درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۲۰۹ مطلب با موضوع «شعرها» ثبت شده است

درجی، دریچه ایست برای من، به سوی ماه

شنبه, ۱۸ دی ۱۳۹۵، ۰۱:۳۴ ب.ظ



درجی، دریچه ایست مُنیبه به سوی ماه
شبها همه خو اُوند مُنو نازنین خُدا
شاید ستاره ای دکوئه نورُش اون وسط
یا ترسوکی مُنیبه بیا، سمتُ بامِه راه

✍شعر: فضل الله دُرّی - خُسبان

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ دی ۹۵ ، ۱۳:۳۴
درجی طالقانی

شعر: تمام ناتمام من

دوشنبه, ۱۳ دی ۱۳۹۵، ۰۱:۲۲ ب.ظ

تمام نا تمام من  مرا. خبر  نمیکنی...
ازین زمین پر جفا، چرا گذر نمیکنی

به دشت لاله و چمن، به یاد گلشن و دمن
به عطر یاس و نسترن، چرا خطر نمیکنی

دلی که داغ دیده است، مرا به باغ دیده است
نه جفت و طاق دیده است، چرا زبر نمیکنی

برای عمر رفته ام، خیال پر شکسته ام
هوای غم گرفته ام، چرا ثمر نمیکنی

بر این نگاه خیره ام، بر این دل رمیده ام
بر اشتباه و کینه ام، چرا بسر نمیکنی

تمام نا تمام من، همه توان و نام من
که این نبود کام من، چرا شرر نمیکنی

شرر نما و داغ کن، عقاب دل تو ماغ کن
سر فتاده یاغ کن، چرا سفر نمیکنی

سفر کنی به یاد من، امید بود نام من
تمام نا تمام من، مرا خبر نمیکنی...

شعر: امید .م _مهران
عکس: فردین غرقی _زیدشت



۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ دی ۹۵ ، ۱۳:۲۲
درجی طالقانی

سحرت روشن کرد...

دوشنبه, ۱۳ دی ۱۳۹۵، ۱۰:۴۰ ق.ظ

عاقبت شام سیه را سحرت روشن کرد

صبح با دست زمستان در دی ماه گشود

پای خورشید تو باشد،غم سرما سهل است

می شود صخره ی سرما زده را راه گشود

شعر: مسلم آهنگری_گوران
عکس: صدای بارون_مهرانی-مهران

🌺سلام طالقان_صبح بخیر طالقانی🌺
        ☀️تنور دلتان گرم☀️


۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۳ دی ۹۵ ، ۱۰:۴۰
درجی طالقانی

شعر روستا

دوشنبه, ۱۳ دی ۱۳۹۵، ۱۰:۱۳ ق.ظ

به نام آن خدای مهربانم                        تی ب من این حکایت را میخوانم
گله ای دارم عزیز راه دورم                     گمون داری که من سنگ صبورم
عجب دارم ز دست این زمانه                 که گه یار، گهی نامهربانه
قدیمون مردمی دل با صفا بَ                 به لطف و مهربانی آشنا بَ
جوانان در پی کار زراعت                        زناکان آبرو دار قناعت
بیَن مردم همه راضی به قسمت            زمینان سبز از باران رحمت
نجابت بَل میزه سرخ دیمان                   قناعت جیر می کَت پاره جیفان
به سفره گر نداشتن لقمه نانی             ولی دل د می کردن شادمانی
دلم کردی هوای اون قدیمان                  دری کندا منیشتن سرخ دیمان
دری پیش او و جارو میکردون                 می شن مالانی چی دی میکردون



جای چشم وهمچشمی خوشدلی بَ    به جای گچ دیواران کاه گلی بَ
کوفای واش تن هامیدا ارا داسه             وچان با حَظ میخوردن جو کلاسه
سری صبح پا می اسان از زن و مرد        نبه هیچ آدمی بی عار و بی درد
ترکتور یا که ماشینی نداشتن                زمینانه گوی همراه میکاشتن
قدیمان هر کسی کاری بلد بَ                میان مردمان روزی رصد بَ
ز گو گلبانی و گوسفند چرانی                ز پالان دوجی و تعزیه خوانی
یکی او یار و دیگر چاروادار بَ                  تفنگچی به یکی اهل شکار بَ
یکی خشت زن یکی دی گیوه دوز بَ       یکی کهنه گیوانی دور دوز بَ
یکی استای نعل و میخ طویله                یکی کلاس می پت زرد کاجیله
زمستانان بساط کرسی جور بَ              اگه چو دنبه گمره وفور بَ
دم عیدی به شور و شادمانی                میکرد عباسعلی نوروز خوانی




بهار وقتی علوفه کم می آردن                ز صحرا چایر و منجر می آردن
دیگه اون گو بمرد و واره بواُسی              قدیمی راه و رسم کم کم دگردی
به جای واش چینی و گون بار                 میشون شرکت جوانان بر سر کار
چشمه او گرسی بسته بندی                نمی دانی بنالی یا بخندی
اتاقانی کفان ماشینی فرشه                 نمد مالی دیگه یادان د درشه
زمانه گل بگیت درجیه راهه                    نمگویم که کارش اشتباهه
جوان مردی دیگه یاور نداره                     مرام و معرفت مُشتر نداره
پنیر خیکی میان جایی نداره                   ملخ مورچانه را وینای نداره
از آن وقتی که لاتی او بگیتی                 تو گویی مردمان خو بگیتی
دیگه باد تو نمیدی گندمان                     محبت یاد هاکردی ده میان
نکاس لو همه بامان د ور کت                  چپر خرمن داران د بی خبر کت
خانی گل بام دیگه معنا نداره                  پرندی چینه ی سر جا نداره
چه عزت هامینان گرسوزی نور                اسه با چلچراغی سوت و کور



کجه بش اون صفای روستایی                کبلا اله بداشت و مش بمانی
کجین ادمای صاف و ساده                     که تا گیلان میشن پای پیاده
چی گردی اون قدیمانی عروسی            که تا هفت روز میکردن دیده بوسی
چه خوش به ناله ساز و نقاره                 عروسای خوشگل مادیان سواره
بگوتم تا سبک گردم ز غصه                    جوانان ره همین یک نقل بسه
جوان پیر نکن نامهربانی                         همیشه نو نیه تازه جوانی
محبت کن که تا دل شاد گرده                 ز شادی خاطرت آباد گرده
خدارو یاد کن صب تا نمازی                     که این دنیا نداره واپرازی
امیدوارم حسابت پاک پاک بی                 بسی نوروز بیا تن زیر خاک بی




این شعر بسیار زیبا از همشهریمان آقای امیر غرقی می باشد که با صدا و لهجه ی زیبا و مخملی همشهریمان آقای فرشید فلاحی تقدیمتان گردیده است. پیشنهاد می کنیم این فایل صوتی رو از دست ندید.


دریافت فایل صوتی

دریافت فایل صوتی با کیفیت بالاتر

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۳ دی ۹۵ ، ۱۰:۱۳
درجی طالقانی

بُشو سوی وطن...

يكشنبه, ۱۲ دی ۱۳۹۵، ۱۰:۴۱ ق.ظ


در این صبح خونیک ای طالقانی
سلام من به تو با مهربانی
ببین آخر هفته دی بیامه
بوشو سوی وطن با شادمانی

شعر از: سحر علیخانی_سنگبن

عکس از: مهناز فلاحی_حسنجون


کلیپ اول: شادی مهمان دلتان، مسیر بالاطالقان، ارسالی: اصغر ادیبی_دیزان   دریافت کنید


کلیپ دوم: طالقان از فراز آسمان، ارسالی:گروه دنبلیدی ها دریافت کنید


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۲ دی ۹۵ ، ۱۰:۴۱
درجی طالقانی

شعر: آقام و نَنُم

يكشنبه, ۱۲ دی ۱۳۹۵، ۰۹:۵۲ ق.ظ

📚 گپ گپ
      آقام و نَنُم

کرسی پایه دراز کش، خُرخُر          آقا جان، خُتی و ننم، غُرغُر

میگو پایسا، مالانه چاشت هادین    واش دکن، ریز مالانی، آخُر

شیر بدوش و وگی بیور، ایوان        کَت کُنُم، واهره، موسیه آخُر

مُن بَشُم،  بیم،  بیمرو بکشُم        پسینه، اوو میایه،  شُر و شُر

نَچرُم کُرده، زرد گوساله               روز به روز ، نازُنین میبو،  لاغُر

عوضُش، مای میشان، دوگل زایُن   تا بُزان، حرفُمه، نکن، باوُر

خُو، دَ پایسا، یَهو، آقا جانُم           هی، زُنُک، مُن بِشیم، اَکابُر

نَنُمی چُشم، دو تا بزی، میدان     چکمه پا، موشی جور، میکرد، بَپُر

مثل نُفرین، آقامی پی داد، کُرد    ای خدا، نانته کنه، آجُر!!!

تو وگردا، بیو، اگه نکنم!              تیی بیر جامه رَ، جر و واجُر

آقام، اما دلش دَ می خنده          شایدم، میگوه، نکن، ور، ور
 
عین، آفتاب و سایه میمانه          جنگ و دعوای این دو تا، پُر پُر

من بشم تا نمردیه، خرمان          گوش کر کُرد، لانه باری، عر عر!!

😂😂😂😂😂

✍ شعر از:
     آقای مسلم آهنگری - گوران



۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۲ دی ۹۵ ، ۰۹:۵۲
درجی طالقانی

قلب من چایی...

يكشنبه, ۱۲ دی ۱۳۹۵، ۰۹:۱۶ ق.ظ



قلب من چایی شب مانده ی یک سینی نیست

عشق تنها به همین گریه که می بینی،نیست

شعر از: مسلم آهنگری - گوران

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۲ دی ۹۵ ، ۰۹:۱۶
درجی طالقانی

پنجره چوبی

سه شنبه, ۷ دی ۱۳۹۵، ۱۰:۲۰ ق.ظ


حیف !  دیوار گلی  پنجره ی چوبی  نی!

دیه اون "جان دُلُم " با همه ی  "خوبی " نی!
 
خانه خالیه    بَبا با ننه، جاشان ، خالی.

حوض زیبای قدیم " هندانه " محبوبی، نی!

آسمان شو زده یه ، روز نداره، نفسی.
 
گُمبزی،  پشم قبا، یک سره یو، آبی، نی.

رسم ایام ، به میل و نظر، نامرده.
 
مرد اگر بو، به چشم همه،  آفتابی، نی. 

تا دگش گرده زُمانه ، سَرِ، ما، باخورده.

کیشکه یالانه ، دیه  حوصله یو ، تابی، نی!

چُشم واکن که تقلب نکنه ، میوه فروش.
 
آخه،  "گنداله کدوی" مزه گو ، دارابی، نی .

 شعر: مسلم_آهنگری _گوران


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ دی ۹۵ ، ۱۰:۲۰
درجی طالقانی

بداهه خوانی: مستی عشق

سه شنبه, ۷ دی ۱۳۹۵، ۱۰:۱۷ ق.ظ


بداهه خوانی
استاد حسن خانبابایی
شعر استاد حسن پور زاهد

مستی عشق

دریافت فایل صوتی

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ دی ۹۵ ، ۱۰:۱۷
درجی طالقانی

شعر یلدا

سه شنبه, ۷ دی ۱۳۹۵، ۰۸:۵۸ ق.ظ

شبی از واپسین شب های پاییزیست
مسیر کوچه دل  سرد و باریک است
قناری در قفس افسرده و غمگین
میان خواب و بیداریست...

" چراغ رابطه تاریک "
که برگِ آرزوهارفته بر باد است
درون دست و دلهامان
خران خوش جا نموده خود
نشاط و نغمه ی عشق بهارانم
میان آمد و رفت و شتاب چرخ ساعتها
همیشه رفته از یاد است...
نه آوایی، نه آهنگی
نه نجوای شباهنگی....
درون کلبه ی سرد خزان دیده
مرا یارای گفتن نیست

قلم هم شکوه ها دارد
دلش تنگ است
به روی صفحه ی کاغذ
گشوده جلوه ی فریاد
به آشوبی که خاموش است
بساطِ انبساطی نیست
و یلدایی که نزدیک است
شبی از وا پسین شب های پاییز است ....

           فرشیدفلاحی/28 آذر 93

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ دی ۹۵ ، ۰۸:۵۸
درجی طالقانی