مُحرم در طالقان - قسمت هفتم
سماوری که به بزم حسین می جوشد
بخار رحمت آن جُرم خلق می پوشد
حدیث باده و تسنیم و سلسبیل کم گوی
بگو حکایت مستی که چای می نوشد
در عزاداری سید الشهداء، در مساجد طالقان، همواره یه جمعی فارغ از جایگاه حقیقی و حقوقی یا شأن اجتمایی، صادقانه مشغول خدمت به عزاداران ابا عبدالله میبُن. به این صورت که یه تعدادی مسئول نظافت مسجد، یه تعدادی مسئول آبدارخانه و رساندن چایی و آب و نذورات به دسته عزاداران، یه اکیپ دیگه نوحه خوان و مرثیه خوان، یه جمع دی تعزیه خوان و برخی هم، داخل آشپزخانه مشغول خدمت هستن.
این عزیزان، همه با نظم و ترتیب، سرِ زمان مشخص، کارشان شروع و تمان مینن. که عزاداران از هیچ لحاظ به زحمت نکواُن و راحت باشن. این عده خودشان درست و حسابی، چیزی از سِیر جریانِ مجلس متوجه نمیگردن. دائماً تلاطم دَرن و مشغول کارن. هر از گاهی میتانی بِینی مثلاً آشپز، دیگی سَر، سینه شه میزنه یا آبدارچی گوشه آشپزخانه، سرشه جیر آرده و دستانش چشمانشی دَم بیته و در خلوت دره برمه مینه بر اهل بیت و کاروان رو سفید کربلا...
در اصطلاح این عده رِ میگن "سرپایی"
به جرات میشا بگوت سخت ترین قسمت برپایی مجلس عزاداری، بر عهده همین سرپایی یان هسته. بیشترین زمان دی همین عده میندین. قبل از همه به مجلس وارد میگردن و بعد همه مجلس دِ در میشن و شکر مینن که یه روز دیگه بتانستن مجلس امام حسین آبرومند برگزار کنن.
قیامت بی حسین، غوغا ندارد
شفاعت بی حسین، معنا ندارد
حسینی باش که در محشر نگویند
چرا پرونده ات، امضا ندارد؟!
___________ادامــــه دارد ___________
✍تهیه کننده مطلب: ابوالفضل یزدانی - خُسبان
🎤 با صدای: آقای مهدی_یزدانی خسبان
به همراهی گروه تولید محتوای درجی
● کپی برداری از این متن، تنها با ذکر منبع آن (کانال تلگرامی درجی) مجاز است و در غیر اینصورت، کپی کننده در دنیا و آخرت، مدیون خواهد بود. ●
