پادرمیانی

 جانِ خدا...

 اگه یه جایی یه‌کی دلُش بی‌تاب و غصه داره

 نمی‌دانُم چُ‌طو

 اَمبا خودُت پادرمیانی کن...!

سلام صُبحتان بخیر عزیزانِ جان

دل‌آرامی...

خداجان
وقتی متوجه گردیَم عاشق بنده‌های خودوت هستی، مُنَم خیلی غریبانه تیِی عاشق گردیَم

وقتی بُفَهمستم بخشنده هستی، گناه کار گردیَم

تا بفهمستم وفاداری، مُن بی وفایی کُردم

ولی هر کجا بشیَم، سرشکسته وَگردیَم
تا بَدیَم مهر گرمی داری، سردترین وقتان تیِی سراغه بیتُم

ولی...
نمی دانم تو مُن دَ چی بدیِی که همچنان میبخشی؟
منی توبه رَ قبول مینی و مشتاق مُن هستی؟

ای عزیزجان
با وجودِ یه اَچینی نازُنین خدا، نگرانی معنا نُداره

روزهاتان پر از دلارآمی

 

وَگردان متن به گویش پراچانی: آقای سیدمصطفی افتخاری
عکس از: آقای ابوذر جانعلیپور

آتش انتظار

 

سلام آقاجان، دلمان تیِب چراغانی کُردیم تا قَدوم مبارکت رَ بِنگَنی مایی چُشمانی سَر
رویِ ماهُت رِ کِی مِی‌نیم خدا دانه
ایمشو که میلاد مبارکتانه، یک دل و یک زُوان دعامان برای سلامتی و فرجتان هسته

عید نیمه شعبانمان موبارک

 

در ادامه شعری از همشهری گرامی‌مان تقدیم می‌گردد:
 

 نکهت ارغوان دهد طره‌ی تاب دار تو                جلوه به آسمان برد شعشعه عذار تو

 مهر جمیل مه جبین حال نزار من ببین             سوخت تمام هستی ام آتش انتظار تو

 تا به رهت نشسته ام ازهمه کس گسسته‌ام         محفل گرم دیده ام مقدم مشکبار تو

 گل به دیار کی رسد صوت هزار کی رسد؟          دیده ی لاله گشته خون کو قدم بهار تو

 دولت یار کی رسد نور نثار کی رسد                 تا به قرار کی رسد عاشق بیقرار تو

 خیل ملک شکار تو زیب فلک خمار تو              پهنه ی سبز آسمان رایت اقتدار تو

 غنچه‌ی باغ عالمی چشم چراغ عالمی               گنج فراغ عالمی جان جهان نثار تو

 کن به براری از نهان یک نظری در این زمان      نغمه سرای نغمه خوان بلبل شاخسار تو

 

  شعر از: آقای امان‌الله آقابراری، از اهالی آبادی وشته طالقان

   با تشکر از: انجمن شاعران طالقان

سال 1399 مبارک

سلام عزیزان

بهاران مُبارُک

نوروزتان دی به سلامتی بَرسی

ان‌شاءالله سال نویی قدم، همه‌تانی بَ بخیر و مُبارُک باشه

 

اِی قَدّتانی قُربان، دلُمان تِنگ هاگیته

امّا یه کَمُک طاقت بیورین، تا این مریضی بُگذره و به امید خدا، دیدارها تازه گرده

ایمام زُمان یارتان

 

 

این قشنگِ هفت سین دی، کارِ خانم ملک محمدی هسته

 

پنجشنبه آخر سال که با بیماری کرونا، دلگیرتر است...

دوباره پنجشنبه گَردیُ و دُلمان اونانی بَ که مایی وَر دینیاَن تنگ گردوستی

همه ی پنجشنبه هانی اَسا

یادی مینیم از اونان که دلتنگشان میگردیم

یادی مینیم از اونان که هنوز دوستشان داریم

دلمان گرم هسته به خجیر خاطراتی که اونانی همرا داریم

یادی مینیم از آقاجانمان که مایی وَر دینیه

و مهربان نَنَکمان که بَشیهَ خداجانی وَر

خداجان همِشانه ببخشهُ بیامرزه

شادی روحشان فاتحـه و صلواتـے قرائت بفرمایید

  متن ارسالی از: آقای وحید شعبانی‌سوهانی

 

ادمین درجی: ایمسال این پِنج‌شَمبه آخُرِ سال، با خانه نشینی و غمِ بیماری کرونا، ویشتَرَک دل گیره.

ایلاهی خدا همه رفتگانِ بیامُرزه وُ زنده‌هانِ دی سلامت بُداره.

از راه دور یادشان مینیم و فاتحه و صلواتی مهمانشان

بسم الله الرحمن الرحیم....

 

شعر سبو

دلنوشته پیرمرد برای همسرش

 

نیمی‌دانُوم چند وقت از بِشی‌یَنُت بُگذُشتیه، اَمبا

کُهنگی این دردی کو سینه‌می میان بَنُشتیه

از تازگیِ قشنگِه خاطُراتمان ویشتره!

 

یادُوش بخیر صُحب به صُحب

مُنو با یه ایزار نان راهی صحرا میکُردی

ایسه الآن وَلگه که جیر میا و مُنی کو بی ایزار این کوچه ر جَر میشُم

و هَمّـُوش دی تی‌یِی یاد دَرُم

 

به قلم: سیده مریم قادری، از اهالی روستایِ اورازان طالقان

 

برگردان متن طالقانی به فارسی:

نمی‌دونم چند وقت از رفتنت گذشته، اما کهنگی دردی که تو سینه‌اَم نشسته، از تازگی خاطره‌های قشنگمون بیشتره. یادش به خیر که صبح به صبح، من رو با یه سفره نون راهیِ صحرا (زمین کشاورزی) می‌کردی. حالا الآن برگها هستند که پایین می‌آن و من که بدون هیچ غذایی، از این کوچه بالا می‌رَم و همش هم به یاد تو هستم!

 

 

سلام صبح بخیر، اینجه طالقان...

پائیز و ...

وَلگ ریز و ...

چینه ی سنگِ ریز و ...

هوای مِه ریز!

آها بَبه جان... اینجه طالُقانَه... قشنگِ طالقانی روستای آرموت

عکس و متن از: آقای سیدمجید سیدعلیخانی، اهل روستای سنگبُن طالقان

دیر نیا...

دیر بیومی‌یِی روو...

تورِ باد بیومی و همه‌ی خیالاتِ بَبُورد..!

عکس از: خانم معصومه قریشی

طالقانی درجی

روز تعطیل و دلتنگی

 

روز تعطیل که میشه، دلم پَرپَر می‌زنه برای خونه‌ی مادربزرگ

و دلتنگیم برای اون حجمِ مهربونیِ محصور در دیوارهای خوش عطرِ کاهگلی، به بی‌نهایت می‌رسه...

این گل شاه اشرفی که ما بهش شیویدی هم میگیم، عجب حال و هوایِ طالقان رو داره.

تو اکثر خونه‌های روستایی و باغچه‌های باصفاش، میتونی یه عالمه از این گلها رو تو رنگهای مختلفش مشاهده کنی. مثلاً تو عکسهایی که از خونه ی آیت الله طالقانی گرفته شده، این گلهای زیبا خودنمایی می‌کند.

 

یادش بخیر... خونه‌ی اورازان ما هم یه عالمه از این گلها داشت

متن: بانو سیمرغ

عکس: آقای مسعود جعفری نژاد