پنجه پیتُک به روایت تصویر

25 فروردین و پنجه پیتِک در طالقان استان البرز

گذراندن این روز بیرون از خانه مثل سیزده بدر

خبرگزاری صدا و سیما

دریافت کنید (دانلود)

درخصوص پنجه پیتُک بیشتر بخوانید: (کلیک)

شعرهای روز بهاری برفی 97

خدا، ایمشو شکوفه بی پناهه
تُنُش یخ کُردیه، چون بی لُحافه
نمی دانُم، اگه تقدیرش اینه
آخه یالی بکوشتُن دی، گناهه!
شعر از: مسلم آهنگری - روستای گوران

آخه آلان دی وقته وَرف گردی
متلک دی میان حرف گردی
اگه ورفه، شکوفه چی بگوتی
چبه این همه زحمت صرف گردی
شعر از: فرهنگ باریکانی  - روستای باریکان

بهار آمد شکوفه بر سردار
چه خوش باشد به صحرا در بر یار
شدم بیدار من ازخواب دوشین
نشسته برف سنگین بر سپیدار
شعر از: محمدعلی صالحی - روستای سوهان

جانا حدیثِ برف و شقایق ندیده ای
ویرانیِ دوباره ی عاشق ندیده ای
دل را به رسمِ عشق، سپردیم دستِ تو
بر زیر پانهادی و لایق ندیده ای
شعر از: فرشید فلاحی  - روستای کولج

بارش اولین برف سال 1397 در تاریخ 27 فروردین ماه!!!

یا للعجب، امروز و در آخرین روزهای فروردین ماه، چهره شهرها و آبادی های البرز، سپیدپوش شد تا اولین برف سال 1397 را در بهار شاهد باشیم.

 

سلام عزیزان، صبح بُهاری-برفی تان به خیر
خودتانه خوب بپوشانین، گرمه لباس تُن کنین
جانتانی قربان

 

 

اینجِه باغ لاله های کَرُجه، وسطِ بُهاری کو آسُمان ویرش بیگیته وَرف بباره

اما چَپُک میگوت: میدانی خداجانی بهشتزُمُستان این شکلی میبو! 😍😋🙃

 

 

عکسهایی از طالقان و کرج برفی در امروز (97/1/27) - منبع عکسها: کانال طالقانی ها و کانال اورازان

 

روستای اورازان در برف. عکس: بانو میراحمدی 🔺

 

 

دو چهره متفاوت از باغات دیزان، در روزهای 26 و 27 فروردین ماه. عکس: بانو شهناز سلطانیان 🔺

 

 

روستای نساء سفلی 🔺

 

 

روستای دیزان - عکس: بانو شهناز سلطانیان 🔺

 

 

روستای فشندک - خدا به سر درختی ها و شکوفه ها رحم کنه - عکس: پیام امیدوار 🔺

 

 

روستای بزج (بزّه) - عکس: امید میران 🔺

 

 

عکس: بانو مریم آطاهریان - روستای جوستان 🔺

 

 

روستای کَش - عکس: کاظم گرشاسبی 🔺

 

 

شکستن درخت و مسدود شدن راه اصلی  باریکان به میناوند 🔺

 

 

روستای خورانک - عکس: نورمحمدی 🔺

 

 

روستای ناریان - عکس: فرید باباخانی 🔺

 

 

نمایی از بالای روستای حسنجون و سیدآباد - عکس: میثم فلاح 🔺

 

روستای گته ده - عکس: رضا بکان 🔺

حیات وحش طالقان - 1

عکسهای زیبایی از حیات وحش طالقان

عقاب طلایی و کشکرت روستای اوانک طالقان - عکس از سید امیرحسین افتخاری

تصویری از خرس قهوه ای در ارتفاعات البرز - عکس: حامد تیزرویان

شکار شغال توسط عقاب، منطقه چالان بالاتر از شهر طالقان - عکس: علی شریف کاظمی

تره چینی، سنتی مرسوم در طالقان

از اوایل بهار، یکی از تفریحات خوشایند طالقانیان، رفتن به کوه و چیدن سبزی کوهی است.

در این وبلاگ، پستهای متنوع و جالبی در خصوص کوه رفتن و سبزی چیدن گرد آورده ایم که با کلیک روی پوشه کوه بشین و تره (سبزی) چینی در قسمت موضوعات، می توانید به آنها دسترسی پیدا کنید.

این پستهای زیبا رو از دست ندید کلیک

همچنین: گزارش صدا و سیمای مرکز البرز از تره چینی در طالقان

دریافت کنید (دانلود)

چپاک ۱۹: طالقانی فـــــــلکه آب

این روزان هوا بدجور سرد گردیه و طالقان دی کُف یکون، اندی خُنُــکه که کمره سُنگ لاب میبو.
اینجور مواقع یک خوفی طالقانیانی جانی میان دره که مایی خانه یی لوله هان آیا بَتِرکیه یا نه.!؟
از این روی، بستن فلکه آب در آخرین اقامت پاییزی در طالقان، جزو اوجب واجبات محسوب میگرده و در طی مراسم خاصی چون جشن مهرگان در ایران باستان یا مراسم خرمن چینی در قدیم برگزار میگرده.

این بیصحاب فلکه، حق واز گردی ین تا اول بهار رو نداره.

این مراسم دی اینطو برگزار میگرده که در آخرین لحظات حضور اقاجان داد میزنه:
صغیــــــــــران پایسین کُشتانه دکنن فلکه رو میخوا دبندوم😹

بعدش شیران واز مینه و جرترین شیری سر دیمشانو مینگنن و همچین پووووووف مینون که ساختمان لرزه میکوعه و لولانی مهره ماسوره در میشو!
عِــــــو تخلیه میگرده!!

حالا اگه تو دلت بخوا زمستانی دل، یگ روز بشی طالقان، اصلا آقا ننه تورو کیلی ها نیمیدی ین که بشی خانه یی دل، که نکنه فلکه رو واز کنی و آب رو تخلیه نکنی و لوله هان بترکه.

اون لا یَگ چی مایی چپاک مونیب تعریف کورد تا دو روز میخندی یم😂

میگوت: تازه نوموزه کوردی بی یَم و زمستان راه کتیم بقولی دو نفری همرا بشیم طالقان.
چون قاعدتا سفر دو نفره به طالقان در غیر از زُمُستان مقدور نیه و تو این بیصحابه ماشینه به نیت طالقان که استارت بزنی، ننه و آقا و برار و خاخور و عمه و خاله رو میخوا بَبِری، انگار بیعت با خوارج مینی اگه ماشین دو نفر سرنشین بشوعه طالقان.

میگو تا طالقان برسیم، نود بار مامان زونگ بزی که:
پسر  فلکه رو واز نکنی
ننه تویی قربان گرده فلکه رو دست و پر نزنی روووو
بُلات ننه یی سر سُفارش نیمینوم فلکه رو کار نوداشتی باشی..!

حالا نود بار بگتیه و بعدش میگو: سُفارش نیمینوم.

توگو پی یَر و مار سفارشو دروردی
_ چشم.... چشم....

- اصلا اون خُنُکه خانه یی دل میخوا بشی چِنی؟ بشو میدان تفریحتو کن و وگرد

همین برسی ی یم شهروک، بدی یم ایسه آقام زونگ بزی
تا اون موقع نفهموستیبه مون راه کتی یم بشی یمه طالقان و ننه می گپانه گوش گیتیبه و حالیش گردیبه😁

- الو
_ جانم بابا
- جانم و زهر ماهر پدسّوخته صغیر 😠
جانم و کفت کاری 😡
یِتیم، بابا بمورد راه کتی یِ ی بشی یِ ی طالقان چو خاک سرت کنی؟ 😤
آخه مگه عقل تی یِ ی سر دنی؟ 😡

حالا مون دی زونوکی پیش آبرو داری مینوم و الکی تلفونی پشت کله رو جرو و جیر مینوم
_ بله بابا.... چشم بابا... حتما.... زود برمیگردیم ... نگران نباشید🙄😒😂😂
- نگران چی نباشم؟
بُ خدا به این وقت اذان، اگه اون فلکه یی ور د رد گردی، تویی جیگرو در میوروم
فلکه ره واز نکنی پسر....
.
_ چشم بابا... چشم😩

- اون اگه واز گرده که مون بُدانم و تو، چُسُنه چاروکی جور پوستتو در میوروم
ایسه بِین😤
اصلا اینانه وُل کن
تو مونیب بگو بشی یی چو خاک سرت کنی؟ 😡
تو فلکه رَ دست بزن تا تورو حالی کنم میکوشومت یا نه 👿

البته دقیقا آقایی منظور همان قتل عمد بود و هیچ برداشتی جز این نمیشد کرد
😂😂😂

به یه بدبختی گوشی رو قطع کوردوم و حالا زونوک دی خیال مینه:
میگو وااااای
طفلک بابا مامان چقدر نگرانمون هستند.☺️🙃😌

مون دی خودومی پیش بگتم:
آها،،،،
خیلییییییییییییی
اوراح خیکم😂😂
.
از اون سال تا حال وقتی هوا خنک میگرده و شوکی میخوسوم، کابوس مینوم که زونوکی همرا بشی یمه طالقان فلکه رو دی واز کوردی یمه و خانه رو اِو بیگیتیه و  آقاجان دی یه قُرمُزه آچار شلاقی همرا مخصوص لوله کشی مونه پِیا کوردیه که واقعا بَکوشه.😆😅

شاد باشید🌹🌹

✍ نویسنده : حامد نجاری - گوران
🎤 با صدای: سیده مریم قادری - اورازان  دریافت کنید (دانلود)
عکس: مسیب آرانی

 

موش گَوَن

موش گُون یا اولُ گُون

گیاهی کوهستانی  و نوعی گون که در کوههای مناطق کوهستانی که دارای خاک نرم و رسی باشند رشد می یابد و در جلوگیری از فرسایش خاک نقش بسزایی دارد.که در کوههای طالقان به وفور یافت میشود.

به همگان بیاموزیم اوقاتی را که در کوه به گشت و گزار سپری میکنیم از آتش زدن این گیاه اکیدا خودداری کنیم.
برای تشکیل هر گون به اندازه شکل زیر زمانی معادل ۵۰ سال نیاز است.

📷:سید حمید میرنورالهی

با سپاس از کانون فرهنگی اورازان

پای درس شیرینِ زبان طالقانی

معلم:
عزیزکانُم بُوگِین بِینُم این عکسی میان، چی دَره؟؟

فاطمه:
اجازه آقا... سَردی، نَبردبان، چوب، چیلک، بامگردان 😌

فرشید:
پلکان، خشک چو، بوم غلطان، تَشت، گربه، کُنده 🙂

احمد:
وَرف.. آخ جان وَرف ❄️☃️🙃😍

نگین:
جُن و پری مینُم! 👻😱😱

محمد:
منی عمه دی دَره😂😂😛

صدیقه:
یه پیچا... 😘☺️🐈

معلم:
خا عزیزانُم.. دُرُست بگوتین... همه اینان دَره.
امبا اصلی ترین چیزی که این عکسی میان مینیم، روحِ زندگیه... 🌷🌾


✅ تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

شعر تفرج

درین شهروک مونوم یک طالقانی                 نویسوم مون یه شعری تا بوخانی

بوشوم لاتی میان، روخانِیی لو                       چایی مون دم کنوم با چوشمه ای اِو

دَبوستوم مون طونابی تا خوروم تِو                  گوانُ و هم خرانه هادیم جِو

تفرُّج مون کُنوم در کوه و صحرا                    ازین گردوش دلوم میبو مصفا

بوشوم سُرخه دِمیجاری سریندان                   توماشا مون کنوم آیات یزدان

بَگَردُوم مون همَه جارَه ببینوم                        غم و غوصه ز دُل بیرون نومایوم

خدا میگو تفرج کن زیمینَه                           توماشا کن زیمین و آسمانَه

زیمین و آسمان مُلک خدایَه                         خدا ماره همیشه رَهنومایَه

مشو غافول، نُما شکر خدارَه                         خدادَه تو بوخاه خیر و صلاح رَه

به گوش جان شنو پند خدارَه                        توماشا کن تو آیات خدارَه

تفرج کن که این تیی بَ خُجیرَه                   اوطاعت کن خداوندِ کبیرَه

 

 

شاعر: آقای علی صائمیان، شهرک طالقان

خوانش: خانم سیده مریم قادری، اورازان          دریافت فایل صوتی

آلبوم عکسهای قدیمی اورازان طالقان

آلبومی بی نظیر از زیباترین عکسهای قدیمی و پُرخاطره از طالقانِ قدیم (روستای اورازان) تقدیمتان می گردد:

عکس مردمان قدیم طالقان (روستای اورازان) حدود یکصد سال پیش، به نحوه پوشش و چهره های خندانشان نگاه کنید:

ای خوشا آن روزگارانی که کلی برف میامه




ای برف، ای نعمت سپیدِ خدا، برای که باریده ای؟ اهالی اینجا درها را بسته و رفته اند...
عکس از: سید حسین میرمطهری




دورهمی اهالی کَنده سَر اورازان در کنار بامبرو سِنگ: سنگِ بام غلطان




پیر پالان دوز




شخم زدن زمین با وَرزو (گاو نر)



روح مردمان رفته شاد
با سپاس از کانون فرهنگی اورازان