پیشواز با عشق
قشنگترین جملاتی که میتونی وقتِ رسیدن به خونه، تویِ یک روز سردِ زمستونی بشنوی:
بیو جـآن... دَستِتِه مُنه هادین... بِنیش تِشی وَر
تیب یه چایی بیُورُوم تا گَرم دکوئی ای جانتی قُربان
رسیدن به خیر ... خدا قوت
عکس از: مهدی ویسانیان
قشنگترین جملاتی که میتونی وقتِ رسیدن به خونه، تویِ یک روز سردِ زمستونی بشنوی:
بیو جـآن... دَستِتِه مُنه هادین... بِنیش تِشی وَر
تیب یه چایی بیُورُوم تا گَرم دکوئی ای جانتی قُربان
رسیدن به خیر ... خدا قوت
عکس از: مهدی ویسانیان
#کمپین_عید_نمیشیم_طالقان
طالُقانی یالان
طالُقان بیشَن دیر نیمیبو
ما و شمایی سُلامتی واجُبتَره
برای آرامش دیارمان و مصون بماندن افراد ساکن، طالُقان نمی شیم
#امن_تر_از_خانه_دنی
طالقان جان، دوری تو تاب میارم ولی تو رو به ویروس آلوده نمی کنم
ننه جانُم سلام، حالُت چِطورهَ؟ بگو بِینُم که احوالُت چِطورهَ؟
چی مینی، در چه کاری، رو به راهی؟ خُجیری، ساق و کُرچی، پادُشاهی؟
بیامم باز تی اِی اَحوال پرسی دِنِ بِی تا مینی حالَ بُپُرسی
ننه جان چایی داری کرسی پایَه؟ مینی دُل داغَ چاییتَ می خوایه
بِنیش اینجه مینی وَر اِی ننه جان تی ای دیم و تی اِی دستانی قُربان
ننه ایمسال مان دی سَختَ سال بَ تُمـامَ باغـُکانی میــوه،کـال بَ
دُلامَه سیــل بُهاران تا پِسیــنَه هوا آلودِه گِــردی، چُشــم نِمِیــنَه
همه تُک بند دَبُندان دیمُشانَ دیگه خنده دیمان دَ نیمیشانَ
ننه جانُم گُرانـــی داد کُردی تمامَ قیمتان دی بـــاد کُردی
ننه جانُم همه رَ غم بیگیتی دَمِ عیدی، بُلا این جان دِپیتی
ننه جان،گربه مان دی، شیر بُشاندی گِوُمان دی بُزاستی، چـــی، بُخواندی
«هوا بس ناجوانمردانه سردَه» دعا کن کار و بارُم خوب گردَه
ننه جان تا بُهار چیزی نُماندی مینی این آخُرین شعرَ نُخواندی
ننه جان، اون بهشتی دُل صفا کن نُماشانان،مینی بَ دی دُعا کن
شعر از: استاد فرشید فلاحی اسفند ماه 1398
ننه جان میگو:
این بُلا سَر شو (کرونا)، قشنگه بُهار میا... طاقت بیور عِزیز جانُم
زُمُستان، یه عاشُقِ دُختَرُکی اُسم بَ که عُمرُشَ این راهی میان، تُمام کُرد و گیسانُش سیفید گِردی و هیچی نَگوت...
آها عـزیـز جان...
عاشُقی یه گَتـه تَحمل میخواااا!
وَگُردان: فرشید فلاحی
اگر چه شاعر میگو:
اُتاقانی کَفان، ماشینی فَرشَه نَمَدمالی دیگه، یادان دِ دَرشَه
اما هنو در طالُقانجانُمان، چنین فرشهای خوشگلی بُبافت میبو. تازه رنگ سال دی هَسته.
این دی یه قدیمی قالیچه که بانوی هنرمند طالقانی، مادر آقای مهدی رضاخانی با سرپنجه عشق و هنر بُبافتیه و از خود به یادگار بِنگیه.
فرش دستبافت طالقان خدایی قشنگه
اگه آدُمان میدانستُن با یه کیشکِه لَبخند و یه کُتُله گَپ،
«صُبحت بخیری» اَندا،
چِندی آدُمی دُل، قُرص میگرده و اَحوالُش خوش میبو،
خُجالَت و خِسّـَت نمیکُردُن
و هر روز، همدیگه رِ «صُبح بخیر» میگوتُن.
سلام، صبح و عاقبت به خیر عِزیزانِ درجی
عکس از: بانو زهرا بیگدلی
کودکیهایم، اتاقی ساده بود قصهای دور اجاقی ساده بود
شب که میشد نقشها جان میگرفت روی سقف ما که طاقی ساده بود
میشدم پروانه، خوابم میپرید خوابهایم اتفاقی ساده بود
زندگی دستی پر از پوچی نبود بازی ما جفت و طاقی ساده بود
قهر میکردم به شوق آشتی عشقهایم اشتیاقی ساده بود
ساده بودن عادتی مشکل نبود سختی نان بود و باقی ساده بود
شعر از: قیصر جانِ امین پور
عکس از: مالک کایا
داشتُن نُوداشتُنِ مدرک مهم نی
اگه بتانی یه پُل بسازی برای رَد گردیَن از امواجِ منفی
آن وقت تو دی یه مُوهنّسی بَبه جان
مهندسین عزیز، روزُتان مبارُک
عکس از: عظیم واقف