غروب یک روز تابستان
که خسته از کارِ صحرا، به ده باز می‌گردی
اَنوار طلاییِ خورشید
با آخرین نوازش‌های کم رمقِ خود
تو را بدرقه می‌کنند...
جانُت سلامت ای روستایی
متن: سیده مریم قادری
عکس: آقای ادیبی
اِی چرخِ فلک
چِندی خودِتیب بَچرخی‌یِی
شُو بیوردی... روز بیوردی
یه دَفعَک باهار بیوردی، یه دَفعَک پَییز
چُبه خُجیرِ مَردُمانِ بَبُوردی گُلی بیخ؟
اوشانی جا، نامَردانه سرِ کار بیوردی؟
برگردانی از شعر ابوسعید ابوالخیر
برگردان: سیده مریم قادری
عکس: سعید ملک کیانی
شعر اصلی:
ای چَرخ، بسی لیل و نهار آوردی گَه فصل خزان و گَه بهار آوردی
مردان جهان را همه بردی به زمین نامردان را به روی کار آوردی
گَته سنگی سِری بنویشت:
مینی رازَ کسی دانَه، که اون دیمُم وَگُردانَه
عجب ما جان کَنُش کردیم!
عرق کُردیم
بُمردیم تا وَگُرداندیم...
ولی اون دیم
ولی اون دیم همین دیم بَ
بُخواندیم و بُنالُستیم
مینی رازَ کسی دانَه، که اون دیمُم وَگُردانه...
برشی از شعر زیبای کتیبه از زنده یاد مهدی اخوان ثالث
وَگُردان: فرشید فلاحی از اهالی کولج طالقان
آقا جانُوم می‌گوت:
همیشَک حُرمَتا ر حفظ کنیم
شاید یه جایی...
به یه دلیلی...
مجبور گِردیم به هم سلام کنیم
پس به اندازه ی یه سلام دی گِردی، حُرمته بُوداریم
عکس: بانو زهرا امیری
مینی پی‌یَر کارگره
یه مومنِ آدُوم که وَختی نُوماز می‌خوانه
مَلائِکِ خدا اویی دستانِ ماچ میـنُن!!!
روزتان مُبارُک معلمان و کارگرانِ عزیز
طالقانی درجی
خداجان، سِیل بیامه... ایسه وَسته... همه جا رُندُک مینَه!
مینی یاد دَباشه کو یه کار نُکُنُم که به قانونِ زیمین بَربُخوره!
طبیعت دِ مراقبت کنیم
شکوفه‌های دیارم... عکس از: محمد آقابراری، وشته طالقان
آها عزیزجان... تا شقایق دَرَه زیندیگی باید کُرد!
این سَبزه واشان، گُرَه بِزیَن داره!... عکس از: آرمین صفرزاده
طالقانی درجی
یه خُجیرِ روز... یه خُجیرِ حس... همه دی خاطُره دارُن
ای خداجانی که بی منّت، مایی روز رِ هامیدی یِی، ایمروز دی رحمت و فضل و هدایَتِته مایی روزی گَردان. قشنگه صُبحتان به خیر، عزیزانِ جان
تابُستانی آخرین روزان و سیاه دستان... یادُته؟
تِشی سَری مرغانه رِ بَزَن و یاعلی... بشو کارانِتی سُر... خدا به همراهت عزیزجان
ننه جااااااااان؟ های ننه جاااان؟ آقاجانی ایزارَ هادین، بَبُرم گُسنه نُمانه
بفرما عزیزجان، بُدا سفره بی ریامان، با لقمه محبتت تبرک گَرده. روزتان پر برکت
تَشت... رَخت... بَند... پاییزی خُنُکِ هوا... قِدیمانی یاد بخیر
تَشِ چایی و هُزار خاطُره... عکس از: حامد نجاری (روستای گوران طالقان)
لَک و لا نی که جَمع میبو.... لواشکه که پَهن میبو 
#زندگی_هنو_خوشگلیاشه_داره
دَسانِته مُنو هادین... مُن شعر بلد نی یَم. ولی تی یِی دَسَکانی همراه، تا همیشه ی خدا آشُنایُم...
#زنده_باد_زبان_مادری
باز روزِ نو و روزیِ نو
خداجان تو دِ تشکر مینُم که یه روز دیگه به ما عمر هادای تا قشنگیانه بِینیم و تی یِبه بندگی کنیم
این چایی دودیِ دِبشِ قندپَلو، بعدِ یه ساعت علفچینی خِیلی می چسبه
عکس از: محمد آقابراری (روستای وشته طالقان)
کُو چَیی (چای کوهی)
تازه تازه بچینی و هامون کوهی میان دی دَم کنی... دی چی میبو
عکس از: محمد شهسواری
ویله مالان... اینانه ناخورین... زُمُستانی شین!
تازه واشانه ویل کوردین، دِریتیِین خُشکه واشی سرَ؟؟!
عکس از: خانم کاترین کمالی
«تو که ترجمان صبحی، به ترنّم و ترانه» درِ باغِ صبح بگشا «صفِ انتظار بشکن»
خوجیرَ طالقانیان سلام
نماشانتان بخیر...
طالقانیان
طالقانی گپ بزیَن اصلاً سخت نی، خیلی دی راحت.َ لازم نی بترسین. خیلیانتان می دانم
اوستایین
فقط نمی دانم چرا گپ نمی زنین. شما رَ جسارت نیمینم. فقط خواهش مینم یه جختی زوانی
رَ کو وچگی د همراش گپ بزینه سَرچ واگیرین. جدی بیگیرین. نیَلین ما آخرین کسانی
باشیم کو به این زوان گپ می زنیم. حیفَ حیف.
قوم یا ملتی کو زوانش بیمیرَ، فرهنگش بیمیرَ، خودش دی نابود می بو.
خدا اون روزَ نیارَ...
امبا اونانی کو بلد نیَن ولی طالقانی زوان خوش دارن :
هیچ کی تَوَقَهْ ندارَه روز اول همه بلبلی جور گپ بزنین. شرو کنین کم کمُک،
وَرد وَرد
بَهترو بهتر می گردین.
خداجان دی یه
روزَ دنیا رَ دُرُس نُکُرد.
قطعاً دور و برتان قومیتای دیگرَ مینین چه تعصبی زوانشانی سر دارُن.
چرا ما زوانمانَ سرا دیِ یْم؟ مگَه چی کم داریم؟؟؟!!! هه برارجان؟ هه
خوآر جان؟؟؟
مای زوان خیلی قشنگَ، خیلی ظریفَ
خیلی دی راحتَ کاربردش
فقط همت می خوا
همین کوچیکَ جملان و حرفان دَ شرو کنین. بُخدا یاد می گیرین
خجالتَ دی کُنار انگنین...گپ بزنین تکرار کنین.
نیَلین
طالقانی زوانی چراغ دیمیرَ.
همه تانی تُکی قربان....
✍ به قلم: لیلا یزدانی (روستای خُسبان طالقان)
زِ غوغای جهان فارغ باش!
پتویِ «برگ باف» بپوش
بالشی از خشت یا چوب
زیر سقفِ مهربانِ آفتاب
بگذار غصه ها بمانند برای خودشان...!
به قلم: سیمرغ
