نوای صبحی که بعد یگ ماه تهطیلی باس بشی کاری سر:
آی مارَک جان منه خِوْ دَرَ
امروزتان چطو به؟
ان شاءالله که همیشه به کار و تندرستی و جیفان پر از پول با برکت
ارسالی از: آقای سید عباس افتخاری، اهل آبادی پراچان طالقان
یادُومه اون وَختان، سیزده بدر که ماشین نُوداشتیم، آباجانم میگوت: غصه ناخورین، قِدیمانی جور میشیم بومی سَر..
حَلا بُمانه که قِدیمی خانه‌هانی بوم، خودوش یه صحرا گل و سبزه بَ. اما مایی قیرگونی بُومانی دوره دی، کم صفا نُوداشت.
دیشو خانه‌ای میان بگوتُم: ایمسال که قرنطینه گردی ییم، ناهار سیزده بِدره بِشیم بومی سر باخوریم.
یالان خوشحالی دِ شوول بَکشین.
ننه بگوت: نیمیشا... آپارتمانه، مردم مایی سَرصدا دِ اذیت میبُن.
یالان بگوتن: ننه ننه سرصدا نمینیم، وازی دی نمینیم، فقط ناهاره میخوریم و آرام وِمیگردیم کَندایی میان.
گِتین خوآرُم که درسِ دوگتوری میخوانه، عینکه دوماغشی سر جیر بودا و با لحنِ این مجریان اخبار بگوت: این کار ممنوع و خطرناکه. چون این آپارتمان نشینان، اگه همه بخوان بیان بومی سر، تجمع انسانی میبو.
ای کرونا بیصَحَب بمیری که هِمین کیشکه دلخوشی رِ دی از ما بیگیتی!
ننه آن وَر دِ بگوت: هم کرونا اُواره گَنه و هم این آپارتمان نشینی!!!
متن به قلم: سیده مریم قادری (سیمرغ)
عکس بالا از: مهدی ویسانیان عکس پایین از: سعید ملک کیانی
سیزده به خانه، کرونا به دَر!
آها عِزیز جان، ایمسالی سیزده ر بُمانیم خانه، تا این مرض دَر به دَر گَرده اینشالا
به قول آقای شهرام صادقیان: سینزده بدر خانُمان می‌مانیم و کرونایی گیسَ گَلوشی دیم، گُرَه می‌زنیم
جانتان ساق
کُولاس، کُلانُک (یا کالنُک)، پِنجه کَش (یا پِنجی کَش)
گاگِلی (یا گِگالی)، بُن کلاش، بالی نان
توتُک، گِرت، شیرمال، تخمه این
اگردُک، گُردُک، فَتیر
تَر کُولاس، جو کُولاس، شیر کُولاس، اَهرُک کُولاس
تِلی کُولاس، پیازک کُولاس، سون کُولاس، زینجیفیلی
و یک نان دیگه با اینکه اصالتاً طالقانی نی، اما در طالقان به وفور یافت میبو، مشهور به تُورککُوش نان
و فقط یه طالقانی اصیل می‌دانه چه نانی هسته!
شمایی مَح‌له‌ای میان، چه نان‌های دیگه دَره؟
عکس از: بانو بهار
مایی سَموَر جوشه، پس چُبَه می‌گوتی، اونی بیخ خاموشه؟
یه تُک، لَبخند بَزَن، دلُمی قوری رَ، زودتَرَک بند بَزَن
آن میانُش مُشتی، مِهرُوانی دَم کن
بعد بی‌یَل کَم کَمُک
چایی‌مان دَم بَکَشه، تَشِش رِ دی کم کُن
اصل شعر از: عرفان نظرآهاری
برگردان به طالقانی: سیده مریم قادری
عکس از: حسین احمدوند
عیدتان مُبارُک عزیزانِ جان
سلام عزیزان
بهاران مُبارُک
نوروزتان دی به سلامتی بَرسی
ان‌شاءالله سال نویی قدم، همه‌تانی بَ بخیر و مُبارُک باشه
اِی قَدّتانی قُربان، دلُمان تِنگ هاگیته
امّا یه کَمُک طاقت بیورین، تا این مریضی بُگذره و به امید خدا، دیدارها تازه گرده
ایمام زُمان یارتان
این قشنگِ هفت سین دی، کارِ خانم ملک محمدی هسته
نَنه جان، دِرجی‌اِی نوری بیخ، چـُل می‌ریسه و غذا رَ بار هانایَ
عیدتان و نوئه سالِتان مُبارک عزیزان
ایلاهی تندرست باشید و حالتان خوش بو
خُودُت دِ مُواظبت کُن جـآن
دی عِینِ تو بُسات نمی‌بو
تو دِ فقط یه دانه این دنیایی میان دَره
و تو خُودُت به تنهایی، مینی دنیایی
بَرسان به اونی که دوسُش داری
اوقاتتان به تندرستی عِزیزانِ جان
این غَدّارِ دنیایی میان، گُسنگی، کرونا دِ ویشتَر کشته هامیدی!
ولی چون پولدارانِ نمی‌کوشه، نگران کننده نی!!!
امّا خدا همه‌ی این غم و غصه‌هان دِ گَت‌تر و به همه‌ی بندگانُش اَعم از نُدار و مالدار، مِهرُوان‌تَره
ایمسال: کُلِ چارشَمبه خانه دِریم درد و بلا دِ می‌پریم (ان‌شاءالله) طراح پوستر: خانم مینا قادری (اورازان)
معلم: دتر وقتی گته گردیِی میخوای چاکنی؟ دتَر: عروسی!
معلم: نه منظورم اینه که چکاره میبی؟ دتَر: عروس!
معلم: نه، میگم وقتی گته گردیِی چامینی؟ دتَر: شواَر!
معلم: دتَرجان، پیَر مارتیب چامینی؟ دتَر: زاما میرُم!
معلم: لَحنَتی! پیَر مارت در آینده از تو چی میخوان؟ دتَر: نوه!
ای امان این دتَر دلش شواَر میخوا... کمک کنین هرجور گردی بشو شواَر خانه، ثواب داره
✍ متن: سید مصطفی افتخاری، روستای پراچان
به گویش بالاطالقان (پراچانی)
طراح پوستر برای عبارات طالقانی: سیده مریم قادری (پوستر بالا) و مسلم گرشاسبی (پوستر پایین)
این طنز با هدف آموزش گویشهای مختلف طالقانی تهیه شده است.
.
صبحِ رجب المرجبی، با نوای خوشِ دیندیرَکِ واران
با هزار دعایِ خیرِ ایمنی از آفات
به راه امروز راهی می‌شویم
سلام عِزیزان، خودتانی هوا رِ بُودارین، خِیر پیش
عکس سدِ طالقانمان از: آقای سینا میناوند
