یاکَریمه بِیدی‌یِی؟
اونی نزدیک که میشی، تا او رِ صَد مِه نزنی، پرواز نمینه!
حیوانِ خدا... خِنگ نی، مِهرُوانه!
فِکر مینه همه خودِشی جور، مِهرُبانُن و نمیخوان کسی رِ صَد مِه بَزَنُن.
همه مانی زندگی یِی میان، یاکریم دَرَه
اوشانِه اذیّت ناکُنین! خِنگ نیَن که... مِهرُبانُن..!
عکس از: محسن سمسارپور
وَختی شَهری میان دِری، اَمبا ننه تی‌یِب کُلانُک دِمیبَنده
تا خودِتِ طالُقانی میان حِس کنی!
و این خُجیرترین حس و بوییه که میتانی اونی هَمرا، روزِتِه شُروع کنی
روزتان پُر حس و خوش بو عِزیزان
نان‌وایِ خوش ذوق: بانو سیده گرجی میرزکی، از اهالی روستایِ اورازان طالقان
عکس از: مینا قادری، از اهالی روستایِ اورازان طالقان
متن از: سیده مریم قادری، از اهالی روستایِ اورازان طالقان
کُلانُک: نانی محلی که با سبزی‌های کوهی، مخصوصاً سبزی سیابُن (سیاه بُن) درست میبو و بسیار خوشمزه و مقویه.
اینِه رِ بیخِ گوشُت اُوزان کن که این چرخِ فلک، هیشکی بِ منتظر نمیمانه!
پس تا دُوهانِتی میان دُندان دَرِه، خنده کن...!
آها عزیزجان، از هِمین قشنگِه خنده‌هانُت..
دوست بُوداشتُون یه رازه! که مَردی قلبی میان دَره و زُنی خنده‌ای میان...! هِمینی واستان، آبّا به گَته ننه میگوت: تو گو مینی رازه میدانی، خا بَخَند جان... عکس از: مهدی ویسانیان طالقانی درجی
دیر بیومی‌یِی روو...
تورِ باد بیومی و همه‌ی خیالاتِ بَبُورد..!
عکس از: خانم معصومه قریشی
طالقانی درجی
کیشکه شاپُسَر بُپُرسی:
- این کو بیایی و هیشکی خوشحال نگَرده دِ غصّه تر چیه؟
روباهَک او ر بگوت:
- این کو بِشی و هیشکی رِ حالی نگرده!
عکس بالا از: خانم کاترین کمالی
طالقانی درجی
سلام عِزیزانِ جاآن
خوش بیامی‌یِین به صبح ایمروز
روزیِ مقدّرتان پر برکت بو ان‌شاءالله
عکس از: مصطفی بایرام
طالقانی درجی
عصرِ یک روز تابستانی است...
و دورهَمی مادران روستایی در سر گذرها برپاست!
و این میانه، تکراری‌ترین سوالی که از تو... این غریبِ آشنایِ ده... می‌پرسند
همیشه راجع به اصل و نسب توست...!
- کُجِه یی آدومی؟ کی یِی یالی؟
- اصلم طالقانی‌ست، پدرم البرزکوه و مادرم ایران بانوست...
عکس: بانوان روستای کَرود طالقان، از: آقای سلمان
طالقانی درجی
قلاچی کو تنها بُوماندیه
خیال مینه پرواز کُوردُون یه جور مَرَضه!
تنها نُمان عزیز جان...
عکس از: علیرضا مقدم منش
طالقانی درجی
دَرسَرایی کو صاحاب نُوداره، ویرانی میا معمارُش میگَرده
اِچینه آدومی دِل کو عشق میانُش دَنباشه
یواش یواشُک خُوراب میگَرده
برگردان شعری از صائب تبریزی
عکس از: خانم معصومه قریشی
