سلام
مینی بهانه بی یی برای زندگی
ایسه بُشناختیم؟
مُنُم همان دیوانه همیشگی
مُن تی فدا
چی مینی تو با روزگار؟
مُنُک دی میشوم کاری سر
معلمم... آموزگار..
خدا کنه هر جا دری خوب بمانی
راستی نماشانان منه یاد مینی؟
من تی یی عکسانه مینم برمه مینم
یادته میگوتی تا آخرش تی یی همرایُم...
دلنوشته فرشید فلاحی با صدای دلنشینش تقدیمتان
عشق
کوله ی نزدیکی یه مزرعه دره اوره میگوون رَزان
کو عشاق میشُن اونجه، خودشانی به دل خوش میبُن.
حلا یک اورازانی میخوا خودشانی رَزانه مای به معرفی کنه.
صوت اول (حسین دَره) و صوت دوم (هَندِوَر) تقدیم به شما (دریافت کنید)
باز هم پاییز بیومی و مُنو یاد دکت کو هیچوقت تی ئی همرا، خش خش کُنان بَـلگی سَر، قدم نِیزیَم...
یادُمه همین وقتان بَ
بَلگان، چانی نقل کو عاروسی سر دمیریجون، مینی سر میریت
دیر کُرده دی یِی،
سنگ سرد بَ
دستام یخ بزی،
نفسُم دی نگرانی دَ در نمیومی
اولین قرار و بی قراری و این همه تأخیر!
آن هم از آن عزیزی کو میشو تا نگار پیچکی سُفته دیوار گَرده...
غُرابان جوزداری سر، مینی همرا، چشم به راه بیَن
اَفتو پیچی سر دِ غروب میکُرد که توره باد بیومی اسپیداری بیخ گوش،
وز وزان بگوت:
نیمیا... دیشو خالُک دخترشو اویی بِ شیرینی باخوردین
دهانم تلخ گِردی،
غرابان فریاد کُردُن،
درختان مینی کله ای دور، رقصشان بیگیت
اَمبا دیه سردُم نَبَه،
مینی چشمه چشمُ قُل قُل میزه،
راهی که تو ره مینی ب نیورد، تار میبی و غرابان خاموش گردی بیَن...
دلنوشته دخترک طالقانی
از قلم: سیده مریم قادری، #اورازان
تقدیم به سعیده عزیزم
