عشق رو آلزایمرم حریف نی
آقاجانُم آلزایمر بیگیتی بَ و هیشکی ر نمیشناخت.
یه روز بیامی مایی خانه. عَسکِ مشهد چند سال پیشان که دسته جمع، با ننجان خدابیامرز، بشیبیییم زیارت، طاقچهای سر دَبـَه. یِگهو بُراق گِردی کو: این مـَردُک کیه مینی زُنی کنار اوستایه و او ر بغل گیتیه؟
جالُب بَ... ما رو یادا کُردی بَ... خودشه یاد نمییورد امبا هنو ننجانِ میشناخت و میدانُست اویی زُن و زندگی بیه.
عکس از: مهدی ویسانیان
کاری از گروه تولید محتوای درجی