درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

خورشت ریواس

سه شنبه, ۳۱ فروردين ۱۳۹۵، ۰۲:۲۴ ب.ظ

خُجیره همشهریان سُلام
این روزان کَمکَمُک فصل کوه بِشیَن و سبزی کوهی بچیَن شروع می گرده. ایسه امروزمانی غذا دی از همین کوه و کتلی واش و سبزیان درست میبو.


خورشت ریواس

                               
مواد لازُم:
سبزی خورشتی شامل نعنا و جعفری
ریواس
پیاز
گوشت خورشتی
روغن
ادویه، نمک، فلفل
موارد دلبخواهی: لوبیا قرمز یا لوبیا چشم بلبلی – آبِ یک عدد لیموی تازه

 طرز تهیه:
این خورشت، شبیه کرفسی خورشت هسته. اوُل پیاز و خُرد مینی و داخل روغُن تفت میدی و گوشت خورشتی رو دی اضاف مینی و میَلی سُرخ گرده. سبزی خورشتی دی شامل نعنا و جعفری ترجیحاً تازه، ر که قبلاً تفت هادایی به گوشت و پیاز اضافه و اگر دوست داشتی با یه مقدار لوبیا (قرمُز یا چشم بلبلی) همراه با آب کافی میپچی. (لوبیا نداشته باشه دی ایرادی نی) وقتی گوشت و سبزی و لوبیا، کاملاً بپُت گردی، ریواسان شسته و خُرد شده (قد انگشت دست) رِ همراه با نمک و اخلاط (فلفُل) و زردچوبه و ادویه خورشتی دلخواه به خورشت اضافه مینی و میلی در حد یک ربع تا 20 دقیقه بپچه. ریواسی خاطر این خورشت خودُش کمی ترشه مزه میبو و معمولاً به چاشنی دیگه ای نیاز نُداره، اما اگه خیلی غذای پُرمُزه و ترش دوست دارید میتانید یه لیمو تازه رِ او بگیری و به غذا اضافه کنی.

خلاصه که مرداکانه بَرساین کوه تا سبزی و ریواس بچینُن و همگی یه خُجیره غذای طالقانی دور هم نوش جان کُنین.

آشپز: سیده مریم قادری، اورازان

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۵/۰۱/۳۱

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">