هندسی هذلولی بوده‌اند و در این میان مریم میرزاخانی جوان در دانشگاه پرینستون نشان داد که با استفاده از ریاضیات شاید بتوان بهترین راه را به سوی دست یافتن به راه‌حلی روشن در اختیار داشت.
دکتر مریم میرزاخانی ، استاد ریاضیات دانشگاه استنفورد نخستین بانوی ریاضی‌دان تاریخ لقب گرفت که توانسته مدال فیلدز، معتبرترین جایزه دنیای ریاضیات را از آن خود کند.

مدال فیلدز، بالاترین نشان علمی رشته ریاضیات است که به دانشمندان برگزیده زیر ۴۰ سال اهدا می‌شود و از آن به نوبل ریاضیات نیز تعبیر می‌شود.

وقتی بمیریم...

وقتی بَمیریم هیچ اتفاقی نِمیکواَ!!
نه جایی بخاطرمان تعطیل میبو!!!
نه اخباری میان حرفی میزنن!!
نه خیابان دَوَست میبو...!
نه تقویمی میان روزی به اسم مابنویشت میبو..!!
فقط مُمامانی موآن یِکم سفیدترمیبو..!
بَبامانی کَمَردی شکسته تر!!
فامیلانمان دی چندروزکاری دَس دَ آسوده میبن!!!!
رفیقانمان دی بعدازمای دفن کردن کباب باخوردنی وقت یواش یواشک خنده کردنشان شروع میبو!!!!!
راستی،عشق قدیمیمانه بگو.....!!
اون دی باخنده هانش یکی دیگری بُغالی میان مارَ   یادهامینه...!
مافقط گورکنه خسته مینیم!!!!
مداحی که خودشی گَلورَ درد میارَه الکی از خوبیهایی که نداشتیم گپ میزنه و اشک تمساح میریزه
آخرش دی
ما میمانیم ویه گورستان سرد وتاریک
و اون غم همیشگیمان که همیشک مای همراهه
دل به هرکس دَنِوَند
هرچند، عاشق باشه
حکم دلداری هادان فقط عشق نی
او بجز عشق باید
لایق عمق نگاه تودی باشه
یه کمی دی مریض باشه
تا تیِی نگاه روحشه تسکین هادی....
دل به هرکس دَنِوند

متن زیبا ازمرحوم حسین پناهی
روحش شاد

برگردان: سید مصطفی افتخاری-پراچان

مرگ خوبه برای همسایه...

اینه مثل بشنوستین:
مرگ خوبه ولی برای همسایه

دوسال پیش ما کرج اسباب کشی داشتیم. همین نیسان برسی آپارتمانی دری پیش، من پیاده گردیم، یه خانمه جوانی من بوگوت: اثاثیه واسه این آپارتمانه؟
من دی سلام کردم و بوگوتم: بله خانم
بوگوت: وسیله هاتونو با آسانسور نبرین بالاها!!
من دی بوگوتم: چشم
 بعدشم یه نگاه معنی دار کرد و بوگوت: همین یه ماشینه؟ بوگوتم: بله.

زنک دبه درشو میدان، وگردی بیامه بَش طبقه پنجم، برق آسانسوره قطع کُرد و دَرش و چند ساعت نیامه.
مادی دو تا کارگر بیگیتیم و این وسیلانه جَر بردیم.
آسانسور دی کار د بَکَت و ما و این کار گرانِ بنده خدا، وَگَرد دی خالی خالی نتانستیم، این آسانسور د استفاده
کنیم. خلاصه به هر سختی گو بَ کار انجام بیگیت.
میخواستیم جیر آیم بیشیم آب بخریم، کبریت هاگیرم، نو خانه ی دیگه، پنج طبقه ر بکوب جیر شو، بکوب جَر آ تا خانم مدیر ساختمان، بعدِ کِیانِ کی، بیامه و برق آسانسورِ وصل کُرد.
ما دی جیکمان در نیامه، بوگوتیم قانونه! باید رعایت کنیم.
به قول شهریان: فرهنگ آپارتمان نشینیه😉

روزگار بچرخی و من گو ویشتر طالقان درم، بیامیم کرج و امروز همون خانم  اسباب کشی داشت. آپارتمانش بروت بش ولایت. ولی یک خاور بیارد، در گل و تمام وسیلانش از صفر تا صد، با آسانسور جیر اُورد.
یکی نفس دی در نیامه.
من دیگه آخرانش بشیم بوگوتم آقای محترم، مدیر ساختمان خانم شما که برق آسانسور قطع کرد و نیَشت ما خودمان خالی این آسانسوری همراه جر و جیر بیشیم، کجه تشریف داره؟
الان چبه پس قانون رعایت نکردین و تمام وسیلانتانه با اسانسور جیر اُوردین؟
مردک که جوابی نداشت هادی و درنگت کارگرانی گردن و زنک دی خودش نشان نُدا
من دی یاد طالقانیانی مثل دکتم که: مرگ خوبه ولی برای همسایه😉

خدا وکیلی هر چی میگرده ما دمینگنیم دولت و سیاستمدارانی گردن
ولی ما مردم خودمان دی هیچ علاقه ای به رعایت قانون نداریم
مخصوصاً مخصوصاً جایی که به نفعمان نباشه
بیایم یک بار دیگر به اون فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی آریاییمان فکر کنیم 🌺

✍ به قلم: بانو شهناز فلاحی - کولج

آدُم بودن

سلام خجیر همشریانوم
صبح همگیتان به شادی

خیلی ها دارون اما نودارون
خیلی ها ندارون اما دارون
سیری خیلی خوبه
اما خیلیان سیر نین اما نمیدانوم چبه سیرون
پس آدوم میتانه سیرنبو اما طبع سیریشه را داشته باشه .
مال همیشاک میشو ومیا
پول همیشاک میشو ومیا
ولی ی چیزی وقتی بشه دیگه نمیا
اونم آدُم بودنه
و
چندی آدُم بودن وآدُم ماندن سخته.

متن: مریم تاجدینی

 

چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان، نه به دستی ظرفی را چرک می کنند و نه به حرفی دلی را آلوده

تنها به شمعی قانعند و اندکی سکوت