حالا خورشید در طالقان
نمآهنگ طالقان
🎤 آواز: با هنرنمایی استاد خانبابایی
📹 تصویر و فیلمبرداری و مجری کلیپ آقای علیشیری
همشهری هنرمندمان از صدا و سیمای البرز
چوپانان فرمانروایان کوه و بیابان
همه کار دستشان ده بر میا.
این فیلمی میان آرایشگری دارن...
کاری از گروه درجی طالقان
با سپاس از پدرام سوداگری_حسنجون
📌 زمین بَخِردِه آدِم داره بن دَ درمیورَ:
Zemin bokhorde adom dara bonda dar miyara
یعنی آدم زمین خورده درخت را از ریشه می کند. کنایه از اینکه دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد.
با سپاس از آقای علی صفاری - زیدشت
با درجی، طالقانی گپ بَزنیم.
Telegram.me/taleghanidarji
به هر راهی رفتم که پابند شی
به هر در زدم شکل دیوار شد
باهات رو گسل زندگی کردم و
یهو رو سرم خونه آوار شد
اونقدر دردامو رو هم چیدن
که راه پیش روی من سد شد
من پای هرکسی که وایسادم
آخر یه روز از رو خودم رد شد
بوی "نا" گرفته ام!
از بس زیر باران
پا به پای کوچه ها و خیابان ها راه رفتم
و فکر کردم ...
به اینکه کجای این شهر وامانده قدم می زنی
که دست هیچ پیاده رویی نمی رسد به تو...
که نیستی...
و به خودم که مانده ام
با حجم سمجی که بست نشسته توی گلویم...
و هربار که دستهایم را "ها" کردم از سر انگشتهایم "آه" چکید...
دریافت کنید: خوانش شعر با صدای شاعر
#نسترن_علیخانی_سنگبن
خا.. تا این ویله مالان خودشانیب می چَرُن
مُن دی یه چُرتَکی بزنُم
آهّـا این دی خُجیره بالُشُم
🎶 واستا دُونیا... واستا دوُنیا مُن دَرُم خوآشیم!
درجی: یادآور خاطرات خوش طالقان
ترجمه:
خُب.. تا این گوسفندا واسه خودشون می چَرَند، منم یه چُرت کوچیک بزنم... آهان.. اینم بالش خوبم (سنگ)
(درحال زمزمه آهنگ) وایسا دنیا... وایسا دنیا... من دارم میخوابم!
🎬 صحنه اول: خاله زُبیده، یکی از دهی پسرکانه مِینه که یه غریبه دُتر همراشه
_ خاله زبیده جان سلام
_ سُلام لیله جان.. مِیتی جانم، خوبی خجیری؟
این دختروک کیه تی یی همرا؟ مُعرفی نمینی؟
_ خاله جان، مونی نُمزه هسته!
_ بَه بَه، به سلامتی، مُوارک باشه! خا کُجانی هسته؟
_ خاله جان شهری آدومه، آن دور دوراااان!
_ خا خیلی خوب، نامُوش چیه لیله؟
_ ناموش بهاره هسته خاله جان
🎬 صحنه دوم: چند لحظه بعد از بِشیَنِ مِیتی و نُمزه ش
_ ای لیله جان، نَناکوت بمیره! بهارُش اینه، پاییزُش کودامه؟!
چندی سیاهِ چغرِ دختر! لَمچش چُو بَ باد کوردیه؟! خدا به دور... خر مُهره دی دُماغشی میان اوزان کوردیه!
حیف اون قشنگِ خالُک دُترش نَبه؟ خاک بر سرِ تورِ ویشیل! مُونی گرباکی عقل، تو دِ ویشتره! اِی خاکـِی...
✍متن: فرشاد فلاحی - کولج
با صدای: دختر البرز_طالقان دریافت فایل صوتی
پُسرک یک وَره داشت
همه دنیای پُسر این وَره بَ
هر چه که داشت و نُداشت
پُسرک وَرِه شه خوش می داشت
او ر مُحکم دیماگیت و بُداشت
وره اَمبا اوُل میترسی
پُسرکی بغلی میان می لرزی
اما بعد آرام بیگیت
چون وره، پُسر و دوست بُداشتن او ر باور کُرد
و همیشاک همانجا بُماند
پُسرک ماییم، وَره مایی دلدار
هرچه قدر بیشترَک خوش داریم
اویی جا پا میان دل ما
محکمتر میبو
خوش بگوت آن شکر ریزِ دُهان:
گرت هوایه که یارُت پاره نِینه رشته ی این پیوند
خجیر نگه دار سر آن رشته
تا بمانه و نگه داره
✅ سیده مریم قادری - اورازان
در پاسخ این پست: دترک و سفید وره
گَرَت هواست که معشوقه، نگسَلَد پیونـد
نگه دار سرِ رشته... تـــا نــگه دارد! حافظ
درجی، دریچه ایست مُنیبه به سوی ماه
شبها همه خو اُوند مُنو نازنین خُدا
شاید ستاره ای دکوئه نورُش اون وسط
یا ترسوکی مُنیبه بیا، سمتُ بامِه راه
✍شعر: فضل الله دُرّی - خُسبان
تمام نا تمام من مرا. خبر نمیکنی...
ازین زمین پر جفا، چرا گذر نمیکنی
به دشت لاله و چمن، به یاد گلشن و دمن
به عطر یاس و نسترن، چرا خطر نمیکنی
دلی که داغ دیده است، مرا به باغ دیده است
نه جفت و طاق دیده است، چرا زبر نمیکنی
برای عمر رفته ام، خیال پر شکسته ام
هوای غم گرفته ام، چرا ثمر نمیکنی
بر این نگاه خیره ام، بر این دل رمیده ام
بر اشتباه و کینه ام، چرا بسر نمیکنی
تمام نا تمام من، همه توان و نام من
که این نبود کام من، چرا شرر نمیکنی
شرر نما و داغ کن، عقاب دل تو ماغ کن
سر فتاده یاغ کن، چرا سفر نمیکنی
سفر کنی به یاد من، امید بود نام من
تمام نا تمام من، مرا خبر نمیکنی...
شعر: امید .م _مهران
عکس: فردین غرقی _زیدشت
همیشاک فکر میکوردوم ''مادر خرج'' یه فوحش هسته
تا اینکه یه روز با وچان بشی ییم تفریح، بگوتن تو مادر خرج!
اون به بعد ب که بفهموستوم، بیصحب صدتا فوحش و چو دی بدتره!
