خانه ی دل

بِشنواِستین میگن ان شاءالله  دِلتی خانه پیله باشه؟!
بحضیان این دنیای زندگیشانی خانه پیلییَه
بحضیان ماشینِشان ،
بحضیان اُطاقشان ،
بحضیان دی دُماغِشان ،
بحضیان دی رختانِشانی جیف،
بحضیان شولاشان
بحضیان ویلاشان ،
بحضیان فامیلشان.

امبا پیلادل  کم پیدا میگردَه..

خیلیان حسرت میخورُن به نُداری و کوچیکه خانه و نُداشتا نِشان

امبا این طُمان یه باردی نگردی بینُن دِلشانی خانه چِندی میاَرزه ، این طُمانی نِیاه نُکردَن بینُن کیه میشا  خانه دِلشانی میان جا هَدان....

دِلتانی خانه رَ بسپارین به صاحب خانُش ..
خُدا خودُش خجیر دِلدارَه.....

دِلتانی خانه آباد

روز و روزگارتان خوش

ارسالی از: سیدمجید سیدعلیخانی (روستای سنگبن طالقان)

منتشر شده در کانال طالقانیها

📌 داستان تنمال کیسه

آقا من وچه بیَم حمام بشیَن د َخلی بدم میابی
دلیلش دی این بی که چندبار که گته برارمی همرا بشیَم حمام، لگنی میانی داغ اِو که حدوداً صد درجه حرارت داشت بریزی منی سر،😨
از اون به بعد دی زورم میابی حمام بشم.

یه روز کلی قسم آیه باخورد که داغ اِو نمیریزم تی سر، اصلا خودت اِو ولَرم درست کن بریز خودتی سر
آقا من دی قبول کردم بشیَم حمام.
راس بگوت به قولش دی عمل کرد، اما چشمتان روز بدِ نینه، این تنمال کیسه ی سر روشور بمالست، با یه دسش منی فکّه بداشت😂😂😂با یه دسش دی کیسه رَ باقدرت تمام منی دیمی سرمیکشی😂😂
ینی منی فکه یه جوری داشت که صِدام در نمابی چون اصلا دهنم واز نمیبی 😂😂
تنها صدایی که من دَ درمیابی این بی: ممممممم مممممممم 😐
اصلا توجه نمیکرد، وقتی منی فکه ول کرد، جامی سر دَ پایستام لباسانمه بیتُم همون نشوردِ دیمی همراه فرار کردم 🏃‍♂🏃‍♂
حمام دَ درمام منی دیمی سرخی دَبه کبودی میزّی 😈😄😁
حلا نینین میخندم اما منی تله خنده از برمه غم انگیز تره 😂

خلاصه که این روزان وختی مایی عمو سدعباس وچانه بگوت:
اگه کسی بُخا زیاد شیطانی کنه، اینی همرا، اون قد اوی دیمه میمالُم، اچین گردَ سُرخ اَلاله....😜😂😂😂
من یاد این خاطره از تنمال کیسه و روشور بکتم.

   شاد باشید 🌸🍃

✍ نقل از: سید مصطفی افتخاری #پراچان طالقان

دودی مردُوک در خیابان ولیعصر

ساعت ۱۱ شب بود، مسافر طالقان بودیم.

هشتاد تا دَبه خالی و بپوسیه فرش و بوشکوسیه جا کفشی رو به چه بدبختی جا بودام صُندوقی دُل و همین بنشتیم که راه کوعیم، بِدی یَم گِیجِ بنزین، مِـیِـّتی جور بَکتیه و چراغ بنزین روشون گردیه.

ننه آقامه پیاده کُردُم و بَتُم شما بِشید خانه، مُن میشُم بنزین میزنُم و وِمیگردُم.

نزدیک ترین پمپ بنزین سر میرداماد و خیابان ولیعصر بَ. حالت عادی، نُصمه شو اونجه سگ پَر نمیزی، اَمبا حالا مایی شانس، صف گِردی بَه اِچینی دهه شصتی صف قند ‌و شکر. یه چهل تا ماشین مونی پیش دِبی یَن.

یِهو بِدی یَم یه مُهتاده مردوک، سیگار به دست، دَره طِو میخوره و دانه دانه ماشینانه سرک میکشه و گَدایی مینه.
شیشه ماشینو بالا بودام  و خودمو به خِو بِزی یَم که رَد گَنه.
بَرسی به مایی ماشینو تق تق بِزی به شیشه.
او رِ دا نیگیتوم و در حالت ایستیراحت محل نودامُش!
بِدی یَم باز تق تق... تق تق... پِدَسُوخته دَبه شیشه رو جا دِ در میورد.

بدی یم این از اون سگ چوموکانه و میخوا اویی پیش وایسی تا بیخیال گرده.
با عصبانیت، شیشه رو پایین بودام و بَتوم چی یَته؟

گَند و کُثافت و رُشک و اُسپُج، سر و کلهُ ش د میبارُس!
واقعا نَشعه نَشعه بَ و بگوت: چرا شیشه رو پایین نمیدی مشتی؟
-- چیه؟
--مشتی یه دیویشت تومون بده میخوام برم نون بخرم!
بَتوم: چرا دروغ میگی؟ از من ساق و سالمتری بشو رَد گن. الکی هم لنگ نزن، مون دِ سالمتری!!

شیشه رو بالا بودامو و یه دو دقیقه گوتوروم بزیه  با اون کُفت بیگیته چُوشمانُش که از میان یه مشت ریش و پشم برق میزی مونه نُگا دَبه و زیر لب نمیدانم چی چی وِد وِد کورد و طِو باخورد و بَعش...
قطعاً جز فاحش و کَتَره احتمال دیگه یی نمیرفت که چیزی بَگُتی باشه

یه ده دیقه بگذشت و دُواره بیومی بِزی به شیشه

تق تق تق...
اِی کُفتِ کاری
شیشه رو پایین بُدام و بَتوم: ها دیگه چی یته؟
بگت: اَشَن من دروغ میگم! اَشَن من دروغ میگم! اَشَن من دروغگو... آخه خاک تو اون شَرِت، دیویشت تومن هم پوله؟ بِژَنم همینجا صدای سگ بدی؟؟ بدبخت گَدا...

بتم: حالا جوش نیور هرچی بِزی یِی بَپُروس.

 

از اون لحظه، تا خود طالقان میخندی یَم. یِتیم او گدایی میکورد و مونه میگو گدا!!

اَندی غضب کوردی بَه که مونی گومان اگه پنج تا نعلبکی تریاک دی میزی ساق نمیگردی.

بِین دروغ چه چیز کثیفی هسه که اون دودی مردوکِ بی عارِ بی غیرت دی بهش بر باخورد.

شاد باشید

نویسنده: حامد نجاری، (روستای گوران طالقان) بر اساس داستانی واقعی

خوانش: سیده مریم قادری، (روستای اورازان طالقان)

دریافت فایل صوتی (دانلود)

TaleghaniDarji

تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

 

مجموعه عکسهای شهریورماه 97 درجی

یه خُجیرِ روز... یه خُجیرِ حس...    همه دی خاطُره دارُن

 

ای خداجانی که بی منّت، مایی روز رِ هامیدی یِی، ایمروز دی رحمت و فضل و هدایَتِته مایی روزی گَردان. قشنگه صُبحتان به خیر، عزیزانِ جان

 

تابُستانی آخرین روزان و سیاه دستان... یادُته؟

 

تِشی سَری مرغانه رِ بَزَن و یاعلی... بشو کارانِتی سُر... خدا به همراهت عزیزجان

 

ننه جااااااااان؟  های ننه جاااان؟  آقاجانی ایزارَ هادین، بَبُرم گُسنه نُمانه

بفرما عزیزجان، بُدا سفره بی ریامان، با لقمه محبتت تبرک گَرده. روزتان پر برکت

تَشت...  رَخت...  بَند...   پاییزی خُنُکِ هوا...  قِدیمانی یاد بخیر

تَشِ چایی و هُزار خاطُره... عکس از: حامد نجاری (روستای گوران طالقان)

لَک و لا نی که جَمع میبو....      لواشکه که پَهن میبو

#زندگی_هنو_خوشگلیاشه_داره

دَسانِته مُنو هادین... مُن شعر بلد نی یَم. ولی تی یِی دَسَکانی همراه، تا همیشه ی خدا آشُنایُم...

#زنده_باد_زبان_مادری

باز روزِ نو و روزیِ نو

خداجان تو دِ تشکر مینُم که یه روز دیگه به ما عمر هادای تا قشنگیانه بِینیم و تی یِبه بندگی کنیم

این چایی دودیِ دِبشِ قندپَلو، بعدِ یه ساعت علفچینی خِیلی می چسبه

عکس از: محمد آقابراری (روستای وشته طالقان)

کُو چَیی (چای کوهی)

تازه تازه بچینی و هامون کوهی میان دی دَم کنی... دی چی میبو

عکس از: محمد شهسواری

ویله مالان... اینانه ناخورین... زُمُستانی شین!

تازه واشانه ویل کوردین، دِریتیِین خُشکه واشی سرَ؟؟!

عکس از: خانم کاترین کمالی

«تو که ترجمان صبحی، به ترنّم و ترانه»   درِ باغِ صبح بگشا «صفِ انتظار بشکن»

حشره ای به شکل برگ

قدرتی خدا، این ته تیکه بَرگ که میبینید، در حقیقت یک حشره هست

که خلقتش اونو کاملاً برای استتار در طبیعت مجهز کرده. #طبیعت_زیبای_طالقان_جان

عکس از آقای سهراب

 

توضیح همراه گرامی درجی درخصوص این حشره:

این حشره، شکارچی دیگر حشراته. ما اونه میگیم: عروس مَلَخ اما او رِ آخوندَک و قرآن خونَک دی میگن. این حشره با حرکات موزون و چرخشی حرکت مینه، بال دی داره و پروازَم مینه.

سید مجید سیدعلیخانی (روستای سنگبن طالقان)