درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۲۵۰ مطلب با موضوع «خاطرات و داستانها» ثبت شده است

متلی متون با گویش گته دهی

سه شنبه, ۲۵ خرداد ۱۳۹۵، ۰۹:۴۷ ق.ظ

کاری سر دبیمه ٬ می زنک ٬ تلفون بزا  بوته ٬ دره  آنی  د تا  نونه  سنگگ هایر ٬  ویر بیار .

نه کندیلی دله  آرد  دره  ٬  نه اهرکی دله ره  دون دره  و  لاکی دله ره نون....
وگرسسه مه ٬ وره بوتمه ٬ اما  اندی بدبخت ببیه می ؟ اسا چی به  زنجه موری کندی ٬  تعزیه خونی راه اینگتی.
اسا میبه   شیر ( شعر) گنی ٬  اون دی نه شعر سفید و شعر نو٬ سبک هندی ٬ خراسانی  ٬ بلکه از نوع سبک عراقی

خلاصه ٬ ظهر ببیه ٬ بدیمه یه نونوایی لواشی  دره  نون پچنه.

ماشینه پارک کردمه ٬ بشیمه نونه وایی دله ....
بسم الله الرحمن الرحیم.

ایجه نونه وایی هسسه ؟
یا کانون باز نشستگان؟!؟!!

بدیمه  ۱۸ تا پیر مرده ٬ خش شانس اوجه ٬ نیشتنه .
خش شانس از این جهت ٬ که پیر ببینه و جونمرگ نبیه نه.

حقیقتا این روزون ٬ اندی جونون ٬ جون جونی میرندنه ٬ یا سکته کندنه ٬ یا اوردوزکندنه ٬ یا....
هر جاشنی ٬ جوون کم ویندی.

بدیمه خلی لواشی شلغ هسسه٬ بوتمه ایجه ٬ باید چار ساحت بنیشرم تا نون می گیر بیا ٬ نونوایی  د  درگا  شیه مه.
دویست ٬ سیصد متر جلوتر ٬ یک نونوایی سنگکی ره بدیمه .

وقتی دله شیه مه ٬  یک گاری بکشیه مه ٬ اهوووووو ٬ ایجه چه خبره؟!؟!
باز صد رحمت به لواشی ٬ ایجه گو
خدی دفتر مرکزی کانونه بازنشستگان موندنه ....
عجب گرفتار ببیه مه ٬ این پیره مرداکونی دس ...
تموم شهر  قرق  کرده نه .
بیست و سه نفری  د  بیه نه .....آخه
مگر هر محله ای  دله  چن تا پیره مرد دره ؟!؟!

اسا  همشونه ٬ دی نون وانه
زنگ بزامه ٬ زنگی به ٬ بوتمه تی گت ببا و ممای قبره نور  بواره  ٬ تمومه نونه واییونه پیر مرداکون ٬ مثل فلسطینی جور اشغال کرده نه ٬ چه خاکی خدمی سر دکنم.
اسا نبنه یک گته سیب زمنی ره ٬ ببپه چی باخریم؟
....آخه مرد.... آبه گوشت درس کرده مه .....یا خونه نی ٬ یا اگر وانه
بیایی ٬ نونه سنگگ بیار.

گوشی ره قطع کرده .... خدا می زنک بداره ... هم آبگوشت دوس دارنه و هم خلی رک هسسه.
..ای خدا ... چی هاکنم چی هانه کنم؟
بدیه مه ٬ چاره ای نداره مه ٬ بنیشته مه اشونی کتاری بن.
.. یکی از خدشی سروازی گپه زنمبیه ٬  یکی شون اخبار بی بی سی را تجزیه و تحلیل کنمبیه ٬ یکی مسئولین مملکته ٬ دمیته بیه فش دیمبیه ٬ یکی اخبار حوادث گته ٬ یکی خدشه عقل کل دونسسه ٬ یکی سه تا زن ببرده بیه ٬ عفت کلوم نداشته.
ندومه چیبه ٬ آدم وختی پیر بنه ٬ چی به اندی  اخوار  دوس  دارنه .

از علت جور شینه نفت برنت تا پسسه رفسنجون تا کدی تنبل ساری بیر بشو تا زنجونی قاطرونی گپه زنمبینه تا بی وفایی این دوره زمونی وچان و تا ....ریت نسل جوان و آخره  سر   فش وکتره.

یکی شون که خلی بی تربیت بیه ٬ هر که هرچی گته ٬  وه با فش بدان وی گپه کامل کنمبیه ٬ اچین بو لوکی سره ٬ سنگ دنیگنمبیه.
یکی گو عین بانک مرکزی نرخ تورم وی دسسی دله دبییه ٬ وره گتی لوبیا چشم بلبلی ٬ ۳۲ د ساله پیش کیلویی چندی بیه ٬ وه جواب دیمبیه
اندی گپ و گپ و ناله بکردنه ٬ من سرسوم بیتمه ٬ می کله ای تاسه ببردنه.
اسا من تندیره یاشمه ٬  فکر و خیال کنمه.
پیش خدم بوتمه ٬ این سنگگی تندیر دی عینه جهندم موندنه.
انگار که اون سنگون آدمی زاد هسسنه ٬ تندیر دی جهندمه روز موعوده.
اون ور دی ٬ شاطر خدشی کینه الکی پیت پیت دینه ٬ اچین بو وی کینونه ویبره ای سر دره ٬ هر ده دیقه ٬  دتا  بسوته نون دیم دینه امی سمت ٬ چند تا کلو سنگ دی وی دیم دماسسه.

....حلا ایهنون درک ٬ هر باز نشسسه ره ده تا نون وانه ....
یکیشونه بوتمه ٬ دایه جان شمی خونه دونه ( برنج) دنیه ؟
منه ور ورا ( چپ چپ ) بیاشیه..
اون یکی ره بوتمه عامو جان شما خدتونی خیکه  فقط نون پر کندنی.

شما گو ٬ افتاب تیخ نزا ایجه نیشتنی ٬ خاب. سه تا ویشتر هانیرین ٬ بدا اماره دی برسسه.

یکیشون می همرا لج کرده ٬ بجای ده تا سنگگ ٬ دوازده تا هایته.

همینجور ٬ کوله پری که تشی سر دره ٬ جلیز ولیز خرمبیه مه ٬ می چشم بکته دیفاره ٬ بدیمه چن تا سنگگه ٬ خشخاشی دیواری میخی گل ٬ آویزونه .
بوتمه آقای کین چرخونک ( شاطر)
اون نونون صحاب دارنه؟
...بوته نه .... تره وانه ؟
بوتمه اهو ... منه وانه.
اوجه بفهمسسمه اون گته نونه خشخاشی گرون هسسه ٬ که پیره مرداکون نوانه.
پنج تا بخرسسه مه و فورا چریمه ره چک کردمه.
اسا خدمی پشت یاشمه که پیره مرداکون منه دمال هانه کنن.

نونه ببرمه خونه ٬ زنک بوتمه ٬ این نونون از گوشت آهو  د  لذیذ تره.

ته ندوندی ٬ با چه جون کنشی ایهنونه هایته مه ٬ این آهوئونه از کانون باز نشستگون صید کرده مه.

زنک بوتمه کمتر باخر.
زنک خنده بکرده و بوته اسا ٬ دتا نون هایتی ها...

بیاش توندی اماره کفت کنی.

آریوبرزن کیان

بر گرفته ازروایت جناب آقای حامد نجاری عزیز
این متن به صورت صوت تلگرامی در کانال موجود است.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۵ خرداد ۹۵ ، ۰۹:۴۷
درجی طالقانی

خاطُرات کوه بشین و تَره (سبزی) چینی قسمت دوم: لیواسک

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۳:۱۶ ب.ظ

سلام عزیزان
مُن یه خاطره از لیواسک چینی دَر وَکُنُم٬ ان شاءاللّه که خوشُتان میا
چند سال پیش، به اتفاق بابام٬ عموم و پسر داییم، برای اولین بار بِشی یِم کوه٬ لیواسکی بَ.
ما هم که تا اون روز اصلاً برای سبزی بچی یَن و این چیزانی بَ کوه نشی بی یِم٬ خِلی کیف میکُردیم ِو ذِوْقُ شِوْقَ خوبی داشتیم.
خلاصه... آقا اینان ینی بابام و عموم٬ اون روز ما ر اون قد راه بَبُردُن که عَرَق مای پاچه دَ دَرش😄
داغان و ماغان گَردی یِم تا بَرُسی یِم اون نقطه دلخواهی که اوشان میگوتُن که حتما باید بشیم اوجه😭
انصافا وقتی بَرُسی یِم٬ بـدی یِم یک منطقه وسیع و بسیار زیبا 👌 با لیواسک هایی به کلفتیِ بالِ آدُم😜 امّا آبدار٬ُ نرمْ😋
تا بَبامُشان تشْ مَشْ ها کُنُنْ٬ ما دی نمکدانَ بِی تیم اِو٬ جاتان خالی یه شکم سیر خجیره لواسکانَ باخوردیم😋
بعد از استراحت هم نفری یه گونی بچّی یِم او حرکت کُردیم...
اصل داستان ایجه یه که مُن بیچاره باید بارَ دوش میگیتُم...
اون قَد سنگین بی٬ اون طنافی که کیسه ی کَش دَوَستْ بی تا بُتانُم کیسه رـ دوش گیرُم٬ تمام مُنی دوشَ بالَ داغان کُردُ بی😭
مُنَم بدی یَم چون چاره ای نی٬ همراهانَ بگوتُم : مُن زودتر میشُم ٬شما دُمال سر دَ بیاین😊
پا رَ تند کُرْدُم اِو به محض اینکه مطمئن گردی که دِی نادّیار گردی یَم اِو دِی مُنه نُمِی نُنْ٬ 😜
لیواسک کیسه رَ دوشُم دَ جیر گیتُم او ٬اویِ سَرَ  دی خوب قاهیم(محکم) کُردُم اِو ٬با یک برانداز پایین دست و انتخاب بهترین نقطه رهایی😂 کیسه رَ لو ها دام ٬بَش تا رُخانه😂😂😂😂
حَلا تصویرش وختی جیر میشی تو ذِهنُم دَرَ😄😄
انگار ماشینی چرخَ لو ها دای جیرشی😂😂 تازه بعضی جاهان دی از رو موانع میپَّرُسْت😂😂😂
مُنَم بعدُش با خیال راحت٬ قبل از اینکه بابام قضیه رَ متوجه گردَ٬ مثل برق بشی یَم جیر، لیواسکَ کیسه ی ور٬ باخُتُم تا بقیه هم بمان😊😊😊
چند سال بعد بابامی بگوتم که چرا اون خجیرَ لیواسکان که بچّی بی یِم ٬ هَمُشْ لُهْ هاشی بی😂😂😂
قضیه شَ میگوتُم و کلّی میخَنْدی یِم😄😂😂😂😂😂
شاد باشید😊

✍ارسال و نقل خاطره از: سید عباس افتخاری، پراچان
🎤 با صدای: سید عباس افتخاری، پراچان
عکس از: غلامرضا رزاقی، ناریان
   تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

هرگونه کپی برداری، تنها با ذکر منبع مجاز است.

این خاطره ی زیبا با صدای سیدعباس افتخاری تقدیم به شما (دریافت کنید)

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۵:۱۶
درجی طالقانی

مُن و بَپُته مُن

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۲:۴۶ ب.ظ

🔰🔰 طنز طالقانی 🔰🔰

طالقانی زُنَک بَش خارُج، تا وچانشه کو خارُج درس میخواندُن، سَر بزنه.
یه روز حوصله اش سر بش و تنهایی پایست و بش پارک.

پارکی میان یه خارُجی پیر زُنک بیامی اویی وَر، نیمکتی سَر بنُشت .
طالقانیه زنُکو  ورانداز کُرد و بُفهمُست کو خارُجی هسته.
(آخه خارُجیانی خارُج میبو  مایی طالقان 😃😃)

همان زمان یه سیب زینی فروشِ دوره گرد آنجه دِ رد میگردی.
خارجی پیر زُنک او دِ سوال بَپرسی: میدانی ما سیب زینی ر ِچی میگِیْم؟
بگوت: آها گو میدانم، پُتِیتو
دُواره بگوت: خا ایسه به این سیب زینیانِ پُخته  که این مردا میروشه، چی میگِیْم؟
طالقانی زُنُک  یه قدری فُکُر کُرد و بعد جواب دا: صداش مینین بَپُته پُتیتو😂😂😂



🔰 ارسالی از: سیدمصطفی افتخاری، پراچان
🎤 با صدای: سیده مریم قادری، اورازان
      تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
(هر گونه درج یا کپی برداری، تنها با ذکر منبع _کانال تلگرامی درجی_مجاز می باشد.)

این طنز زیبا با صدای خانم قادری تقدیم به شما (دریافت کنید)


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۴:۴۶
درجی طالقانی

خاطُرات کوه بِشیَن قسمت اول: خُرس

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۲:۱۷ ب.ظ


دوستان، اِسه گو حرف این سبزی مَبزی هسته، بُدا شمایبِ ازکوه بشیَنِ خودُم بگم.
چند سال پیشی بهار، منُ و برارُم بشییم کوه، سبزی و لیواسکی بَ. یه مسافتی رِ با هم بشیِیم، بعد از هم جدا گردی یِیم، هرکدام یه سمت. فاصلمان آنقد گردی که دی با صدا، سوت، شول، هیچ جورِه نمیتانستیم خودمانِ پیداکنیم. البته ما کوهی میان گم نگردی یِیم، فقط همدیگرِ گم کُردیم.
همان طورکه می دانین، بهاری کوه خِلی خطر دارَه. هم کوه نرمَه، ینی سنگان لَقُّن، هم این که احتمال دارَه هرکدوم از این بندانی بیخ، جَکُ و جانورخُوتّه باشن. مثلاً یکی از این جانوران، خرسَه. مُن تو حال خودم بیَم، سرم دی جیر دبی، مشغولِ بچّیَن بیَم، تا برسیَم یه درّه ای میان، یه گته تخته سنگ دَبه. سَرِمَ راستا کوردم، یه سفیدی بدییَم، از ترس پسا کتُم. اوندی چطور تخته سنگ ارتفاش تا درّه، دو سه متر بی. مُن دی جیرکَتُم سنگی سر، اوزان گردییَم. اون حیوان خو دِبی، منی متوجه نگردی. من دی ازترس، نه میتانستم خودمه پرت کنم جیر چون بیدارمیگردی، نه میتانستم برارمَ صداکنم. فقط بتانستم خودمَه یواش جوعَرکَشُم، دی هیچی رِنگاه نکُردم. منی بدن دی مثل بید میلَرزی، رنگُم دی گردی اچینِ گچ!

همین طور یواش یواشَک خودمه حدود100متر دور ُردُم، تا خودمَه برسانیَم یه درّه، اون ورتر یه گته سنگی پشت بیاستام، یه دوربین شکاری دی منی همرا بی. نفس نفس زنان، دوربینی همراه، همون سمتِ نگاه کُردُم، بینُم اون بیصابک چیَه. چشمتان روزِ بدِ نینَه، بگیْن چی بی؟ اصلاً باورم نمیبی فقط ده دِیقه، دوربینی همراه از تعجب نگا میکردُم، چشمانم دراما بی. دبی دیوانه گردُم وقتی بدیَم وَرفِ جای خرس اشتباه بیتُم. درّه ای میان، که بهمن بمابی، یه مقدارش این سنگی بیخ که نُسامِ جا بی، بمانستِه بی، او نگرده بی، منی قلب دی هنوز 80 میزّی.
بالاخره بعد از 3ساعت برارمَ پیدا کُردُم، منَ بگوت تی رنگ رو چبه اچینِ گچه؟ مُن روم نمیبی بگم سرگذشتم چی گردی، اندی حالم بد بی تا خانه ای ور، اصلا گپ نزّیَم.
اسه نتیجه گیریش چیه؟ اینِه که هیچ وقت کوهی میان رفیقتان دَ جدا نگردین
کوه بر همه شما خوش

✍نقل خاطره: سیدمصطفی افتخاری، پراچان
📝 تنظیم و ویرایش: سیده مریم قادری، اُورازان
🎤 با صدای: سید مصطفی افتخاری، پراچان

عکس از: جام جم آنلاین
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

هرگونه کپی برداری، تنها با ذکر منبع مجاز است.

این خاطره ی زیبا با صدای سیدمصطفی افتخاری تقدیم به شما (دریافت کنید)


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۴:۱۷
درجی طالقانی

تَنو (سینو)

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۱۰:۴۷ ق.ظ

❇️  طالقانی خاطرات  ❇️
 🏊 تنو (سینو)


سلام، یه خاطره شمایب تعریف کُنُم از دورانِ وَچگی
ما طالقان دبی یِیم، وچان بگوتُن بشیم دره ای گَل تنو بزنیم (تَنو = سینو = شنا)
دره دی یه جایی بی که مردم اون اطرافش باغ زیاد داشتن، همون دره ای اُوی همراه، باغشانه اُو میداشتُن. ما بشی یِیم یه خوبه جا پیدا کُردیم و سنگ و چو بیاردیم، اُوی دَمه دَوستایم که اُو جمع گَرده و به قولی استخر دُرُس کُنیم خودمانیب. بِدی یِیم با این اُوی کم، تا صد سال دیگه دی، استخر درست نمیبو، بگوتیم بِشیم اُون جویی دَمه که میشو باغانی میان، دَوستیم.
خلاصه ما این کاره کُردیم، اُو حسابی جمع گِردی، ما دی لباسانه دراردیم و بشی یُیم اُوی میان. همینطور که ما مشغولِ تنو بی یِیم، یگ دَفه بدیِیم یه نفر با بیل دَره میا مای طرف، یک سره دی فاش میدی.
آقا ما از ترسمان دِ وقت نکردیم، لباسانمانه تن کنیم. همون جور لُوختِ عور، فُرار کُردیم کوه کتلی میان. آقا این نامرد دی مای لباسانه بیت و خودشی همراه بَبُرد.
اون روز ما تا چهار، پنج بعدازظهر، همون جور لُوخت دبیِ یم کوهی میان، نمیدانستیم چطور وَگردیم خانمان. اِسه آفتاب دی چارنعل میتزانه و مایی تن و پوستُ بسوزاند.
تا اینکه یه پیرمردی ر بدیِیم، خرشی همراه دبی میابی مای سمت. داستان اویب تعریف کُردیم. بنده ی خدا، خرشی سرِ کج کُرد و بما محله، مای خانه خبرکُرد، مایب لباس بیاردن. تن دکردیم وگردییِیم خانه.
آخر دی مَلوم نگردی مای لباسانه چا کُرد. ما دی از ترسمان، هیچ وقت اوی دور و بر آفتابی نمیگردی یِیم. تا الان که چند سال از اون ماجرا میگذره، او ره میگیم: مای لباسانه چه کُردی؟ نمیگو😂😂 گمانم تَش بکشی باشه😂


✍ نقل خاطُره: محمد کیان، گراب
🎤 با صدای: سیدمصطفی افتخاری، پراچان
📝 ویرایش و تنظیم: مریم قادری، اورازان
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

هرگونه کپی برداری، تنها با ذکر منبع مجاز است.

این خاطره طنز با صدای سیدمصطفی افتخاری تقدیم به شما (دریافت کنید)

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۰:۴۷
درجی طالقانی

آمپول

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۱۰:۲۰ ق.ظ

🔰🔰 طنز طالقانی 🔰🔰

وچان یه چی شمایب بگَم بخندین😂
دیروز دکتری مَطَبی میان نیشتی بیَم، بِدیَم یکی از همشهریانمان که الان شصت و چند سالشَه زُنَکِشی همرا، بیاما مطبی دُل، مُن دی بگوتم خا این بنده خدا پیرمردَه، خودمی نوبتَ هادام او رَ
مردک بَش دکتری اتاقی دُل، مُن زنُش دِ سوال کردُم: چی گردیَه؟ بگوت: سرگیجه دارَه، این چند سالی که از خدا عمر بیگیته، اولین بارش هستَه بیامیَ دکتر😳😳
صحت حرف زنک موقعی مَعلوم گردی که آقا اتاق دِ دارما، زنک بپرسی: دکتر تُو رَ چی بگوت؟ جواب هادا: میگو هیچی، دوتا سوزُن هادا بگوت باید بزنی، سوزنَ منی کجه رِمیزنُن؟😂😂😂😂😂
زنُش دی بگوت: تی کَفَلَه😂😂😂😂


🎤 ارسالی و با صدای: سیدمصطفی افتخاری، پراچان
 🔰تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
(هر گونه درج یا کپی برداری، تنها با ذکر منبع _کانال تلگرامی درجی_مجاز می باشد.)

این داستان طنز با صدای سیدمصطفی افتخاری تقدیم به شما (دریافت کنید)

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۰:۲۰
درجی طالقانی

داستان مای خر

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۱۰:۰۴ ق.ظ

❇️  طالقانی خاطرات  ❇️
🐴 داستان مای خر


ما یه خر داشتیم، که واقعا" خر به،  خرکمان زبانزد اهالی ده به، مثلا موقع اذان صبح همه میگوتن: ذوالفقاری خر دادش درآمی، وقت نمازه!
یادمه یه روز - خدا امواتتان را بیامرزه - مای ننه، صحبان که می شه طویله تا مالان بدوشه، مینه که برق روشنه! پیش خودش فکر مینه که شاید دیشو برقه خاموش نکردی.
خلاصه چند روزی با این موضوع مواجه میبو، یه روز که دبه گو می دوشی، یه دفعه بدی برق خاموش گردی، آول فکر کورد که برق بشی ولی دوباره روشن گردی. صلوات بفرستا بگوت برق بیامی.
تا اینکه چند مرتبه این کار تکرار گردی، بلند گردی که بینه چی گرستی.
یهو متوجه میبو که افسار خر یه کم بلنده و آن خر با تکش، برقه خاموش روشن مینه. 😳😄😄😄
یه موضوع دیگه اینکه مای ده، یه چوشمه داره. مای خر اگه از تشنگی میمرد فقط باید از آن چوشمه او می خورد.
خلاصه که یادوش بخیر....

✍ ارسالی از نویسنده: رضا گرشاسبی، لهران
🎤 با صدای: محمدحسین رضایی، سنگبن


هرگونه کپی برداری، تنها با ذکر منبع مجاز است.

این خاطره زیبا با صدای محمدحسین رضایی تقدیم به شما (دریافت کنید)

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۱۰:۰۴
درجی طالقانی

خاطره دستفروش دوره گرد

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۹:۳۴ ق.ظ

یادومه که قدیما، یه فروشنده دوره گرد، به نام علی موتوری، میامه مایی ده، گراب و هر دفعه دو سه تا کیسه لباس میارد که بَروشه.

این پیرمردکانُ و پیرزنکان، که اوی ور دِ رد میگردیَن، میگوتُن: سلام علی آقــــــا، بازار رواج !

اون دی بلند میگوت: سلام، دیــــــــــــنِ محمد رواج !♡!


✅ این خاطره از طرف جناب آقای محمد کیان از روستای گراب، به مناسبت مبعث پیغُمبَر اسلام تقدیمتان گردید.


حاج محمود مقیمی، دستفروش دوره گرد 93 ساله که نماز اول وقتش ترک نمی شود...
عکس از: پایگاه خبری شیرازه

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۹۵ ، ۰۹:۳۴
درجی طالقانی

کادو روز معلم

سه شنبه, ۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۰۳:۰۴ ب.ظ

تازه معلم حق التدریس گرستی بیم.
ولیان درس میدام. مایی مدرسه راهنمایی و دبیرستان با هم ب.

هر کلاسی یه زنگ تفریح، جشن برگزار میکورد، ما که دبیر بییم دی به کلاس راهنمایی ها دعوت میگردیم و با شربت آلبالو و توت خشک و جوزه مغز و آلبالو خشک، ما د پذیرایی میکوردون. یادوش بخیر، خیییلی صفا داشت.

مینی کلاسی میان، دترکی ب که از یه روستای نزدیک ولیان میامه. وچک سرطان خون داشت، خیلی دی مظلوم ب ولی بیشتر غایب میکورد و کلاس دنبه.

امبا روز معلم بیامبه کلاس.
از دیدنش کلی خوشحال گرستم و احوالشو بپرسیم و بیدیم چشمانشی میان یه نگرانی دره. گمان کوردم بخاطر مریضی، حالش خوب نی .
در حال درس هادان بیم، بیدیم یکی در میزنه. درو باز کوردم، پی یر اکرم_ همان وچه_ ب.
سلام واحوال پرسی کوردیم، بگوت با اکرم کار داروم. وچه ر صدا کوردم بیامه، پییرش بیدی. نگرانی چشمانش د درش، خیلی ذوق کورد.

خواستم بیام کلاس و اکرم و پییرش تنها بذارم بیدیم بگوت:
❤️ خانم روزتان مبارک ❤️

یه سیاه مشمبا بیگیت مینی طرف، خیلی تشکور کوردم و باهم بیامیم کلاس.

زنگ تفریح بیدیم پییرش بیامه بگوت: اکرم  میخواست شمایی ب جوز وتوت خشک کادو بیاره امبا فراموش کورد. مون بیدیم وچه ناراحت میبو پیاده جوزان شمایی ب بیاردیم.

هر سال روز معلم که میرسه، این خاطره مینی یاد میا و به روح پاک اکرم، صلوات و فاتحه ای هدیه مینم.
 
این دی مینی خاطره

✍ آزیتا عطایی، دنبلید

________

خاطره نقل شده از خانم عطایی عزیز، قلبمان را به درد آورد.
راستی شاید بارها شنیده باشید که
''سرطان به غیر از درد، هزینه دارد''

در شب شهادت مولای باب الحوائجمون، بهترین کار، دستگیری و امداد نیازمندان است.

یه سر به سایت محک بزنید 👇
http://mahak-charity.org/main/index.php/fa

الهی عزیزاتون همیشه سالم باشند. خودتون هم. 🌹


زندانی عشق با صدای محمد رضایی تقدیم به شما (دریافت کنید)

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۴ ارديبهشت ۹۵ ، ۱۵:۰۴
درجی طالقانی

خاطره مدرسه 2

سه شنبه, ۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۰۲:۴۷ ب.ظ

خاطُره مدرسه 2

آن زمان که ما درس میخواندیم، مدرسمان سرویس داشت. ما دی مختلط بیِیم ولی تا میرسیم سرویسی دم، راننده فقط دُترکانِ سُوار میکُرد و میشه. یا اگر دی ما رِ سُوار میکُرد، صندلیانه هامیدا دُترکان و ما هَمُش سرپا بیِیم. موقعیکه دیر میشیم، دیگه راه نمیدان وِمیگردیم پیاده تا خانه.
خلاصه یه روز  نقشه بَکشیم که یک موش بگیریم و زودتر بیایم سُوار گردیم. بعد دی موشه ویل کنیم سرویسی میان.
آقا هِمینطور دی گردی، موشه رِ نِزدیک مدرسه، ویل کُردیم اتوبوسی میان. جاتان خالی، جیزوله بَ که میشه هُوا.  آی بَخندییم. 
از فردای آن روز، ما را سُوار میکُردُن که هیچ، جای خالی دی مایبه میندان😂

✍ خاطُره از: محمد آقابراری، وشته ای شیطان وچه
🎤 با صدای: علیرضا قادری، اورازانی یال

خاطُره مدرسه 2 با صدای علیرضا قادری تقدیم به شما (دریافت کنید)

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۴ ارديبهشت ۹۵ ، ۱۴:۴۷
درجی طالقانی