در این صبح خونیک ای طالقانی
سلام من به تو با مهربانی
ببین آخر هفته دی بیامه
بوشو سوی وطن با شادمانی
شعر از: سحر علیخانی_سنگبن
عکس از: مهناز فلاحی_حسنجون
کلیپ اول: شادی مهمان دلتان، مسیر بالاطالقان، ارسالی: اصغر ادیبی_دیزان دریافت کنید
کلیپ دوم: طالقان از فراز آسمان، ارسالی:گروه دنبلیدی ها دریافت کنید
درود بر همدیاران مهربان، صبحگاهان پر طراوت و خوش.
آفتاب از بلندای البرز به دره سرسبز طالقان سلامی دوباره میکند. خزان پر طمطراق و هزار رنگ قریه هامان، روزی نو را نوید میدهد. کبک های دری خرامان بر کوهها و دشتها حرکت میکنند و عندلیبان خوش آواز یاد آور خنیاگری باربد و نکیسا هستند در این صبح دل انگیز پاییزی.
آرامش صبحگاهی، دل را مملو لذت میکند و هوای خنک پاییز ریه های زندگی را انباشته میکنند و مژده شروعی تازه میدهند برای خوب بودن، برای مهر ورزی و برای نیک اندیشی.
همدیار مهربان طالقانی، روزی دگر آغاز شده است، روزی برای من، روزی برای ما تا باز عشق بکاریم و مهر درو کنیم. در این صبح زیبای خدادادی مهر و آبان را بهم بیامیزیم و مهربان باشیم.
صبح بر شما خوش
تنور دلتان گرم
🌺🌺🌺🌺
متن: امید م_مهران
صوت: دختر البرز_طالقان دریافت فایل صوتی
فیلم آوای طبیعت، ارسالی از همراه درجی دریافت کنید
کلیپ اول: پروژه طالقانی_قهرمان
اگر دوستان و هم ولایتی ها استقبال کنن ، برای ایجاد همچین محیط هایی و یا
محیط آموزشی برای بالا بردن سطح عمومی زندگی اهالی مقیم طالقان قدمی
برداریم.
مرد لنگه های چوبی درب دکان را باز کرد.
پیشبند منقش به رنگهای مختلف را بر کمر زد، قلم مو در ست گرفت و روبروی بوم ایستاد و مثل هر روز صفحه موسیقی محبوبش:
«گلچهره مپرس ان نغمه سرا»
را در گرامافون زرد رنگ قدیمی انتهای دکان قرار داد.
قلم را بر روی بوم کشید و چند قدم پا پس نهاد و نگاه کرد.
دو چشم که نگاهشان وجودش را می کاوید و این نگاه نافذ، حتی از درون تصویر تا اعماق قلبش نفوذ می کرد.
سایه ای در چهار چوب درب دکان سنگینی کرد. همان زن رهگذر بود که هر روز، چند لحظه ای نگاه جستجوگری به دکان می کرد و می گذشت. اما امروز توقفی بیش از یک مکث داشت.
اهسته سلامی کرد و پرسید: تابلوها فروشی است؟
مرد پاسخ داد: نه، همه از پیش به فروش رفته است.
و زن براه خود رفت و دوباره صدای نغمه ای بود که در دکان می پیچید:
گلچهره مپرس
مپرس مپرس مپرس...
✍به قلم: فرشاد فلاحی - کولج
🎬 عکس و میکس کلیپ: امید مهرانی - مهران دریافت کنید
🎤 خواندن متن: مصی مهرانی - مهران دریافت کنید
شنیدم سحرگه رهرویی در سرزمینی
همی گفت این معما با قرینی
که ای صوفی، شراب آنگه شود صاف
که در شیشه بماند اربعینی
ایمسالی محرم دی تَمان و اربعین برسی. به این سرعت چهلم امام حسین علیه السلام و اصحاب باوفا و شهیدش گردی...
پرده اول: حج نیمه تمام و حرکت به سوی کوفه
پرده دوم: کربلا و عاشورا و شهادت
پرده سوم: اسیری زنان و دختران داغ دیده و کودکان یتیم وحرکت به سوی شام...
امان از شام...
ما ایرانیها، حالا با گرایشات مذهبی که داریم، برای عزیزان سفر کرده مان مراسماتی برگزار مینیم. از غسل و کفن بگیر تا تشیع جنازه و نماز و دفن. بعد شام غریب و سوم و هفتم و شب جمعه مزاری سَر بشین تا چهلم...
همه مان کم و بیش، عزیزانِ سفر کرده داریم. مِینین تا چهلم، فک و فامیل و دوست و آشنا آدومی دورِ مِیرُن و میان و میشُن. عرض تسلیت میگن. دعوت به صبوری مینُن. در مراسمات همه جوره آدومه کمک مینُن. تهش که چی گرده؟ این غمی که میگن مدتها آدمی دل میان ماندگاره ره کمتر احساس کنیم. جای اون عزیز سفر کرده خالی نباشه و کمبودش کمتر احساس گرده...
کم کم به نبود عزیزمان عادت کنیم. اما واقعیت اینه که اینان بی تاثیره. آدوم شاید خودشه یه مدت بُداره، غصه ره داکونه دلشی میان و گب نزنه. اما تا چهلمی مراسم تُمان میبو، آدومی دور و بر خلوت میگرده، تازه حالیش میبو ای داد و بی داد، چه بُلایی سرش بیامی یه. خانه، هر طرف مِینی، یه خاطره یادت میا. گاه زیر لب، لبخند عصبی میزنی. گاه اخم مینی، گاه برمه...و
حالا اینان بگوتم که برسم به اینجه...
که اربعین، دخت پیغمبر چی بکشی و چه مصیبتی ره تحمل کرد..! رنج و خستگی اون دورانی مسافرت، با اسب و شتر به کنار، از دم شمشیر کین رد گردین عزیزانت اعم از برارها و برارزاهان و وچانت و مردهای فامیلت به کنار، اصلاً اینکه خیمه هان دی تَش بکشین و سر بر نیزه کردن دی به کنار، حکماً اون لحظه بانو زینب زیر لب میخواند:
خوش آن خواهر که دارد تاج بر سر ...
که تابوتش رود دوش برادر
این که معجر و روسری سرت دِ ویرُن دی به کنار... بازار شام و طعنه مردم و غل و زنجیر و خرابه شام و طفل سه ساله دی به یه طرف..
اینکه در بارگاه ظلم، راس عزیز برارت با چوب خیزران بزین دی به کنار... سرپرستی یه مشت لچک به سر و ناموس شهید کربلا و داغ دیده یه طرف...
از همه بدترش منی نظر این به که بخوای ثابت کنی: مردم من پیغمبرتانی دخترم.! من از نسل محمد، صل الله علیه و آله و دختر فاطمه ام. من خارجی و یاغی و مرتد و کافر نیَم...
اینکه رسالت بیان واقعیت در جمع ملتی که نمیخواستن حقیقت بدانن، غم و بار بزرگی بَه. که منی نظر، همین یه دانه، آدومی پیرِ در میاره. نمیدانم استقامت چی جور مَحنی کنیم...
زینبی زیستن چه جور سرلوحه زندگیمان قرار بدیم.... اما میدانم اگر گرده و کنیم... خوب زندگی مینیم....
✍ تهیه کننده مطلب: ابوالفضل یزدانی - خُسبان
🎤 با صدای آقای فرشید فلاحی_حسنجون دریافت فایل صوتی
به همراهی گروه تولید محتوای درجی
● کپی برداری از این متن، تنها با ذکر منبع آن (کانال تلگرامی درجی) مجاز است و در غیر اینصورت، کپی کننده در دنیا و آخرت، مدیون خواهد بود. ●
زنی دیدم که در گودال می رفت
پریشان خاطر و احوال می رفت
گلی گم کرده بود اما بمیرم
به هر گل می رسید از حال می رفت
صبح را آغاز میکنیم با سلام بر شهید کربلا
فرا رسیدن اربعین حسینی تسلیت باد
عکس: علیشیری_تکیه ناوه
اربعین سالار شهیدان تسلیت باد
اثر همدیاری هنرمندمان: جناب علیرضا شاه حسینی - روستای میراش
این دی آش زرشک نذری ،اربعین ۹۵ عکس: خانم لیلا سادات رسول - ورکش
ارسالی علیشیری_همشهری هنرمندمان از سیمای البرز
🍂اگر هوای فرح بخش طالقان داری
بهشت روی زمین را به رایگان داری
نه من هزار هزاران چو من ورا نازند
تو هم بناز که دیدار طالقان داری🍂
شعر: استاد حسن پورزاهد
عکس: آرش صابری _ناریان
🌾هرآنکه یار وفادار و محرمی دارد
دریغ باشد اگر در جهان غمی دارد
به گیر و دار حوادث زپا ننشیند
کسی که چهره خندان و خرمی دارد🌾
شعر: استاد حسن پورزاهد
عکس: امیرحسین افتخاری_اوانک
سبک ز خواب گران سحرگهان برخیز
به شوق چشمه جوشنده زمان برخیز
به رمز خاستن شاد اگر نئی آگاه
به فیض نالهء مرغان نغمه خوان برخیز
شعرک استاد حسن پور زاهد
عکس: اسماعیل بکان - گته ده
شعر ''یادت نوشو'' با دو اجرا که سابقا در کانال درجی قرار گرفته، تقدیمتان می گردد.
درجی، صندوقچه ی خاطرات خوش طالقان
کلیپ اول: باز خوانی طالقان یادت نوشو، با صدای ولی فرامرزی،
کلیپ دوم: بازخوانی طالقان یادت نوشو، با صدای جناب آقای توکلی
کاری از گروه تولید محتوای درجی
خا معمولاً این فصل از سال و این ماهی میان، علاوه بر کارهای معمول دیگه، یه کار خیلی مهم دی طالقانی میان دره و اون واش چینی هسته.
اوُل کار بگیم که ولگ و واش، همان علوفه و آذوقه دام هسته.
طالقانی میان یه جور واش که مخصوص دیم زاره میچینن که معمولاً این فصلی میان خشک هسته و همون یه چین می چینن.
نوع دیگر واش آب زاری واش هسته که بر چند نوع تقسیم میبو:
اسپس
ینجه
باغ واش(قیاق و تیغ)
قمیش (که بیشتر کوپای سر دمیچینن که زمستانی ورف و باران واش خراب نکنه.آخه خشک واش که او بخوره میگنده یه چیزی تو مایه های کپک نان)
یه واش چینی داریم که ترِ واش غروب که دامداران صحرا دِ ومیگردن، یه دو تا بند میچینن و گوو شام و بز شامی بِ استفاده میبو.
یه واش چینی هسته که تو چند مرحله انجام میبو و معمولاَ آب زاری واش از یک چین تا 3 چین میچینن. بعضی هان یه رچین میچین، اون به بعد گوو هُرک مینن. بعضیها 2 چین و چین سوم میندین ریز مالی پی چَری به.
بعضی هان دی 3 چین میچینن و از پی چَر استفاده نمینن.
اما واش که به حد کافی رشد کرد، به 2روش میچینن: با داس یا درگز. داس بهتره اما کار و زحمت بیشتری میبره.
درگز که بیشتر مورد استفاده غریبه کارگرانه (غیر بومی) که میان بصورت روزمزد میچینن.
🌾 مراحل واش بچین و جمع کردنش به شرح زیره
1- چیدن
2- ریه کردن(خشک شدن علف)
3- لوک کردن
4- بند جمع کردن
5- بند دَوستان (بستن کمر و بالای کوپه علف)
6- کوپه کردن زمینی سر
7- انتقال به دامداری و کوپا دِچین
🌾 ابزار آلات و وسایل مورد نیاز واش چینی
داس (یا درگز) مناسب
سو سنگ (برای تیج کُردن)
دَسجُرُپ (دستکش)
سِنجاق قُلفی (برای درآوردن تیخان از دست)
پیشانی بَند یا کلاه مناسب (جلوگیری از آفتاب یا ریزش عرق به چشم)
خلاصه که بگوتُن: طالقانی واش بچین و واش بنجتن بلد نباشه طالقانی نی
ایسه خود دانید
آهای.. تی یی همراهم.... یواش بچین... اما تمیز بچین....
متن: ابوالفضل یزدانی
با همکاری: سید عباس افتخاری و محمد آقابراری
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
فیلم 🌾🌾🌾 واش چینی به روایت تصویر، از دریچه دوربین درجی
ارسال کننده: ابوالفضل یزدانی، خسبان
🍎 سلامتی
قدیمیان ما یه پا دانشمند و حکیم بین.
هیچ خودتان د بپرسیین چبه قدیمی آدومان، که اندی تنوع و وفور غذایی نوداشتن، کمتر دچار ضعف و کمبود مواد مغذی میگردین؟
مثلا امروزه یکی از شایعترین مشکلات در بین زناکان ما، کمبود آهن و کم خونی هسته، ولی چیب قدیمی زناکان با آن غذاآن ساده و کم گوشت، با آن همه زاد و ولد و کار، بدون قرص و کپسول فیفول و فلان و بیسار، کمخون و ضعیف و رنجور نبین؟
گیسانشان مشت مشت نمیریت و رنگشان زردنبو و جانشان خسته نبه؟
مون جوابشه شماییب میگم: استام (حستوم یا حستومک)
همان کیشکه یا گته قاشق آهنی که جاش خورشت و آش و آبگوشتی میان دبه...
همان تامین کننده ی آهن مورد نیاز بدن به. به سهولت و بی دردسر و بی خرج اضافه...
ایسه الانان کلی پول دوا و قرص و کپسول هامیدین ولی خبر نودارون که آهنی که قرص و کپسولی همرا وارد بدن میگرده، 99 درصدش جذب نشده خارج میبو. چون هیچ کپسولی تو ر یون آهن هانمیدیه که قابلیت جذب توسط بدن ر داره.
ایسه در ادامه یه کلیپ و یه مقاله شماییب میرسانم.
بینید و بخوانید و به عزیزانتان دی برسانین چون ماییب مهمین و سلامتیتان مایی آرزو هسته.
تک تک تانی قربان
یا حق
✍ سیده مریم قادری طالقانی اورازانی
اُستام (حَسوم) = قاشق آهنی که استفاده ی آن در غذا و به هنگام طبخ، تامین کننده ی آهن مورد نیاز بدن است.
عکس: مریم قادری
حَسوم چیست؟
آهن یکی از مواد معدنی ضروری برای بدن است که شایع ترین علامت کمبود آهن رنگ پریدگی خستگی زودرس افزایش ضربان قلب کاهش مقاومت بدن در برابر عفونت ها و کاهش تمرکز عملکرد ذهنی است.
حکمای ایرانی از هزاران سال قبل با یک روش بسیار دقیق وساده یک منبع سالم و دایمی آهن را در غذای ایرانیان تعبیه کردند و آن استفاده از کفگیر آهنی است که (حسوم)نامیده شده است.
حسوم را حین پخت داخل خورشت یا آش یا آبگوشت یا آب در حال جوشیدن می گذاشتند و در تمام مدت پخت غذا یون آهن بر اثر حرارت وارد غذا میشد واین آهن با خوردن غذا جذب بدن میشد.
در این روش چون آهن به صورت یون وارد بدن میشود عوارض مصرف آهن موجود در بازار دارویی که آهن آن به صورت مولوکولی وارد بدن میشود را ندارد.
نزدیک به دو قرن پیش حسوم یا حسومچه جزو وسایل ضروری آشپزخانه های ایرانی بوده و با همین تدبیر ساده علیرغم بارداری های زیاد عوارض کمبود آهن در مادران این سرزمین دیده نمیشد.
ولی متاسفانه با غارت سرمایه های فرهنگی و علمی این کشور در مدت سلطه اجانب بسیاری از روشهای سبک زندگی ایرانی به فراموشی سپرده شد و شاهد هستیم که خانوم ها برای تهیه جهیزیه دختران از سرویس های پلاستیکی به بهانه خط ننداختن روی ظروف استقبال بیشتری می کنند و این در صورتی است که قیمت پلاستیکی این کفگیرها گاها دو یا سه برابر آهنی اش می باشد.
خوشبختانه با احیای مجدد این فرهنگ و علوم مفید و کارگشا زمینه بهره مندی مردم فهیم و مومنمان از این گنجینه مهیا شده است.
◀️ برگرفته از سایت دکترروازاده و هرازنیوز
این کلیپ2نکته داره:
1- برای ارتباط درست وتاثیرگذاشتن برافراد،بایدفرهنگشونو شناخت.
2- مردم ایران قدیم، یه پا حکیم بودند که غذاهاشون درظروف چدنی مسی طبخ میشد و از''حسوم''استفاده میکردند.
این جوجکان، جوجه قلاچ هستن، البته به گویش ما، میبو ''قلاچ'' ولی در بعضی روستاها ''کشکروت'' می گنشان.
خلاصه همان کلاغ معروف هستن!
این جوجه قلاچانی ننه آقا، لانه شانی میان بمرده بن.😔
مایی زاما، اوشانه پیداکُرده، دَره اونان آب و غذا همیدی تا پیله گَردن.
خدا بُدارَشان 🙏
◀️ ارسال متن، عکس و فیلم:
سید مجید سیدعلیخانی طالقانی سنگبنی
〰🐦〰 TaleghaniDarji 〰🐧〰
قلاچ: کلاغ
بمرده بن: مرده بودند
زاما: داماد
همیدی: می دهد
پیله = گته: بزرگ
فیلم 🐦 بیایید با جانداران، مهربان باشیم.
📹 ارسالی از: سید مجید سیدعلیخانی _ طالقان روستای سنگبن
