دلنوشته ای موزون،
شعری سراسر احساس
از آقای مسلم گرشاسبی از روستای کَش، تقدیمتان
دلُم تِنگ بِبیه آن شو و روزان... مینی گوش د میگیت، پاکاری جوزان
میگوت: یِتیم بماند جوزان نَرسی چِبه کال چَر می نی این حیوانکان
دلم تنگه برای شیرپَتی بو برای نان و خامه در لب جو
برای نصفه شویی اویی نوبت برای
تشی میان سیب بورپَت
برای وَرفی روزان پشت بومان برای ناچولوک در روز باران
برای ساز نقاره در عروسی برای
عیدِ روزانی روبوسی
برای اوسُنَک در کرسی یی بُن چپروازی باد در روز خرمن
دلُم تنگه بشوم من مالی پِی سَر برای بوی زور و خری عَرعَر
دلُم تنگه، چشم اشکه، گَلُم بغض مینی دردی دله امشویی کاغُذ
دَره پاییز میا ای طالقانی فصل
عاشق دلان، فصل جوانی
پاییزِ طالقان غمگین و دلگیر شیش ماه بگذشت و ایمسال گردی سَر جیر
کلاه ر چرخ هَدِی دی سال تُمانه امان از گردش دور و زمانه
بِنیش فکرانته کن طالقانی چه
حاصل داری تو اندر جوانی
خُجالت کَش، نُکُن پولانه سَرسَر میشی خاکانی بُن، تو دستِ آخر
وطن تنها هانای، ننه آقاجان بیامی شهریان، تنگی سولاخان
دلت آمد دهی را دست بگیری قبول
کردی غریبه زن بگیری
نِیاه کن ننه جان چشمش به راهه آقاجان منتظر هسته، گناهه
پایُست غیرت بگیر، بوشو طالقان نیَل تنها آقاجان و ننه جان
اگر دنیا دنین دست زمانه بوشو
سو کن چراغ خانه شانه
گل و خرما هَگیر هر شوی جمعه مزاری سر بشو با چشم بُرمه
بزن بر خاکشان ماچ بینهایت که
تا بوسند مزارت وَچه هایت
فایل صوتی با صدای شاعر تقدیمتان دریافت کنید
منتشر شده در آوای کش و کانال طالقانیها
