والَک (آتُک)
🔻 طالقانی گل و واش و سبزی 🔺
امروز میخوام برای شما از «والک» بگم که تو طالقان بهش «آتُک» هم میگن. والک یا همون آتُک، سیر کوهیه که تو فصل بهار در کوه های البرز سبز میشه و خیلی مورد علاقه و مفیده. از جمله خواص اون میشه به موارد زیر اشاره کرد:
والک در موارد تصلب شرایین، اسهال، اتساع روده ای، آنفلوانزا، برونشیت، بیماری اسهال خونی از نوع آمیبی و سیاه سرفه به کار می رود.
خوردن آن تنفس را آسان و تنگی نفس را درمان مى کند.
مداومت در خوردن والک سبب ریزش موى سفید و در آمدن موى سیاه به جاى آن می شود. این خاصیت به علت داشتن فلز منگنز است که در آن زیاد بوده و عامل سیاهى موى بدن انسان مى باشد
با انبساط ملایم عروق خونی سبب کاهش فشار خون می شود.
سرشار از ویتامین C بوده و داراى لعاب و صمغ زیاد مى باشد.
برای تصفیه خون بسیار مفید است و در ناراحتی های هاضمه کمک می کند و خواص پیاز آن تا حدود زیادی شبیه سیر است.
مصرف گیاه والک باعث کاهش قند و پیشگیری از افزایش فشار خون در مبتلایان به دیابت می شود.
برای کسانی که تنگی عروق دارند و همچنین برای سرگیجه بسیار مفید است.
این گیاه ضد عفونى کننده ی قوى است؛ به هضم غذا کمک مى کند و ضد کرم معده و کرم کدو است.
اثر خوبى بر روى اعصاب دارد و از آن براى درمان نسیان، تقویت اعصاب و اشخاص فلج استفاده می کنند.
تسکین دهنده ی درد روماتیسم ، سیاتیک و نقرس مى باشد.
ادرار را باز مى کند و رنگ چهره را نیکو مى سازد.
پادزهر سموم حیوانى و غذایى هست.
به علت داشتن املاح زیاد، خون را قلیایى کرده و اسیدی بودن آن را از بین مى برد.
ضد رطوبت بدن است و راه ورود میکروب ها را به عروق مى بندد و از خونریزى و فساد خون جلوگیرى کرده و رقت خون را درمان مى کند.
ملین و اشتهاآور بوده و ادرار را زیاد مى کند.
مسکن صفرا و پاک کننده صفرا از امعاء است.
بهترین درمان روماتیسم و تصلب شرائین است، براى کسانى که از درد معده رنج مى برند، میوه ى خوبى است و از تحریکات جلدى جلوگیرى مى نماید.
شربت والک براى مبتلایان به تب و آبله مرغان و سرخک بسیار مفید است. غرغره ی جوشانده ی آن براى درمان دردگلو و آنژین سود فراوان دارد.
اگر بر روی پوست مالیده شود باعث قرمزی پوست می شود. به صورت موضعی برگ های له شده ی آن را می توان برای از بین بردن آبسه و کورک به کار برد.
مالیدن عصاره میوه ى والک جهت زخم هاى آبدار و چرکى نافع بوده، آن ها را خشک مى کند و گل آن نیز همین خاصیت را دارد.
ضماد برگ والک جهت زخم هاى سرد و برآمدگى چشم از حدقه مفید است. عصاره ی برگ و ساقه ی آن که تازه چیده و کوبیده شده را با کمى صمغ مخلوط نمایید، جهت امراض چشم مخصوصا جوش پلک و ریزش اشک، ناخنه و ورم پلک چشم مفید مى باشد.
جویدن برگ والک جهت ورم لثه و رفع بى حسى آن مفید مى باشد. جوش هاى دهان را از بین مى برد و بوى بد دهان را برطرف مى نماید.
نوشیدن آب برگ و ساقه ی آن که تازه باشد با کمى صمغ عربى جهت تقویت معده و خونریزى معده و بند آمدن اسهال و معالجه بواسیر نافع است.
گل والک نیز اسهال را بند مى آورد و ضماد برگ آن بر روى دکمه بواسیر خونى نافع است.
نوشیدن جوشانده ى ریشه ی والک علاوه بر بند آمدن اسهال، سنگ کلیه و مثانه را خرد مى کند.
خلاصه که تا وقت هست، سری به کوه های همیشه سرفراز و پر نعمت البرز بزنید و از این گیاه پر خاصیت چیده و نوش جان کنید. البته یادتون نره که برای باقی موندن نسل این گیاهان کوهی، اونها رو از ریشه در نیارید و ریشه کن نکنید. بذارید تخم و ریشه و گل گیاه، باقی بمونه تا هر ساله در بیاد و ازش استفاده کنیم.
همیشه شاد و سلامت باشید🍎🍃
◀️ ارسال متن و عکسها: بانو میرزکی – اورازان
