شعر ساغر شکسته

📚 شعر

شکسته ساغری، مانده از آن ساقی و میخانه
جوانی رفت و عمر ما نشد حاصل جز افسانه

به افسونی چو افسانه نشستم کنج میخانه
که شاید ساغری گیرم از آن ساقی جانانه

حریفان رند و  رندانه ،گرفتند جام و پیمانه
من اما تشنه لب، عمری، نشستم کنج میخانه

حریفان مست و دیوانه، کشیدند بانگ مستانه
شکستند ساغرِ ساقی، سبو و جام و پیمانه

بشد میخانه ویرانه، شد آن ساقی چو دیوانه
شکسته ساغری مانده از آن ساقی و میخانه!!

الا ساقی دیوانه، درآ از کنج ویرانه
جوانی می کن و مستی، دراین دنیای دیوانه

خُنُک آن مست و دیوانه که رفتش خرقه و خانه
نماندش در سر اما جز، جنون و عشق و افسانه

✍ شعر از: آقای فرشاد فلاحی - کولج