فرش راه تو کنم
این دل مجنون شده را
این من و این دل و
آن خیل سپاهت، گل من
🍃☘🍃
به زودی، با شرح قصه های تار و پود، نوشته ی انگشتان پر هنر زنان سرزمینمان با شما خواهیم بود ان شاءالله.
قالی احساس من پودش ز تار موی توست
اینچنین در جای جای دل حکومت میکنی
#محمدرضاکرمی
از دور چه پیدایی، پیداست که می آیی
مهمان به چه زیبایی! من هم به چه شیدایی!
من خسته ز تنهایی، تو شهره به هر جایی
من ذره ی رسوایی، تو آن همه بالایی
من قطره ی جویایی، تو چون خود دریایی
من ریگ کف پایی، تو کوه هویدایی
من بسته به هر مایی، تو فردی و بی تایی
من هویم و گه هایی، اما تو چه گویایی
هر پرده که بگشایی، یادآور موسایی
من گرم خودآرایی، تو خوشگل و رعنایی
چون چهره که بنمایی، انگار مسیحایی
من هستم و شبهایی، هر لحظه به نجوایی
در سینه چه غوغایی، غوغایی و سودایی
شاید که به فردایی ، تو آن چه بفرمایی
✍ شاعر:
استاد عبدالناصر میرچی طالقانی
🔸 ماهار... خُجیرِ ماهار
🔹بگو
🔸این چُلی همرا میتانی زندگیمانی خرجِ دراُوری؟😔
🔹عزیزکُم، پیرزنک و یوسفی قصه ر بشنواُستیِی؟
🔸نه ماهارجان... بگو بُدانم
🔹وختی یوسُف پیغُمبرِ بیاردن بازاری میان تا بَروشن، یه پیرزنک دی یوسفی خریدارانی صفی میان اُستا بَ با چُل نخ ریسی و دو سه کلاف نخ.
مردم بگوتن خیرناخورد همه با کیسه طلا بیامین یوسف بخرن، تو چُل و نخی همرا؟!
بگوت: همین که خریداران یوسفی صفی میان دروم، منی ب افتخاره
حلا من دی دترجان، این چُلی همرا سعیم مینُم رزق حلال درورُم و زندگیمانی چرخِ بگردانوم
شاید خوب نتانُم خرج و دخلمانه میزان کُنُم ولی به همین تلاش و زحمتکشیم، افتخار مینُم.
🔸ماهارجان، من دی به تو افتخار مینُم. خدار تو ر منی ب بداره ❤️
✍ متن: امیر اسلامی - سگران_بزج
مِینی پَییز، چندی زُناکانی شبیهه؟
حِوصُله اش که سَر میشو
نَخ وِمیگیره اصلاح مینه
هَرزِ واشانه وِمیکَنه
کَله شی گیسانه رِنگ مینه
سرد و گرم میبو
او ر طاقت دِنی
آرامُ قرار نُداره
همه چیانه وِمیجوره و قاطی پاتی مینه
نسیمی جور، اینور آنور میشو
آخُرِ سَر دی یه گوشاک می نیشه
و بی سر صدا، بُرمه مینه...
🌾🍁🍂 بانــوی پــاییز
✍ برگردان: سیده مریم قادری - اُورازان
می بینی پاییز چقدر شبیه زن هاست؟
حوصله اش که سرمی رود،
بند اصلاح برمی دارد
می کَنَد علف های هرز را
بلوند می کند موهایش را
گرم می شود
سرد می شود
طاقت ندارد
تعادل ندارد
همه چیز را بهم می ریزد،
چون باد می وزد
در آخر اما
آرام... آرام... می بارد...
عکس از: علی بهروزی
مُن زُن میخوام!
ترجمه ای آزاد از« I want a Wife» که جودی برادی بنوشتیه.
من آن دسته آدمانی میان دروم که اوشان میگن «عیال».
البت « ننه» دی هستم.
یه مردا از رفیقان قدیمیمَ چند وخت پیش یه مَهمانی ی میان بیدیم٬ زناش تازه طلاق هاگیتی بَ.
می گوت دوواره میخوا زن ببره.
به فکر بشیم « چو کاره خوبی٬ راستی کیه که نخوا زن ببره؟» راستیتوش بخین « منم زن میخوام.»
چیبَ؟
هلا جوابش تیب میگم:
میخوام دوواره درس بخوانوم و یه راه کسب و درآمدی خودمی ب اگه دی گردی خانواده می ب درست کنم.
یه زن میخوام که زحمتکش باشه و منه دانشگاه برسه.
آنوخت که من دروم درس میخوانم
حواسش به یالانمان باشه.
درس و مقش و نظافتشان رسیدگی کنه.
همیشک سالم و تندرست بدارشان.
به امور شخصی و اجتماعی زندگیشان برسه.
اوشان همه جا ببره. ( پارک٬ موزه٬ باغ وحش سینما)
اگه دی یه وخت مریض گردین٬ تیمارشان کنه.
نییَلَ یالانی مریضی مانع مینی کاران و حواسم گرده.
کارومند دی باشه و دخل خانه ر پر کنه
پولش من و یالانمانی ب خرج کنه.
یالانمانی واسان کارش د بزنه.
البت با این کارش٬ مزدشَ کم میبو٬ امبا عیب نداره من تحمل مینم.
مینی زن باید ارجحیتش احتیاجات شخصی من باشه.
همیشک خانه ر تمییز و آراسته بداره.
مینی ریخت و پاشانَ جماوری کنه.
لواسانمه بشوره. اتو کنه. تا کنه تا چیریک نگورده. نو لواس مینیب هاگیره.
خودومی وسیله هانه مرتب کنه تا زودتر پیداش کنم.
دستپختش دی خجیر باشه. خریدانه خودش کنه و خوشمزه غذا بپچه
وختی میخیم بشیم سفر همراهم بو.
اونجه که دریم وسایل استراحت و تفریح ر مینیب آماده کنه.
کار و زندگی د شاکی نبو.
شنونده خوبی باشه و مینی حرفان دی خوب گوش هادیه.
مسئله هانمه حل کنه. مقشانمه بمویسه.
درسم که تمان گردی و ی کار خوی پیدا کوردوم٬ کارش ول کنه. جهندمه بازنشستگی و عاقبت و خودشی امیال اجتماعی،خانه بمانه یالانَ بداره و اوشانی مواظب باشه.
یه زن میخوام به زندگی اجتماعیم برسه.
وختی میخیم بشیم مهمانی یالان نیوره. یکی پیدا کنه از خودشی فامیلان اوشانو بداره
وخت دی مهمان دعوت کوردوم٬ قشنگ اوشان د پذرَیی کنه.
با حرف نیزین و گوش بدانوش مینی حرفانَ تأیید کنه.
یالان زودتر باخوسانه که من و مهمانمی مزاحم نباشن.
خجیر مهمانان د پذریی کنه. خالی ظرفان پیششان د ویگیره.
یه زن میخوام که مینی نیازهای جنسی بفهمه.
به شرطی که نیاز خودشه اهمیت ندیه.
تازه مینی بی میلی دی درک کنه.
حواسش باشه بموقع وچه بیاره بدموقع وچه نیوره٬ من زیادی یال نمیخوام.😡
به من وفا دار باشه. اینه ر بدانه که
من اندی دل مشغولی داروم که حسودی و رقیبیی ب جا نداره.
من آزاد بنگنه که اگه یکی دییَر بهتر از او پیدا کوردوم خودوش بنگنه بشواَ.
تازه بعد طلاق هاگیتون دی یالان ویگیره ببره.
چون من میخوام یه زن تازه بیگیرم وخت ندارم یال داری کنوم.
حلا شما قاضی٬ اگه مینی جا بیین زن نیمی خواستین؟
✍ برگردان: سیده فاطمه میرتقی
اینه بُفهمستم که هنردارِ مردکان، نه ریش سیبیلشان عجیب غریبه، نه اخلاقیاتشان اچین و اچان، و نه اینکه سعی مینُن گت گته حرفانو بزنُن.
اتفاقاً ویشترشان ساده و بی غل و غشن،
تازه، دستانشان دی زُمُخت و چاک چاکه.
آن چیزی که یه مردو هنردار مینه، سر و شکل و ظاهر و گپانش نی...
بلکه دوست بُداشتنِ واقعی یه زُنه.
آها عزیزجان... مینی نظر باشه، گت ترین اثر هنری که یه آدُم میتانه خلق کنه، عشق و دوست بُداشتنه.
اصل متن: قهوه سرد آقای نویسنده، از روزبه_معین
برگردان متن و انتخاب عکس: سیده مریم قادری
کاری از گروه تولید محتوای درجی
خاطره دوم: زناکانی ورزش کردن، به روایت رضا بریری
خاطره سوم: جوز و المبه، به روایت بختیار قاضی
خاطره چهارم: سیم و بیصحب دودکش و سرنگون بخت، به روایت پدرام سوداگری
