آیین شستن گوسفندان که در برخی روستاها، به آن مالَ شوری میگویند، در طالقان نیز مرسوم است.
این آیین، معمولاً در اواخر تابستان که مصادف است با آغاز پشم چینی پاییزه، انجام میشود. بدین ترتیب، گوسفندانی که قرار است پشمهایشان چیده و به مصارف تجاری برسد، توسط دامداران و مالداران، و با همکاری دیگر مردمان روستایی، در رودخانه شسته میشوند.
اصطلاحِ «سُِنگَل اِو بُدان» به معنایِ آب دادنِ فضولات چسبیده به پشمِ گوسفندان که کنایه از شستن و تمیز شدن به معنایِ عام است، از همین آیین شستن گوسفندان گرفته شده است.
خوش به حال گوسفندان، چه خُنُکِه ِاویی میان حمام مینُون
شما در روستای خودتان این آیین را دارید؟
عکس بالا از: مهدی ویسانیان
جناب آقای مهدی رضاخانی از دنبلید برایمان نوشتهاند:
بله. ما در روستایمان این آیین را داریم. ولی فصل انجامش اوایل تابستان است. با غرخُلُق و دُوارد یا دوارت (قیچی و ابزار پشمچینی) این کار انجام میشود. پشم چینی کاری است که در همه دنیا انجام میشود و قبل از آن، گوسفندها را شست و شو میدهند تا با تمیز شدن پشم، کار بُرش آنها آسانتر انجام گردد.
بعد از چیدن پشم، باز هم پشمها را شست و شو میدهند. پشمهای قسمت نشیمنگاهِ گوسفند، معمولاً به فضولات حیوان آلوده است که بعضاً این فضولات سفت شده و به پشم بدن حیوان چسبیدهاند. این همانی است که به آن سُِنگَل میگویند. برای جدا کردن پشم سنگل، ابتدا آن را در آب خیس میکنند تا نرم شده و به راحتی از پشم جدا شود. به این کار « سُِنگَل او بُدان» گفته میشود.
بعد از شستن و خشک کردن پشم نوبت به تمیز کردن و بازکردن آن میرسد که اصطلاحاً میگویند آنها را وامیشکلن. واشکالیَن (واشکلستون) در اصلاح فارسی چیزی است شبیه پنبهزنی که هدف آن باز کردن و زدودن ضایعاتِ پشم یا پنبه است. در طالقان این کار به وسیله دستگاهی بنام شانمیک انجام میشد و که بانوان با دستهای زحمتکش خود، در هر زمانی که وقت کنند و حتی گاهی در شب نشینیها و روز نشینیهای دورهمی، به آن مبادرت میورزند و این کار جزء مشغولیاتی است که معمولاً بانوان سالخورده دارند.
بعد هم که با «چُل» کار ریسندگی انجام میگیرد. مصارف پشم، برای انواع بافتنی است. از جوراب و دستکش و شال و کلاه و بلوز گرفته تا فرش دستباف و جاجیم و گلیم و شمط که مهمترین استفاده پشم در این گستردنیهاست.
با سپاس فراوان از ایشان
عکس شانمیک از: بانو زینب امانی