مجموعه 12 عکسهای درجی

پنج شنبه است... یادی کنیم از قهرمانان و دلاوران خفته در خاک،بخصوص شهدای پر افتخار طالقان مانند: شهیدشهروز مقصود طالقانی🌹روستای مهران، شادی روحش صلوات...

خورشید هر روزی صبح بر بلندای آسمان
جلوه گری مینه چون طبیعت وجودش اینگونه مقدر گرستی
کو بتابه و از نورش همه رِ بهرمند کنه
تو دی هر روز صبح خودته آینه ای میان بین ....خودت دِ بپرس تویی رسالت این دنیایی میان چیه؟؟؟
سلام دوستان صبحتان بخیر

وقتی در شادی بسته می شود، در دیگری باز می شود. ولی معمولاً آنقدر به در بسته شده خیره می مانیم که دری که برایمان باز شده را نمی بینیم   عکس: آرش صابری_ناریان    متن: مینا صائمیان_شهرک

شام بودیم ز خورشید جهان صبح شدیم ... مولانا
صبحتون_بخیر_جانان 😍💙 عکس: سید مصطفی افتخاری_پراچان

طببعت طالقان: روستای گته ده، عکس ارسالی اسماعیل بکان_گته ده
🌾عشق در هر وطن فرو ناید   حجرهٔ خاص عشق‌، دل باید 🌾 سنایی      

بیخیال و سبک فکر سر و دمش جیر انگته طالقانی باغانی میان خودشی به میچره..🐎🐎🐎🐎 عکس: الهه تاج الدینی_حسنجون

زندگی رویا نیست، زندگی زیبایی ست، می توان از میان، فاصله ها را برداشت، دل من با دل تو، هر دو بیزار از این فاصله هاست
 حمید_مصدق          عکس: آرش صابری_ناریان

بیو بشیم خانه، بیو اینجه نمان، تو گو تخپوسته شولا تنت دره، من اما یخ کوردیم وره جان  متن: مریم قادری (انتشار در کانال طالقانیها)

حسن خیرناخورد،مگه نان ناخوردی
منُ جوعَرکَش
نمِینی زینت چندی خُجیر جوعَرمیکَشه
نرگس تو دی گو همش هرزه خنده مینی
مردک آلبالوچویی همرا پی دره
الان میا من کُفته کَبودمینه
✍امیر اسلامی، بزج

چندی خجیره، صبح پایستی و اچینه منظره بینی... ❤️❤️ سلام
صبحتان بخیر خجیران، بابت امروز، سپاسگزار خداجان باشیم

عکس: مهناز فلاحی_حسنجون

طالقانی کُنُس (ازگیل) دی برسی   عکس: حسن قربانی_خسبان

طبیعت طالقان - نویزک   عکس: مهدی یزدانی_خسبان

بهزاد کوهستانی_پرگه

خانم فریبا قاضی_حسنجون

طبیعت طالقان: رودخانه شاهرود   عکس: آقای علیشیری_تکیه ناوه

- این فتحعلی دربکت چه ب نیامه، بارانی میان خیس گردییم
-- اوهنا نمینی خیر ناخورد یالدی مینه، در میا، جوانمرد وشیل هسته
- چو کونیم این دی مایی قسمت گردی
عکس: اصغر ادیبی_دیزان   متن: امیر اسلامی_سگران

بانوی پاییز

مِینی پَییز، چندی زُناکانی شبیهه؟

حِوصُله اش که سَر میشو
نَخ وِمیگیره اصلاح مینه
هَرزِ واشانه وِمیکَنه
کَله شی گیسانه رِنگ مینه

سرد و گرم میبو
او ر طاقت دِنی
آرامُ قرار نُداره

همه چیانه وِمیجوره و قاطی پاتی مینه
نسیمی جور، اینور آنور میشو
آخُرِ سَر دی یه گوشاک می نیشه
و بی سر صدا، بُرمه مینه...



🌾🍁🍂  بانــوی پــاییز
✍  برگردان: سیده مریم قادری - اُورازان


می بینی پاییز چقدر شبیه زن هاست؟

حوصله اش که سرمی رود،
بند اصلاح برمی دارد
می کَنَد علف های هرز را
بلوند می کند موهایش را

گرم می شود
سرد می شود

طاقت ندارد
تعادل ندارد

همه چیز را بهم می ریزد،
چون باد می وزد
در آخر اما
آرام... آرام... می بارد...

عکس از: علی بهروزی

دم دَمای پَییز

دم دَمای پَییز بَ

باد زوزه میکَشی و خودشه میکوتاند در و پنجره ای دیم... ننه اَخم کُرد و نُچ نُچ کنان بیومی اتاقی دُل.

اخلاق ننه این بَ که فقط آخُرانِ زُمستان خانه تُکانی نمی کُرد، هر وَخت دَسِش دِ بر میامه، دمیکَت خانه ای جان. ایسه امروز دی به وَهانه ی بیومیَنِ پَییز، مَ کُمدانه مرتب کنه.
کمدی در قیییییژ کُرد و ننه چن دست قدیمی رخت و لباسانه بیرون بیورد. همانطور که اونانه تا میکُرد بُگوت:
اینانه که تو استفاده نمی نی، به کار کسی دی نمیا، هیشکی تی یی جور خشکه آلبالو چو نی و این لباسان اندازه اش نمیبو. بنگن آن وَر تا خودُم سر فرصت، اونان دِ کهنه پیته درست مینُم و گردگیریی وخت، استفاده شان مینُم. زمینی پاک کُردُنی ب خوبه... یا خاک بیگیتُن از خانمانی وسیلان.

لباسانه نُگا کُردُم... یادُم دکت چندی اوشانی همراه خاطُره دارُم....   آن قُرمُزه کُتِ خودشی همراه بخریم... بعدِ خرید دی بشی ییم میمَلِ همیشگمان، معجون با پیراشکی باخوردیم!
آن سیفیده دامان کو گلانِ زرد و کبود داره دی، وختی تصدیقمه هاگیتُم، او منیب چُشم روشنی هادا بَ ..
یه پیرهن تُمبان سرهمِ ارغوانی رِنگ... آنه دی آخرین سفرمانی میان، سوغاتی بیوردُم ننه ایب، اما بگوت رِنگش جلفه و هادا خودُم تن کوردُم... راستیا آن سفر چندی خوش بُگذشت...
ننه حتی به آن سیاهه قشنگه بلنده لباسُم دی رحم نُکُرد و آن خُجیره برق برقی پارچه ر مَ پیته کُنه...

تُندی پایستام و لباسانه اویی دست دِ هاگیتم و دُواره بنگیم کمدی میان...
- نه ننه... بُدا همه شان بُمانه.. ولو بی استفاده
آخه آدُم، خاطراتشی همراه کو خانه تمیز نمینه...

🌾🍁🍂

متن اصلی به قلم: مریم سمیع زادگان
بازنویسی، برگردان به طالقانی و خواندن متن: سیده مریم قادری - روستای اورازان  

دریافت فایل صوتی
عکس از: بانو مینا

 
🔻متن اصلی

کمد را مرتب می کرد، چند دست لباس قدیمی بی استفاده را تا کرد و گفت:
این ها را که استفاده نمی کنیم، به درد کسی هم نمی خورد، بماند برای تمیز کردن و گردگیری، پاک کردن زمین آشپزخانه مثلا.

به لباس ها نگاه کردم، یادم افتاد چقدر خاطره داریم از بعضی هاشان، این یکی را با خودش خریدم، توی آخرین سفرمان، آن یکی را هم توی فلان مهمانی پوشیدم، چه خوب بود، چه خوش گذشت.

لباس ها را از دستش کشیدم و گفتم: نه، بگذار بماند، حتی بی استفاده ...آدم با خاطراتش که خانه تمیز نمی کند.

باخُوردَنی وقت: نرگسی اسفناج

پنشَمبه هان، ننه زودتَرَک میا خانه، به خلافِ روزانِ دیه که همیشک، غذایِ بُمانده از شو مایی ناهاره، ماییب تازه ناهار درست مینه.
تا کیلی ر دری میان بَچرخاند، بدو بشیَم اویی پیشواز
دستشی خریدانه بیگیتُم و بیوردُم آشپزخانه ای میان
یه کیسه پر از میوه و سبزی و سیر، دو تا تازه نان، یه شانه مُرغانه
خودُش دی خستگی د ولو گردی مُبلی سر
مُن دی گپ نزیَم تا او استراحت کنه و یواش یواشک، خریدانه جابه جا کُردُم.
یگهو فکری بیومی کله می میان، بُدو دسته اُسفناجی که میان خریدان دبه، ویگیتُم و کارد و تخته بیوردُم. اوُل بشوردُم و بعد خُرد کُردُم و بریتم چَلکی میان، تا اُوش بشوئه.
این وسط یه پیازه خلالی و سرخ کُردُم و دو تا حبه سیر دی رنده و اضاف کُردُم. تا پیازان طلایی گرده، اُسفناجی برگانه داکُردُم کیشکه قزقانی میان و درشه بنگیم تا با خودشی بخار، بَپُت گرده. بعد که اُوش تُمان گردی، یه کَمَک روغون بریتُم و تفت هادام.
تابه ای میان، دو تا مرغانه بُشکُتم، تا خوب عسلی گرده. بعد نمک، زردِچوبه و فُلفُل (اخلاط) دی داکُردُم که سیره بو بلند گردی و خُجیره عطرُش خانه ر بیگیت.

همین حین، ننه چُشمانشه وا کُورد و با تعجب مُنه بِیدی که دَرُم ایزاره وا مینُم. مُنه بگوت: چی بو میا؟
یه لبخندی بزیَم و جواب هادام: بویِ خوشِ زندگی... پایَست ننه جان، دستانته بَشور بیو ناهار آمادیه... 😊


🍳 طرز تهیه یک غذای سالم، خوشمزه و آسون که پاییز، فصل درست کردنشه:

🔸 مواد لازم:
اسفناج
پیاز
سیر
تخم مرغ
روغن
نمک، فلفل، زردچوبه
🔸 طرز تهیه:
برگای اسفناج رو جدا کنید و خوب بشورید. پیاز رو خلال و تا حد طلایی شدن، سرخ کنید. برگای اسفناج رو اضافه و سیر رو روش رنده کنید و در قابلمه رو بذارید تا بخار کنه و اسفناج جمع شه، بعد هم بزنید تا خوب تفت بخوره و عطر سیر خونه رو پر کنه 😋
نمک و زردچوبه و کمی فلفل (اگه دوست داشتید تند باشه) اضافه کنید و تخم مرغ رو توش بشکنید و کاملاً هم بزنید یا اینکه تخم مرغ رو جدا بپزید و در آخر کار، روی غذا بگذارید .


نوشته: سیده مریم قادری   #اورازان

این مطلب در کانال طالقانیها منتشر شده است.

آواز کوچه باغی

🎶

 ♡  هیچ میدانی قبلا عشاق، زیر پنجره و پای دیوار خانه ی معشوق می رفتند، آهنگ می نواختند و با سوز دل، آواز می خواندند...

شبـی کـه آواز نـی تــو شنیـدم
چــو آهـوی تشنـه پـی تـو دویـدم
دوان دوان تا لب چشمه رسیدم
نشـانـه‌ای از نــی و نغمـه نـدیـدم
               توای پــری کجایی؟  که رخ نمی‌نمایی
               از آن بهشت پنهـان    دری نمی‌گشایی

♫♫♫

 ♡  شبگردهای آوازه خوان کوچه های روزگار قدیم، هم نوای عشاق شب زنده دار بیدار که از غم عشق، چشمشان تر است، بودند.

یک دم از خیال من،

    نمی‌روی ای غزال من
       دگر چه پرسی ز حال من
تا هستم من، اسیر کوی توام، به آرزوی توام
اگر تو را جویم، حدیث دل گویم، بگو کجایی
 
♫♫♫

 ♡  در ایران امروز، آواز کوچه باغی که عشاق در محله ی معشوق می خواندند، مثل تمام چیزهای قشنگ و اصیل دیگه، از یاد رفت...

ای که از کوچه ی معشوقه ی ما می گذری
جای ما هم تو بخوان یک دو نوای غمگین...

✍ نوشته: سیده مریم قادری
این مطلب در کانال طالقانیها منتشر شده است.

عکس: مجید دربندسری

زخمه بگشا و دگر بار بزن پرده ی شور
تا که شوری فکنی در همه عالم به سرور

ای شهِ ناز دگر باره خرامی بنما
زخمه بر تار دل ما بزن و عقده گشا

درس انار

کیان درس انار یادشانه؟

یادش بخیر..
مایی معلم (خدا او ر خیر هادیه) روزی که این درسه داشتیم، ماییب انار بیورد کلاسی میان.

هم درس انار بخواندیم،
هم خود انار باخوردیم.

الانی کتابانی میان، هنو این درس دره؟

متن: سیده مریم قادری   #اورازان

این مطلب در کانال طالقانیها منتشر شده است.

ترجمه:

کیا درس انار یادشونه؟

یادش بخیر، معلم ما که الهی خدا خیرش بده، روزیکه این درسو داشتیم، برامون سرکلاس انار آورد. هم درس انار و خوندیم و هم خودِ انارو خوردیم.

الان تو کتابا، هنوز این درس هست؟

دلتنگتم آبا جان

هِیع آبّاجانم
دلم آن قشنگه خندهانتیب یه ذَرّاک گردیه

افسوس ندانستیم یه گُله جا، تی یی کیشکه خانه ای میان، گت ترین جای بهشته

آبا.. ما ر دعا کنیا
تو دستت دنیا د کوتاهه و ما دستمان تو د
اما خدا دستگیر و مهربانه
دستمانه به هم میرسانه

دلم تیب تنگه... تنگ

متن: سیده مریم قادری   #اورازان
عکس: مجید دربندسری
عکس تزئینی است

این مطلب در کانال طالقانیها منتشر شده است.

ترجمه:

هیع پدربزرگ جان، دلم برای اون خنده های قشنگت، یه ذره شده.

افسوس ندونستیم یه تیکه جا، تو اون خونه کوچیک تو، بزرگ ترین جای بهشته.

پدربزرگ، ما رو دعا کنی ها، تو دستت از دنیا کوتاه است و ما دستمون از تو، اما خدا دستگیر و مهربونه و دستای ما رو به هم می رسونه.
دلم برات خیلی تنگ شده.. خیلی تنگ.

صبحنوشته امروز: یازدهم آبان ماه

🍃

درودی گرم، در سرمایِ بامداد بهرامشید (سه شنبه) یازدهمین روز آبان،
چو نوای خوش آهنگ سر بر سنگ کوبیدن شاهرودِ پر غرور،
چو آواز کبک های زیبای طالقان
و نغمه ی دل نواز عندلیبان روستاهایمان.

انتظار آفتاب می کشیم تا طلیعه فجر به سر و روی مهربان همشهریانمان طلای ناب ببارد و سیمگون در آغوشمان گیرد.

درود می گوییم به دره ی سبز طالقان و قرا سرافراز شهرمان، به خالق و مخلوق همزمان.

خوب باشیم و مهر بورزیم به هر آنکه هست، نیک و بد.
ببخشیم و ببخشیم حتی اگر بد کردند.
باور کنیم که عشق ورزیدن و دوست داشتن نیازمان است.
 آرامش دهیم به زمین و هوا و به طبع آن آرامش بگیریم.
صبح همگی خوش

✍ امید.م از روستای مهران
با صدای گرم صادق مهرانی_مهران

دریافت لینک صوتی

عکس از: ابوالفضل فلاح زاده

داری بَ (برای درخت)

🌴☀️☁️ داری  بَ

آن شو، چه شویی بَ...
خسته، ناراحت، کَرکَتال، یه داری دَم اُستام. التفات کُرد. شاخه هانشی همراه، بی ریا منه نوازش کُرد، خسته گیمِ بگیت.
روزان میشیم دار لم هامیدام. شاخه هانشی سر بُرمه میکردُم. یه مدت کارم همین بَ...
دار منی مونس و پناهگاه گردی بَ. هر وقت دلم میگیت، میشیم داری ور مینیشتُم.
دار دی بلند مغرور نفس میکشی. اویی نفسی همراه، منی وجود عطر میگیت. دار دی منی رفیق گردی بَ، منی پُشت و جان...
 زمینی بیخ و ریشه ش دِ بگیر تا شاخ و برگش، آسمانی تُک و دوست داشتُم.
با اینکه دست نداشتم، لمسش کنم. ای دست بکشم تنه شی سَر و چُشمانم دی کور بَ و  سو نُداشت بینمَش...
با اینحال، خیلی خوب و خُجیر میدانستُم که دار بَ و حُکماً یه قشنگه دار....

امشو وَختی بَرسیم وعدگاه، یه مردک حس کُردم که تبر دستشی میان دَبه و شیطانی جور میخندی... دلم لرزه بیگیت... دل...دلم  هُرّی بریت زمینی سر... مردُکی ریسه بخندین، دلمی بندِ پاره کُرد...
نمیدانم، هرچی بو بکشیم، دار دَنبه...
منِ حالیم نگردی و نفهمستم، دار بشی بَ یا...!!!؟
دار خیلی خوش داشتم...

🍃🌴 نوشته: امید.م - مهران
✍  برگردان: ابوالفضل یزدانی - خسبان
🎤 با صدای: فرشید فلاحی - کولج

دریافت لینک صوتی

عکس: فرهاد کولیوند

برای درخت

آن شب چه شبی بود!
افسرده حال و لنگ لنگان، در کنار درختی ایستادم که نوازشم کرد. شاخه سار محبتش را بی دریغ به سر و رویم بارید و از خمودگی نجاتم داد.
روزها به درخت تکیه کردم و تکیه کردم، سر بر شاخه های بلندش، اشک ریختم و مویه کردم.
مدتها درخت مأوا و پناهگاهم بود و ترس از هیچ نداشتم.
درخت پر غرور گاهی نفسی میکشید و ریه هایم را عطر آگین میساخت.
درخت دوستم بود و توانم بود. ریشه ها و ساقه و شاخ و برگش را دوست داشتم هر چند دست نداشتم تا کمی لمسش کنم و چشم نداشتم تا ببینمش. فقط میدانستم درخت بود و چه زیبا بود.

امشب اما به میعادگاه که رسیدم، مردی را حس کردم تبر به دست که میخندید. خنده هایش بند بند وجودم را آزرد و مرد رفت.
هرچه بو کشیدم درخت نبود. امشب درختم نبود، ومن ندانستم درخت رفته بود یا...
درخت رو خیلی دوست داشتم...

شیره انگوری خاطره

شمای توّجهَ به خاطره ای که هم اکنون منی ذهن برسی جلب مینم:

قدیم طالقانی روستاهانی میان، زیاد بَساط میکردن، از وسایل خانه، خوراکی و لباس و این چیزان.
یه سال یادمَه یه مردا با ماشینش بِمابی، مای روستا، شیرهٔ انگور داشت. مردم دی دَبّه میبردن هامیتُن.
منی مما دی یه دَبه هادا خواخورمی دس، بگوت بشو شیره بخر بیار. من دی وچه بیَم برمه کُردُم بگوتم باید تی همراه بیام. هرچی بگو نه، منی برمه ویشترگردی، بگوتم مرغ یه پا دارَه! باید بیام.
هیچّـــــــــی، ممام دی بگوت این گو مارَ بکوشت، اندی بُرمه کُرد، او رِ خودتی همراه ببر.
خلاصه منَ همراش ببرد.
اون مردا که شیره میروت، ماشینشی دور پَر گُشک دبی فراوان، مای دبه ای میان، شیره پُر کرد و خواخورم دبه رَ بیتُ و راه کتیم. یه دو سه تا گشک دی به هوای مای دبه، مای دور میچرخیَن.
یَگ دفه یه گشک بنیش اوی دَسی سر، از ترسش دَبه رَ ول کُرد، دبه لـــــــــــــوووو هایت بَــــــــــــــش جیرش، تمام شیره دی بریزی!!
او دی بش دبه رَ بیت و اسه نقشه میکشه که بشو خانه ای ور چی بگووو. منی سر دی اندی غیض داشت، بگوت مینگنم همینی گردن.
بشییم خانه ای ور ممام بگوت پس شیره چه گردی؟ بگوت همش این مصطفی یی تقصیره. من گو بگوتم منی همراه نیا، برمه کرد بگوت من باید دبه رَ بَبُرم، بیارد راهی سربنگتا زمین، همش بریزی.
یه ماشه کته بی ممامی وَر، بیتُ دو سه تا منی کینی سربزّی😁😁😁
این قضیه همانطور بماند تا دو سال پیش خواخورم اعتراف کرد بگوت من اون شیره رَ بریزیَم، تا اینِ بگوت، ممام یه مُچُلیک او رَ بیت، دادش بَش هوا، منی دل دی خنک گردی😂😂😂

✍ نقل خاطره: سید مصطفی افتخاری پراچانی

عکس از: مهدی اقبال احمدی