آویشن (زُروه)

     🔻 طالقانی گل و واش و سبزی 🔺

این دی مایی آویشن (ایشم) که در زبان طالقانی زروه (zorveh) دی خوانده میبو و خواص زیادی داره.
اوی  سر گوش تاگوش میزنیم و خشک مینیم.
از خشک کرده آن، دمنوش درست منیم با کمی عسل و چند قطره آبلیمو، سرفه ای به معجزه مینه.
کلا گیاهی ضدعفونی کننده، نفخ شکن و ضد افسردگی و بیخوابی هسته و چربی خونه دی جیر میاره.
عطرش آنقدر خجیره که میتانی از ان بعنوان ادویه در غذا استفاده کنی.
ولی آبستن زناکان ناخورون که احتمال داره یالشان سقط گرده.
طالقانی کوه و کتل زروه زیاد داره. بشین بچینین خودتانی ب.

با سپاس از بانو مرضیه سیفی از وشته
عکس: سید نقی قادری از دهدر
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

ننه گُلک و آبّا فرج

خدارحمت کنه اموات همتانه
منی ننه، موقع نماز که میگردی، همیشَک این شعرَ مایب میخواند:

نُماز بُخوان، نماز ستون دینَه
نُماز نُخوانی جا دورخِ هَفتُمینَه

الهی همه شانی جا، بهشت برین باشه
التماس دعا

نَنُمی اسم گلبانو بی، از اوجه ای که طبع شعر بسیار بالای داشت، داستانهای زیادی مردمیب نقل میکرد و خوش زوان بی.
 مردم دی او رَ خیلی دوست داشتن، از همین رو اسمشه مخفَّف کردن و گُلَک صداش کردن که همین اسم اویب بمانی.
درضمن ننم سواد قرآنیش خیلی عالی بی و پراچانی خیلی از زنکانه قرآن یاد بدا،
جاداشت که شب جمعه یادی کنم از او
خدای همه رفتگانه بیامرزه روحشان شاد باشه. 🙏

✍ سیدمصطفی افتخاری پراچانی


〰〰🍃❤️طالقانی درجی❤️🍃〰〰

مثل شماره 27

📌   خودُم باخوروم بگندانم، مردم باخورون بخندانم

این مثل در مقام تحسین احسان و نیکی به مردم و بخشش مال به آنها بیان می شود. یعنی اگر مالی را خودم بخورم، گندیده میشود ولی اگر همان را به مردم ببخشم باعث خنداندن آنها خواهد شد.

با سپاس از خانم سیده فاطمه میرتقی

با درجی، طالقانی گپ بَزنیم.

Telegram.me/taleghanidarji

معرفی روستاهای طالقان: ناریان

ناریان، روستایی است کوهستانی که در شمالی ترین نقطه #طالقان واقع شده. این منطقه از شمال به روستای دلیر و از شرق به روستاهای اَنگوران و گته ده و از غرب به روستاهای مهران، دیزان، خیکان و پراچان و ازجنوب به لمبران متصل می باشد.
این روستا یکی از بزرگترین و پرجمعیت ترین دهات طالقان است که در فصول سرد سال بالغ بر100 خانوار ساکن دارد که این آمار در بهار و تابستان از مرز400 خانوار تجاوز می نماید. 
ناریان، تابستانی خنک و زمستانی سخت و طاقت فرسا دارد. مردم خوب این دیار، از طریق دامپروری و کشاورزی امرار معاش می نمایند که از محصولات باغی آن می توان سیب، گیلاس، آلبالو و گوجه سبز را نام برد. سایر محصولات کاشتنی آن، سیب زمینی، لوبیا سبز، لوبیا، سیر و سبزیجات می باشد. همچنین برای تأمین علوفه دامها، یونجه وشبدر نیز کشت می شود. درختان این منطقه اکثراً سپیدار (تبریزی) و بید است. کوههای آن مملو از سبزیهای کوهی نظیر ریواس، شورک، والک و انواع سبزی آش و قارچ (کمانگوش) می باشد.  همچنین زرشک کوهی وکولیک ناریان مثال زدنیست.
ناریان زادگاه بزرگان بسیاری بوده و شهدای زیادی هم تقدیم آرمانهای میهن اسلامی نموده است که می توان از شهید ابوالقاسم رزاقی نماینده مجلس، شهید همتعلی ادیبی اولین شهید استان البرز و شهید حسن رزاقی، اولین شهید مدافع حرم طالقان نام برد.
مردم این دیار زیبا، از هشت طایفه فامیل به نام های رزاقی، صابری، میرغیاثی، شریف کاظمی، فخرحسینی، حسینی نسب، سلطانی طالقانی و ترابیان هستند که مثل یک خانواده بزرگ درکنار هم روزگار می گذرانند.

◀️ ارسالی از: محمد میرغیاثی

معنایِ اللهُ اکبر

میدانید "الله اکبر"، همیشاک مَهنیِ "خدا بزرگ هست" رو هانمیدی. الله اکبر، علاوه بر اهتراف به بزرگی خداوند، در طالقان مَهنی های دیگه دی داره، از قبیل:

1-  الله اکبر یعنی وَچهِ بی صَحَب، یخچالی دَرِ دَوَند! 😠

2-  یه الله اکبر دیه دی داریم، که یه کَمُک، تُنِ بیانش جیر تره، یعنی زنگ میزنُن، مگه بُمردی، بُشو درِ وا کن! 😡

3-  یه الله اکبر دیه، که مخصوصِ وقتیه که گت تران، نُماز میخوانُن با سه تُن صدایی مختلف، بیان میبو. به این صورت که اگه یه بار بگوتُن: الله اکبر، یعنی سوتاله بو میا، گازی بیخِ خاموش کن 😒🌪
دو بار بگوتُن، یعنی وچه مگه کَری؟ گازی بیخِ خاموش کن 😠🌪
امبا سه بار که گردی، این دفعه ی سوم، خیلی بلند و با غیض میگن:
اللهُ اکبر، یعنی جوان نَمُرد، غذا بسوت، نمازُم که تُمان گرده، چَکِ باخوردی. 😡 🌪 👋🏻

4-  مای خانه ی دُل، این الله اکبر، چندتا مهنایِ دیگه دی داره، که به فراخور زمان و موقعیت، اون دِ استفاده میگرده، ویشتر دی سر نُماز و وقتای که مهمان دَره. مثل: الله اکبر = اون تلویزیونی صدارَکم کن، 😏
انگوشتته دُماغتی میان دِ درور! 👿
یا اون یخچالی میان دَچی میخوای ذلیل شده 😤

خلاصک که اللهُ اکبر.. از این مَهانی زیادِ اللهُ اکبر
آها راستی همین اللهُ اکبر آخر که بگوتم، مهنایِ "ای امان" و اگه غلیظتر بیان گرده، مهنایِ "خدا به فُریادمان برس" دی هامیدی. 😉😉

🔹 با سپاس از آقایان ابوالفضل یزدانی (خسبان)، سید مصطفی افتخاری (پراچان) و خانم مریم قادری (اورازان)
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
🔸 کپی برداری از این متن، تنها با ذکر منبع آن (@TaleghaniDarji) مجاز است. با سپاس از اینکه جهت تفریح دیگران، خود را مدیون دنیا و آخرت نمی کنید.

وقت زن بیگیتنم گردیه

🔰🔰 طنز طالقانی 🔰🔰


پارسال همین موقعان بَ کو مُن عاشق گردی یم. 😌
اما نمی دانستم چوطور به ننه آقام این موضوعه حالی کُنُم..
راستش خجالت میکشیم بی مقدمه اوشانو بگم: مُن زُن میخوام!

اما بالاخره یه طوری باید باورشان میگردی که مُن دیه گت گردیم.


یادُمه هوا خیلی گرم بَ و خوآرُم کولرُ روشُن کُردی بَ
یگهو فکری کله می میان جرقه بِزی...
پایستام و عینهو یه مرررررررد!   کولرُ خاموش کُردُم...


آقام بیومی مینی دیمه ماچ کُرد و بگوت:
ایسه حالا مرد گردی یِ و وقت زُن ببردنُت هسته... 😂😂😂😂


🔰 متن و عکس از: سیده مریم قادری، اورازان

گُوگَل و گُوگَلوانی

سُلام مینُم. خا بر همگان واضح و مُبرهنه کو گو همان طالقانی گاو هسته و گوگَل دی به گله گوآن اطلاق میبو. گو ر بُشناسین خودُش یه تخصصه و PHD داره. اولاً انواع زیادی گو داریم مثل: خالی گوساله، گوساله، تلم تلیسه، ماگو، جانه گو، ورزا (ورزو)، ورزایِ کاری، شیرا گو، قصدرَ گو، کلِ گو، گو رسمی، گو هلندی، گو گیلکی، گو سرابی، گو دو رگ، گو اصیل، گو هُلِشتَن و گو اسراییلی (لعنت الله علیه) البته اصطلاحاتی که طالقانیان برای نام ببردُن گوان به کار میبرُن بسیار متنوع و کاربردیه و از روستا به روستا دیه با هم فرق داره.
گو یا گوساله ی کله دَ معلومَه که کَلِ گوساله یه یا ماده، اونانی کو خیلی تخصص دارُن همون دور دَ فقط اوی کّله رَ بینُن میگن چه جنسیتی داره.

گوگَل وانی دی یه خُجیره شغل در طالقان هسته. اولاً کو خیلی از این عزیزانی کو گو میدارُن، متاسفانه یا خوشبختانه فرصت گِو گَل بانی به اوشان دست هانمیدیه، چون دیه مردمان مثل قدیمی طالقان یا شمال، گوآنشانه  دَر نمینُن و بیشتر کُلامی (طویله ی) میان دَره.
در بسیاری روستاهان مثلاً پراچان، رسم بَ هرکس مثلاً یه گو داشت، باید یه روز میشی گوگلی همرا، هر کس دو تا، دو روز و همینطور به تعداد گوان، روز اضافه میگردی و چرخشی بَ. این وچان که چند تا گو داشتُن، همَش گوانَ فاش هامیدان. 😂😂
قدیمانی یکی از راحت ترین کاران، گوگلوانی بَ. فقط یه روزایی که گُوان مگسه دمیکت، گوان عصبانی بیَن و فُرار میکردُن، گوگلوان خسته می گردی. بقیش بخور و بُخس بَ. آنقدر کو بعضی وچان، همش بُرمه میکُردُن که ما ر ببرین گوگلوانی. از قدیم میگُتن: خری خورچام کار، میان باریه! مایی خورچام کار، دی گوگل وانی! یه جک دی دره که یارو ر میگن: چکاره ای؟ میگو: بخور و بخُس و گوگل وانی!
از جمله مهارتهایی که برای یه گوگلوان (و کلاً چوپانان و رمه داران) لازمه، نحوه صدا بزیَن و استفاده از صوتهای مختلف برای راهنمایی و هدایت حیوانه. ظاهراً زُوان حیوانات، باهم فرق داره. طالقانی میان، هر حیوانی همراه، با یه زُوان و صوتی گپ میزنن. گو میگن: لِ لِ، گوساله ر میگن: گل و گل و، سگ میگن: کتو کتو. میش ر میگن: بییرد بییرد، وره ر میگن قز قز، وره کولی ره: بیجی بیجی. امبا بدبخت خره میگن: لانه ویار یا اِهه پِدَسّگ
خدا رحمتشان کنه، آقامی عمو یه دانه گو داشت، وقتی میخواست اونه ر راهی کنه میگوت: لِ لِ لِ مُن این آهنگ و صُدا ر خوب یادمه.
شروع گوگل، از بعدِ اَفتو بَ تا غروب. مردم یکی یکی گوشانه میاردن دهی میان، غروب دی گوگل بان گوگله همانجه میارد و همینی بابت، غروب دمان دهی میان شلوغ بَه. گو صحبان نیم ساعت زودتر جمع میگردین، گوگلی پیشواز، تا گوآن بیان دی اختلاط میکُردن.یکی از وظایف گوگل بان علاوه بر چرای گوآن، دو  هنگام اُو هادان دی بَه که معمولا ًیا شه رو لو میبردن یا دهاتشانی روخانه و گته نهر.

بعضی هان که روحیه شوخ دارُن اِو طالقانیانی همرا  جور ترُنَ، وختی تو ر مِینُن و میپرسه: شما کُجه یی آدُم هستی؟ اویی جوابه که میگیم: طالقانی، میگو: اَوْ گوگَلوانی گو. به این ترتیب "گوگلوان" یه خوبه فاش هسته طالقانیانی میان، که هم برای ایجاد صمیمت ابراز میبو هم برای تنبیه و تشویق. البته یه جورایی دی همون جنبه ابراز صمیمیت بیشتر، در ارتباطات را داره، ینی طرف میخوا بگو که او هم گوگلوانه.
یه نکته دیگه دی این بَ کو جوانی که میتانست گوگلوانی کنه، میگتن دی مرد گردیه و میتانه زُن بَبُره. شاید دی اینجوری میگوتن تا این جوانان رُخشن و بشن گوگلی وَر. نکته دومش دی گوگلوانان، اکثراً عاشُق پیشه بیَن و خاطرات عاشقیشان نقل محافل بَه.
یادُش بخیر، مُن یه روز گوگل وان بیَم، خیلی دی خسته، صبح پایسام و گوآنه رونایی سر دِ یه خورده جَرتر ببردم، ول کردم و بوخوتم. این سرنگونان دی همه وگرد کردن دهی میان. هیچی دیگه خو دِ پایسام، بدیم، برارم گوآنه پیشا کردی و میا. مایی آبرو بشه و کلی دی مُنه دَهوا کرد. (ایسه گمانم به همین خاطر هنوز مجردُم 😝😅😂)

خا این روزان که کمتر کسی گو داره و گوگل وانی مینه و یه چند سال دیگه دی مایی وچان فقط گوگِل گردی و گوگِل چرخی (Google) ر بلد میبن، بُدا اقلاً ما یه متنی آماده کنیم و بنگنیم اینتُرنُتی میان، تا بعدها این وچکان، اقلاً در گوگِل چرخیهاشان به گوگل وانی اجدادشان برسن.

تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
✍به همت آقایان و خانمها: ابوالفضل یزدانی، سیدعباس افتخاری، محمدحسین رضایی، شهناز فلاحی و مریم قادری

عکسها از: ابوالفضل یزدانی و محمدحسین رضایی
🔺 کپی برداری از این متن، تنها با ذکر منبع (کانال درجی) مجاز است. 🔻

خاطره ی زیبای گوگلوانی با صدای محمدحسین رضایی تقدیم به شما (دریافت کنید)

مازراتی

🔰🔰 طنز طالقانی 🔰🔰


نمیدانُم چِبه هر وقت پدال مازراتی رَ همین فشار میدی یَم که طالاقانی گردُنه رَ با آخرین سُرهَت جوَر شو...😍☺️☺️☺️







پام پتو  اِیْ بُن  دَ  میزنه   دُرگا 😐

ای تو رووووووووح بی پولی٬ هِیْ...😂😄😂😂😂😂😂


🔰 ارسالی از: سید عباس افتخاری، پراچان

طراح عکس: سیده مریم قادری اُورازانی

مجموعه 6 عکسهای درجی

هوای مه آلود ایالت دهدر
ارسال عکس: سید نقی قادری

قدیمی اُورازانی عروسی (بیش از سه دهه پیش)
ارسالی از: سیده مریم قادری طالقانی اُورازانی

بیا تقسیم کن این فرصت ِ دیدار را با من
 بغل کن زیر ِ باران عطر ِ گندمزار را با من

عکس از: محمد آقابراری-وشته

ممام خودشیب پوتُنَک و نعناخشک کُرد
ای کاش یه ذرّاک دی از اون شادی وخنده هایی که دوران وچه گی داشتمه اینانی همراه خشک میکرد تا هروقت این روزان دلتنگ گردیَم نگاشان کنیم شاید آرام گردیَم.

سلام مینُم به خدای خوبُم که هرچی داریم از اوداریم
خداجان؛
قشنگترین چیزی که این دنیای میان، ما بندگانیب تکرارمیبو، بیداری هسته.
از بابت این نعمت از تو تشکر مینم.
یه تقاضا تو دَ دارم، همون طورکه منی صورتی چشمَ وازکردی، تا قشنگیانته بینُم
دِلمی چُشمَ دی وازکن، به حقیقت بندگیَت پِی بَبُرم.

سلام مینم خجیره همشهریان، صُب بخیر
امروزتانه به خوشی شروع کنین

🍃❤️
خداحافظ ببکم... عزیزکم ...درجیکم...
دیگه شو گردی بخوس
ماه دی ایمشو کامله...
گردی ماه بکته تی یی سر
پرنور و قشنگکم، راحت بخوس

منی دَسان، اَندی گته نی، که بتانم دنیای چرخَ به کامتان بَچرخانم
اما یکی درَه که توانایی تمام چیزها رَ دارَه
از او قشنگترین لحظه ها رَ شمایب آرزو مینُم
امروزتان پر باشه از قشنگی

ایمروزدِلِتی ساحله هادین خدای دَس،
خودش قشنگترین قایقَ تیِب میرسته
سلام خجیرهمشهریان صبحتان بخیر

تصویر پانوراما از دریاچه سد طالقان، عکاس: علی شجاعی

ما به داغ عشقبازی‎ها نشستیم و هنوز
چشم پروین همچنان چشمک‎پرانی می‎کند
  شوتان پرستاره  طالقان آسمان جور
عکاس علی شجایی دنبلید
روی عکس کلیک کنید

اینی که در عسک مینی، نه عروسک پولیشیه
نه شخصیت کارتونی
کُورم انگوری داره (کرم درخت انگور)
که آقا محمد آقابراری همین ایمشو شکار کوردیه
چندی قشنگه.. چوشمانشو نگا❤️

هنر مرد

اینه بُفهمستم که هنردارِ مردکان، نه ریش سیبیلشان عجیب غریبه، نه اخلاقیاتشان اچین و اچان، و نه اینکه سعی مینُن گت گته حرفانو بزنُن.

اتفاقاً ویشترشان ساده و بی غل و غشن،
تازه، دستانشان دی زُمُخت و چاک چاکه.

آن چیزی که یه مردو هنردار مینه، سر و شکل و ظاهر و گپانش نی...
بلکه دوست بُداشتنِ واقعی یه زُنه.

آها عزیزجان... مینی نظر باشه، گت ترین اثر هنری که یه آدُم میتانه خلق کنه، عشق و دوست بُداشتنه.


اصل متن: قهوه سرد آقای نویسنده، از روزبه_معین
برگردان متن و انتخاب عکس: سیده مریم قادری
کاری از گروه تولید محتوای درجی