سیر طالقان

هِندی اَخلاطه بِخر

امّا

طالقانی سیر دی یادُت نُشو...

عکس: آقای ادیبی از روستای دیزان طالقان

رَحم

یه نَقلُک قدیمی میگو:

زمان یکی از پیغمبران، اندی مردم گناه و بدی کوردون، خدا قاهرُش بیگیت و به پیغمبر بگوت:
بَشو به قومُت بگو آماده گردُون، میخوا قحطی بیا...

پیغمبر بیامی و به مردم خبر قحطی رِ هادا.

مردم دی دست به کار گِردیَن و دیوار خانه هاشانه سوراخ کوردون تا وقتی قحطی بیامَه، راحت بتانُن همدیگه ای خانه بَشون و به هم کمک کُنُن.

یه مدت بُگذُشت و قحطی نیامه!

پیغمبر بَش خدا دِ سوال کورد: چُبَه بلا و قحطی نمیا؟

خدا بگوت: وقتی مینی بنده گان اینجور همدیگه رِ رحم مینُن، مُون کو ارحم الراحمینوم چطو اوشانه رحم ناکنوم؟!

خلاصه که عزیزجان
ما اگه همدیگه ر رحم ناکنیم، خدا دی رحممان نمینه...
این روزان که گرانی بیداد مینه، خودمان به خودمان رحم کنیم
بَلکَم ارحم الراحمین دی رحمش بیا و بلاهانه مایی سر دِ رد کنه
ایلاهی آمین

TaleghaniDarji
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

عکس از: Inan Kaluoncu

ساج و تنور

در طالقان، پخت نان، در تنور صورت می گیرد و استفاده از ساج مرسوم نیست. ولی گاهی اوقات، مثلاً مواقعی که همراهِ گله گوسفندان در کوه هستند، برای پخت نان، از ساج هم استفاده می شود.

عکس از: حسین ریاحی

برای بیشتر دانستن و خواندن از طالقان، به کانال و وبلاگ درجی مراجعه نمایید.

گپی با طالقان به زبان آن شِرلی!

طالقان جانُم

مُنه بگو آن کاهگُلی خانه آنوت

که وَختی واران میزَه

کاه و گُلی بو، آدُومه مَست میکُورد

چی گِردی؟

 

آن سَبزه مورته باغانُت

چی گِردی؟

 

کُجِه بَش آن قشنگه کوچه گَلانُت؟

 

متن از سیده مریم قادری، از اهالی اورازان طالقان

عکس از مریم مومن آبادی

یک پنجشنبه ی دلتنگِ دیگر

عصایِ دستِ آقاجان، هنـــوز

کنارِ کفشاش، تویِ ایـوونه

یادش جاریه، تو کُنجِ خونه

خودش کُجاهاست؟ خدا میدونه!

جمیع اسیران خاک، غرقِ رحمت الهی

عکس از: سعید ملک کیانی
شعر: سیمرغ (با الهام از ترانه میرن آدمها...)

غروب... کوه... روستا

غروب یک روز تابستان

که خسته از کارِ صحرا، به ده باز می‌گردی

اَنوار طلاییِ خورشید

با آخرین نوازش‌های کم رمقِ خود

تو را بدرقه می‌کنند...

جانُت سلامت ای روستایی

 

متن: سیده مریم قادری

عکس: آقای ادیبی

چرخِ چرخِ فلک!

اِی چرخِ فلک

چِندی خودِتیب بَچرخی‌یِی

شُو بیوردی...   روز بیوردی

یه دَفعَک باهار بیوردی، یه دَفعَک پَییز

چُبه خُجیرِ مَردُمانِ بَبُوردی گُلی بیخ؟

اوشانی جا، نامَردانه سرِ کار بیوردی؟

 

برگردانی از شعر ابوسعید ابوالخیر

برگردان: سیده مریم قادری

عکس: سعید ملک کیانی

 

شعر اصلی:

   ای چَرخ، بسی لیل و نهار آوردی          گَه فصل خزان و گَه بهار آوردی

   مردان جهان را همه بردی به زمین        نامردان را به روی کار آوردی

کتیبه سنگ

‍ گَته سنگی سِری بنویشت:
مینی رازَ کسی دانَه، که اون دیمُم وَگُردانَه
عجب ما جان کَنُش کردیم!
عرق کُردیم
بُمردیم تا وَگُرداندیم...

ولی اون دیم
ولی اون دیم همین دیم بَ
بُخواندیم و بُنالُستیم
مینی رازَ کسی دانَه، که اون دیمُم وَگُردانه...

برشی از شعر زیبای کتیبه از زنده یاد مهدی اخوان ثالث

         وَگُردان: فرشید فلاحی از اهالی کولج طالقان

حُرمت

آقا جانُوم می‌گوت:

همیشَک حُرمَتا ر حفظ کنیم

شاید یه جایی...

به یه دلیلی...

مجبور گِردیم به هم سلام کنیم

پس به اندازه ی یه سلام دی گِردی، حُرمته بُوداریم

 

عکس: بانو زهرا امیری

روز معلّم و روز کارگر مبارک

مینی پی‌یَر کارگره

یه مومنِ آدُوم که وَختی نُوماز می‌خوانه

مَلائِکِ خدا اویی دستانِ ماچ میـنُن!!!

 

روزتان مُبارُک معلمان و کارگرانِ عزیز

طالقانی درجی