از اوایل بهار، یکی از تفریحات خوشایند طالقانیان، رفتن به کوه و چیدن سبزی کوهی است.
در این وبلاگ، پستهای متنوع و جالبی در خصوص کوه رفتن و سبزی چیدن گرد آورده ایم که با کلیک روی پوشه کوه بشین و تره (سبزی) چینی در قسمت موضوعات، می توانید به آنها دسترسی پیدا کنید.
این پستهای زیبا رو از دست ندید کلیک
همچنین: گزارش صدا و سیمای مرکز البرز از تره چینی در طالقان
🔻 طالقانی گل و واش و سبزی 🔺
امروز میخوام برای شما از «والک» بگم که تو طالقان بهش «آتُک» هم میگن. والک یا همون آتُک، سیر کوهیه که تو فصل بهار در کوه های البرز سبز میشه و خیلی مورد علاقه و مفیده. از جمله خواص اون میشه به موارد زیر اشاره کرد:
والک در موارد تصلب شرایین، اسهال، اتساع روده ای، آنفلوانزا، برونشیت، بیماری اسهال خونی از نوع آمیبی و سیاه سرفه به کار می رود.
خوردن آن تنفس را آسان و تنگی نفس را درمان مى کند.
مداومت در خوردن والک سبب ریزش موى سفید و در آمدن موى سیاه به جاى آن می شود. این خاصیت به علت داشتن فلز منگنز است که در آن زیاد بوده و عامل سیاهى موى بدن انسان مى باشد
با انبساط ملایم عروق خونی سبب کاهش فشار خون می شود.
سرشار از ویتامین C بوده و داراى لعاب و صمغ زیاد مى باشد.
برای تصفیه خون بسیار مفید است و در ناراحتی های هاضمه کمک می کند و خواص پیاز آن تا حدود زیادی شبیه سیر است.
مصرف گیاه والک باعث کاهش قند و پیشگیری از افزایش فشار خون در مبتلایان به دیابت می شود.
برای کسانی که تنگی عروق دارند و همچنین برای سرگیجه بسیار مفید است.
این گیاه ضد عفونى کننده ی قوى است؛ به هضم غذا کمک مى کند و ضد کرم معده و کرم کدو است.
اثر خوبى بر روى اعصاب دارد و از آن براى درمان نسیان، تقویت اعصاب و اشخاص فلج استفاده می کنند.
تسکین دهنده ی درد روماتیسم ، سیاتیک و نقرس مى باشد.
ادرار را باز مى کند و رنگ چهره را نیکو مى سازد.
پادزهر سموم حیوانى و غذایى هست.
به علت داشتن املاح زیاد، خون را قلیایى کرده و اسیدی بودن آن را از بین مى برد.
ضد رطوبت بدن است و راه ورود میکروب ها را به عروق مى بندد و از خونریزى و فساد خون جلوگیرى کرده و رقت خون را درمان مى کند.
ملین و اشتهاآور بوده و ادرار را زیاد مى کند.
مسکن صفرا و پاک کننده صفرا از امعاء است.
بهترین درمان روماتیسم و تصلب شرائین است، براى کسانى که از درد معده رنج مى برند، میوه ى خوبى است و از تحریکات جلدى جلوگیرى مى نماید.
شربت والک براى مبتلایان به تب و آبله مرغان و سرخک بسیار مفید است. غرغره ی جوشانده ی آن براى درمان دردگلو و آنژین سود فراوان دارد.
اگر بر روی پوست مالیده شود باعث قرمزی پوست می شود. به صورت موضعی برگ های له شده ی آن را می توان برای از بین بردن آبسه و کورک به کار برد.
مالیدن عصاره میوه ى والک جهت زخم هاى آبدار و چرکى نافع بوده، آن ها را خشک مى کند و گل آن نیز همین خاصیت را دارد.
ضماد برگ والک جهت زخم هاى سرد و برآمدگى چشم از حدقه مفید است. عصاره ی برگ و ساقه ی آن که تازه چیده و کوبیده شده را با کمى صمغ مخلوط نمایید، جهت امراض چشم مخصوصا جوش پلک و ریزش اشک، ناخنه و ورم پلک چشم مفید مى باشد.
جویدن برگ والک جهت ورم لثه و رفع بى حسى آن مفید مى باشد. جوش هاى دهان را از بین مى برد و بوى بد دهان را برطرف مى نماید.
نوشیدن آب برگ و ساقه ی آن که تازه باشد با کمى صمغ عربى جهت تقویت معده و خونریزى معده و بند آمدن اسهال و معالجه بواسیر نافع است.
گل والک نیز اسهال را بند مى آورد و ضماد برگ آن بر روى دکمه بواسیر خونى نافع است.
نوشیدن جوشانده ى ریشه ی والک علاوه بر بند آمدن اسهال، سنگ کلیه و مثانه را خرد مى کند.
خلاصه که تا وقت هست، سری به کوه های همیشه سرفراز و پر نعمت البرز بزنید و از این گیاه پر خاصیت چیده و نوش جان کنید. البته یادتون نره که برای باقی موندن نسل این گیاهان کوهی، اونها رو از ریشه در نیارید و ریشه کن نکنید. بذارید تخم و ریشه و گل گیاه، باقی بمونه تا هر ساله در بیاد و ازش استفاده کنیم.
همیشه شاد و سلامت باشید🍎🍃
◀️ ارسال متن و عکسها: بانو میرزکی – اورازان
اردیبهشت عزیز بَرسی...
🌷________________________🌱
دوباره بوی ماه اردیبشت بَرسی
دوباره لیواسک و شورک و والک برسی
و باز هم من،
دقیق مثل پارسالان،
استکانم لعابی، سَهمه قوطی، چایی
دوش توبره بر پشت، وَزمه کاچُم در دست
بند پوتینم را محکم کوره گره مینُم ➰
کوهنوردان و تره چینان آماده باشین!✌🏻
✍️: سیدمصطفی افتخاری - پراچان
______________________________
💭 واژگان طالقانی:
لیواسک: ریواس
سَهمه قوطی: قوطی سم که از آن برای درست کردن چای استفاده می کنند.
دوش توبره: کوله پشتی
وَزمه کاچ: یک چوب دستی مرغوب در کوه
کوره گره: گرهِ کور، گرهِ محکم
تره چین: سبزی کوهی چین
بفرمایین کلانک 😋
یکی از خوشمزه ترین نانهای طالقان
که با سبزیهای کوهی مثل سیابُن درست می شود.
📸 عکس: بانو میرتقی
🌾🌱🍪
هِی.. کی میبو بُهار بیا
بِشیم صحرا، تره وچینیم و
کُلانُک دَبندیم...
خیر سرمان بَتیم بِشیم یک روز کوه گلان به قولی تفریح...
خودومانیب تیپ بِزی یِ یم و قشنگه لباسانَ تُن کُردیم که اگه خدا بخوایه یه چهارتا عکس بَنگَنیم و فیس بوک و وایبر و لاین و واتساپو و تلگرام و این بیصصحابانی عکسانَ وَگِردانیم و چهارتا عکس بهاری پِروفایل بَنگَنیم......
خیلی شیک دِری دَم هُسا بی یَم و مینو پَد (مُنُو پَد) دی دست گیتی بی یَم عکس سلفی واسِتان و منتظر که راه کِوعیم.....
یعنی آداش منصوری خر اگه منو میدی خنده ش میگیت....
همیشه گیله داس و بیل و فرقان و کپسول گاز دست گیتی بی یَم ...
این قُرتی وازیان آخه به ما نیمیا و خیلی ذُق کُردُم که یک روز میشیم آدُمی جور تَفریح مینیم
اما تو در چه خیال و فلک در چه خیال بِدی یَم مایی ننه و مایی مهربان همسر بیست تا گونی و مشمع و کُله کارد بیورد ی یَن که پسر جان اینانو دست گیر راهی سر اگه سبزی دَبَ بچینیم....حیفَ.... یک کیلو بایره شوروک بخوا بَخَری پنج هزار تومونه
حالا مایی قیافَ رَ تصور کن
هرچی بَتُم آخه مادر من یک روز بیخیال گرد بی یَل بِشیم خیر سرمان تَرفیح ، آخه این شُلوار و کفش و قشنگه پیرهن و گیسان اُتو بِزیه یی همرا کی میشو سبزی چینی؟؟؟
میخوا مارو یه واشی واسِتان دَکُنی گُل و شُل و بوته پَرَسانی دل که حالا کُفتی بَ یه آش و شوروک پلو باخُریم یا ناخُریم....
.مادر : خفه گرد این مشمعانو هاگیر...
من: چشم
چشمتان روز بد نینه
ماچه کول و بُزی جور مارو دَکُردُن این سُنگ و لاخی میان یه دو پر والک و شوروک و بایره قازیقایی واسِتان.... حاموت جان اونجه ریواس دَرَ بَشو بَکَن..... کجا؟؟ عوهااااا اونجه...... قربانت گردوم اون گو دو کیلومتر فاصله یه.... اصن تو چِطو بِدی یِ ی اون بیصحابو؟؟؟
.یعنی یه جاهایی مارو بَبَردُن شوروک چینی که خُرس و گراز دی اونجاران نیمیشون....
.بعد از دو ساعت مایی تیپ و قیافه گِردی بَ این کارگران معدنی جور که تلویزیون نشان میدیه.... .عرق کُرده و دَشَرُست و ویران.... تمام مایی پاهان اُوُل بِزیو و داغان..... القصه که دو هزار هُکتار از مراتع گوران چنان پاکسازی گِردی که گُمان نیمینوم یه گوسفند اونجاران بخوا رد گرده چیزی دَباشه باخوره..... به یه مکافات و بدبختی اوشانو ویتوم و بیوردوم و همین خانه یی دل بَنِشتوم کُرسی بیخ خِوم بیگیت و وقتی خِو دَ راست گِردی یَم بِدی یَم این شوروک پلو کُرسی سر مُنَ میگو عیسه بیو کُفت کن.
شاد باشید
✍️نوشته: حامد نجاری - گوران
🔰🔰 طنز طالقانی 🔰🔰
طالقانی پیرزُنُک، موفق به فتح قله ی اورست می گَرده.
مردم میان و عکاسان و خبرنگاران او رِ دوره مینُن و یکی دی میپرسه:
خانُم بزرگ جان، انگیزه ی شما از فتح اورست در این سند و سال چی بیه؟
زُنُک میگو: مُن انگیزه منگیزه حالیم نی، تره ای پِی دبیم برسیم اینجه 😂😂😂😂
🔰 ارسالی از: سیده فاطمه میرتقی، اورازان
🎤 با صدای: سیده مریم قادری، اورازان
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
(هر گونه درج یا کپی برداری، تنها با ذکر منبع _کانال تلگرامی درجی_مجاز می باشد.)
یکی از بهترین لذتهای کوه بشین، اینه که یا یه جمعی ره راهنمایی مینی یا خودته. آدم برای اینکه کوه دِ جَر شو، اول باید کوهستان و صخره های ناامیدی روح خودش دِ جَر شوئه و به قله برسه. درست مثل کوه واقعی دِ جَر شین. کوه جَر شیَن، سختی داره، سنگ ریزه و شن میشو کفشتی میان، تیغ میچسبه پر وپات، نفست به هِن هِن دِمیکوعه. امکان داره هوا خُراب گرده و باران یا تگرگ و حتی بدتر، وَرف بیا. شاید دی زبانم لال، پات سُر باخوره بکوعی زمین و دست و پات، زخم و زیل گرده. مار و مورچه لانِی سر باختُن و گَوَن بوتِی سر، بَنیشتن داره. خلاصه کوه جَر شینه و هزارتا سختی.کور شیطان هزارتا بهانه درست مینه که جَر نشی.
آها عزیزجان، برای اینکه قله رِ بَرسی، باید اول قله اعتماد به نفس روح خودتِ فتح کنی. دیگه نباید وهانه بگیری که منی پا درد مینه و مُن عاجزم. بهانه نگیری، کارها درست میبو. حلا میخواه وزنت زیاد باشه یا منی جور، شَر و پَر باشی. یا اون یکیانی جور، کُل و شُل باشی، تنبل باشی یا اون یکی جور، کیفت و کارت بانکیت پر پول باشه و بگی همین شهرک دِ چند کیلو سبزی میخرم، ویلش کن، کی حوصله داره یه روز کوه بشو تا یه هفته دست و پاشه بُشقاله.
آها عزیز جان، اینجور بیخودی وهانه هانه که کنار بندیی، یه وقت مینی پنجاه تا صد کیلومتر راه جَر بشی. هرچی جَرتر میشی، روحت آزاد تر میبو. وقتی میرسی بلندِ قله ای سر و پس وگرد مینی و پشتُ نگاه مینی، میگی: آها خداجان من این راه بیامیم؟؟؟ احساس مینی خدا ره نزدیکتر گردیی. اگر شو باشه، میخوای دستت بلند کنی و ستاره بچینی. اگر روز باشه، آی چشم میکشی خورشد خانمی بَ .ای یه قشنگ نسیم میخوره دیمت. موهانتی میان اچین باد میخوره. چنان سبکبال و بیخیال و کیفور میگردی که نگو و نپرس. چنان قهقهه میزنی و کوه دی با قهقهه جواب هامیدی. هرچی میخوانی، کوه بلندتر و قشنگ تر، طوطی سخنگویی جور، تی بِ میخوانه. یه انعکاس و بازتاب درونی ایجاد میبو.
این نسیم که میخوره دیمت و موهانت، احساس مینی خداجان دَره نوازشت مینه. هر لحظه، عظمت یکتای عالم ویشتر نزدیک دِ لمس مینی. دلت میخواه روح از جسمت، جدا گرده. نه از ترس، بلکه از عشق، دلت میخواه خودته پرت کنی بغل پروردگار. اینان که میشُن زیارت، بدین چه جور تا یه مدت شنگولن؟ دقیق مثل زائران میگردی. اون قله ای تُک، چنان رخِ نیاز به سوی خالق بی نیاز مینی، کو نگو و نپرس.
کوه دِ که ومیگردی، درسته دست و پات درد مینه، شاید دیمت دی آفتاب سوز و بدنت عرق سوز گردی باشه، اما مطمئن باش که روحت صیقل بخورده. اگر کار نیمه کاره داشته باشی، مصمم میگردی که تُمان کنی. روحیه یک جنگجوی پیروزِ پیدا مینی. فکر مینی رستمی زور بازو رِ داری.
آها عزیزجان، کوه دِ ومیگردی و حسابی تغییر مینی. آها عزیز جان وهانه نگیر، روحتِ تغییر هادین. کور شیطانی سر، با تمام صدایی که حنجره تی میان دره، هورای کن، داد بزن سرش بگو: بشو رد گرد!! هرچی وهانه درست کنی، من مصمم که جَر شم. دستت هادین مُنه جر شیم....آها ....
✍متن: ابوالفضل یزدانی، خُسبان
📝 تنظیم و ویرایش: سیده مریم قادری، اُورازان
🎤 با صدای: فرشید فلاحی، کولج
عکسها: سمت چپ، سیده فاطمه میرتقی (اورازان)، سمت راست، عکاس ناشناس
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
هرگونه کپی برداری، تنها با ذکر منبع مجاز است.
این متن ارزشمند با صدای فرشید فلاحی تقدیم به شما (دریافت کنید)
به طرف آبگرم سه هزار و تنکابن.... عکس ارسالی از: سیدعباس افتخاری، پراچان
مسیر کوهنوردی "علم کوه" و آبگرم سه هزار، عکس ارسالی از: سیدعباس افتخاری، پراچان
در ادامه بحث کوه بشینمان، توصیه مینُوم حتماً یا بادگیر همراهتان دباشه، یا یه نایلون بزرگ مثلاً کیسه زباله خوبه ای جور که اگر گیر کوردین و باران دیگیت، بتانین اون ده خودتانی بِ یه بارانی درست کنین.
همیشک کوله ای میان، چند تا مشما داشتی بین، کمکتان مینه، هم میتانین اونِ رشته رشته کنین باندی چانی استفاده کنین، هم وسایل دُلش بریزین، هم اویی همرا خودتانی ب کلاه و بارانی درست کنین، هم اینکه در موقع لزوم، هر مشما خودش ده تا بیست دِیقه میسوزه و بهترین بن گارسون هسته و کار چیلوکه ره مینه در تش کوردن.
و یه درخواست دی شما دِ داروم. همینطور که کوه دِ جَر میشین، راهی میان هرچی پلاستیک و مشما پیدا کُردین، دکنین یه کیسه پلاستیکیِ میان، اونجه کو تش کُردین، جای گون و چو و کوهی علف، اونان تَش هانین، هم خوب میسوزه هم حرارت خوبی داره. بهترین روش دی این هسته کو اول تَشَ بر پا کنین و هانین تا یه کَمَکی ذغال گَرده بعد پلاستیکان یه ذره یه ذره دنگنین اونی سر، خودش او میبو و زغال ایچینه شمعی فیتیله، اونی مواد سوختنی میسبُجه و میسوزانه. مُن خودُم بارها امتحان کوردی یَم. دو تا همین نوشابه خانوادانی بطری، قشنگ یه کیتری دو لیتری جوش میاره. اگر این راهی که بوگوتم انجام هادین یه ذره پلاستیکی بو، در نمی یا. اینجوری هم آشغال جمع کُردی ییم، هم چو مصرف نوکوردیم، هم چایی بخوردی ییم.
لباسانتان طوری انتخاب کنین کو لازم نگرده هی درورین تن کنین. چند لایه لباس تن کنین که اگه گرم گردی، لباس رویی رو درورین و اگه سرد گردی، یه لایه اضافه کنین.
هیچوقت هیچوقت کوهی میان لوخت نگردین و پرو بال بیرون ننگنین، چون عرق کرده هستین، ییهو یه باد دی گیره، بدنتانه چغر مینه. ضمناً خطر آفتاب سوختگی دی وجود داره.
کلاه دی خیلی خوبه کوهی میان، اما طوری کو گوشانتان نپوشانه کو بُتانین اطرافی صداهانه خوب بشنو یین.
کوه بشینی وقت، حتماً دس چو دستتان دَباشه. هم برای حفظ تعادل خوبه، هم میتانی دوش گیرین، هم اهرم هسته و هم سلاح. البته تیزی سرش دنبو چون ارتفاعات اکثر بارش ها با رعد و برق همراه هسته و این خیلی خطر داره. یه کارد خوب دی همراهتان دَباشه ضرر نمینین.
من خودم کوه میشم، طوری وسیله ومیگرم کو حداقل، دو برابر زمان تقریبی کوهپیمایی، وسیله داشتی ب یم.
نمی دانم تجربه شوکی کوهی میان باخُوتُون رو دارید یا نه؟ ولی اگه یه بار امتحان کنی، دیه ولش نمینی.
خا تا اینجا بگوتیم که این وسایل از جمله اوجب واجباته: دستچو، کلاه، عینک آفتابی، یه لقمه نان، سالمِ او، کفش خوب و کوله استاندارد
ایسه در مورد دستچو اینان خوبند: وزم چو (وزم یه جور گُچ یا کونوس یا ازگیله) ولی میگن پلار همه د بهتره،
چوب پلار خیلی سنگین ولی انعطاف پذیری خوبی داره ولی کمتر کسی دست دره. در چوبهای معمولی، وزم و سیب خوبه، آلبالو هم خوبه ولی سنگینه و به دست نمیچسبه. سیب هم بعد مدتی ترک میخوره.
✍ متن، تهیه شده به کوشش: ابوالفضل یزدانی (خُسبان)، سیدمصطفی افتخاری (پراچان)، سیده فاطمه میرتقی (اورازان) و سایر اعضای گروه تولید محتوای درجی
📝 تنظیم و ویرایش: سیده مریم قادری، اُورازان
🎤 با صدای: پوریا فرامرزی، خُسبان
عکسها: پدرام سوداگری (حسنجون و سیدآباد)، سیده مریم قادری (اورازان) و سیده فاطمه میرتقی (اورازان)
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
هرگونه کپی برداری، تنها با ذکر منبع مجاز است.
این متن ارزشمند با صدای پوریا فرامرزی تقدیم به شما (دریافت کنید)
خا ایسه شورک چینی شروع گردی و میخوا بشیم کوه، با توجه به تجربه ای که در کوه بشیَن دَسُم بما، اینانَه شما ر َمیگم:
جدای از اون قند چایی، سیاه کتری و نان و پنیری که به صورت جمعی ومیگیرین، نفری یه نان جداگانه همراه داشته باشین، چرا؟ چون کوه باعث ضعف میبو و ممکنه اون نفری که کوله پشتی وسایل همراشه، شمای همراه فاصله داشتِه بو، با اون نانی که همراتان دارین، میتانین ضعفتانَ بیگیرین.
اگه کوهی میان به لیواسکای تَرُ و تازه برخورد کُردین، حدالامکان از باخوردنش خودداری کنین یا خیلی خیلی کم باخورین. چون لیواسک ترشَه و باعث افت فشارمیگردَه و توانتانَه خیلی زود ازدست هامیدی یِین. مشکل دلپیچه دی ممکنه به سراغتان بیا.
وقتی بارِتانَ بچی یِین وکوله پُشتی رَ دوش گیتین و بسلامتی بیامین خانه، فامیلانتانی سوغاتی رَ فراموش ناکنین.
این خیلی مهمَه، خیلان پیر یا مریضه آدُمن یا توان کوه بِشیَن نُدارن و چُشمشان به شمایی دَس دَره. خدا هرچی روزیتان کُرده، اوشانی سهم دی میانش دَره. نیَلین آه بَکشن و دلشان بخوا که برکت هر چی بچِی یِین از بین میشو.
ویشترِ طالقانیایی که میشن کوه، ازکیسه، به عنوان کوله پشتی استفاده مینُن. یادتان باشه که از طنافهای نایلونی استفاده نکنین، چون به شدت دوشتانَ درد میارَه و تا دوهفته دی دردش میمانه.
حتماً یه ظرف شربت عسل، با خودتان داشته باشین چون در ارتفاعات که اُفت فشار دَره که به اصطلاح میگن: "کوه بگیتی" خیلی چاره سازه. ضمن اینکه این شربت جلو تشنه ای ر میگیره.
از باخوردُن وهمنى او خودداری کنین. همینطور وهمنی وَرفِ ناخورین. چون بخوردنش امکان داره بیماریهای گوارشی ایجاد کنه. دل درد و دل پیچه و گلاب به روتان، اسهال خونی.
همیشه کوه میشین یه بوته سیر دی همراهتان باشه، شستشو دهنده خوبی برای دستگاه گوارش هسته. اگه همراتان نبو و گرفتار گردی یِن، بجای سیر می تانین کوه پیاز، شورک یا سیابن دی باخورین. البت قبلش تمیز بشورد گرده.
هرچی بار اضافی کمتر بَبرین، سرجوعَرى بشین راحتتره. بعد بیشتر می تانین سبزی و کمان گوش بیگیرین وگردین و سرجیری پایتان کمتر فشار میا.
کوهی میان هرگز تمام نیروتان صرف نکنین، تا پاتان خانه هانناین، هنوز میتانه یه پیش آمدی گرده که به توانتان احتیاج باشه.
خا یه چایی باخُوریم مینی گَل دی تازه گرده، بقیه ش شماییب بگم.
✍متن، تهیه شده به کوشش: ابوالفضل یزدانی (خُسبان)، سیدمصطفی افتخاری (پراچان)، سیده فاطمه میرتقی (اورازان) و سایر اعضای گروه تولید محتوای درجی
📝 تنظیم و ویرایش: سیده مریم قادری، اُورازان
🎤 با صدای: سیده مریم قادری، اُورازان
عکسها: سمت چپ بالا، شهناز فلاحی (کولج)، سمت راست، عکاس ناشناس، سیده فاطمه میرتقی (اورازان) و سیدامین میرزکی (اورازان)
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
هرگونه کپی برداری، تنها با ذکر منبع مجاز است.
این متن ارزشمند با صدای خانم قادری تقدیم به شما (دریافت کنید)
کوه نوردی از کاملترین ورزشها هسته و مجموعه ای از مهارتها و ابزارها ر لازُم داره. خا و اما کوه بشین، اولین ابزارش پا و دومیش نفسه. باید بِینی پات چندی جان داره و نفست چندی میکشه. میدانین که کوه، خیلی آدُم دِ گتَره. پس همین بزرگی کوه و کوچکی آدمیزاده حساب کنیم، به این نتیجه میرسیم کوه شوخی نُداره و کوه بشیَن شوخی بردار نی. اولین چیزی که باید درخودت بینی، تا بتانی بشی کوه، توان جسمیَه بعدیش دی نفسَه، پوجارِ مناسب دی میخوا، دسچو دی کمک خیلی زیادی مینه که باید همراه داشته باشیم.
دومین اصل، انتخاب کوه و راه بلده. حالا مثلا شمالیان دِ بپرسین میگن که کوه دِ میترسن. ما طالقانیان دی که کوهی وچه هستیم، جنگل و دریا دِ میترسم. باید اینه بدانیم که بُهاری کوه با تابستانی کوه خیلی فرق مینَه و بهاری کوه خیلی خطر داره. (خطر سُرباخوردُن چون گل و شُله، خطر رعد و برق، سنگ جیر بیامین و ...)
خا بگوتم بهاری کو خطردارَه، پس اصلاً صلاح نی تنها بشیم کوه. باید رفیق داشتِه باشیم. رفیقی که هم پا باشه، یعنی بتانَه تی همراهی کنه. پس سومین اصل در کوه بشین اینه که خوبِ رفیق، همراهت باشه. همچین ناخوشه آدُمی همراه، نباید کوه بشین.
وقتی کوهی میان پخش گردی یِیم، باید دو به دو همراه باشیم. بهاری کوه، نرمَه. امکان داره سُنگان لَق باشُن دَر شُن و هر اتفاق ناخوشایندی پیش بیا که آن زمان باید یکی دَباشه به دادت برسه.
مطلب بعدی اینکه بایدکوهی میان، روبروی هم دباشیم. طوری که با یه فاصله مناسب، همدیگرَه بینیم. اگر فاصله با رفیقمان طوری باشه، که یکی جوعَر دَباشه، یکی جیرتر،خیلی خطرناکَه. اگه یه سنگ لوهایَه، اون جیری آدمانیب خطر داره.
یه چیز دیگه، شمارِ بگم اینکه دو سه سالَه که محیط زیست، طالقانی کوهانی دُل، گرگ ویل کُردیه. پس تنهایی کوه بشیَن، واقعاً خطر داره.
ایسه این ها نکات ایمنی کوه بَ، تا ایجِه رَ داشته باشین تا بقیّشه شمایب بگم
✍ متن، تهیه شده به کوشش: ابوالفضل یزدانی (خُسبان)، سیدمصطفی افتخاری (پراچان)، سیده فاطمه میرتقی (اورازان) و سایر اعضای گروه تولید محتوای درجی
📝 تنظیم و ویرایش: سیده مریم قادری، اُورازان
🎤 با صدای: بختیار قاضی، حسنجون و سیدآباد
عکسها: سعید شکراللهی (دیزان)، سیدعباس افتخاری (پراچان) و سجاد آقابراری (وشته)
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
هرگونه کپی برداری، تنها با ذکر منبع مجاز است.
این متن ارزشمند با صدای بختیار قاضی تقدیم به شما (دریافت کنید)
