مرا می بینید آقا؟

مرا می بینید آقا؟
 برایتان بین این همه آدم
با این روی سیاه قابل تشخیص هستم اصلا؟
راستی دردهایم را هم با خودم آورده ام...
میبینید؟
قشنگ معلوم است که چقدر از خودم قد بلند ترند؟
از آنجایی که شما ایستاده اید
بغض های ته گلویم هم معلوم است؟
لرزش دستهایم چطور؟
خالی بودنشان را هم می بینید؟
ببخشید که زیاد سوال می پرسم...
شرمنده
صدایم هم خوب می آید؟
این بریده بریده کمک خواستنهایم
صدای هق هق هایی که توی گلویم سر به نیست می شوند...
به گوشتان می رسد دیگر، نه؟
این همه راه را با سر آمده ام
که ببینید
که بگویم
غصه مثل همان صیاد قصه تان  قصد جانم را کرده...
از خدا که پنهان نیست،از شما چه پنهان!
نه توان دویدن برایم مانده و نه دل رویارویی...
می شود این بارضمانت مرا هم بکنید؟

دریافت کلیپ (دانلود)

 

کلام: نسترن سادات سیدعلیخانی

دکلمه:مسعود خدابنده لو

آواز: رضا طاهرخانی