صبحِ رجب المرجبی، با نوای خوشِ دیندیرَکِ واران
با هزار دعایِ خیرِ ایمنی از آفات
به راه امروز راهی می‌شویم
سلام عِزیزان، خودتانی هوا رِ بُودارین، خِیر پیش
عکس سدِ طالقانمان از: آقای سینا میناوند
به مناسبت درگذشت رفیق جاده طالقان، کربلایی باب الله سلمانیان، شعر زیر، تقدیم روح آن فقید سعید می‌شود:
او خاطری ازخاطرات طالقان بود بنشسته‌یی در انتظار رهروان بود
امکان نداشت روزی سرِ راهم نباشد برلب دعای او به همراهم نباشد
چون قسمتی از انزوای روز و شب بود عمری به خاموشی به دنبال طرب بود
لبخند تلخی دائماً کنج لبش داشت جنگی نهان همواره با سوز و تبش داشت
قبل از پل، عادت بود تا او را ببینم آماده بود با گردنی کج، درکمینم
سید به او می‌گفتم و او خنده می‌کرد سید نبود اما مرا شرمنده می‌کرد
این بار آخرکه به آن کلبه رسیدم من در تحیر بودم و او را ندیدم
پنجاه سال با جاده بود در رفت وآمد از جاده فریاد آمد و از او نیامد
برغربت و تنهایی‌اش افسوس و فریاد هرگز نخواهد رفت باب الله از یاد
شاعر: ریاضی اهل روستایِ میناوند طالقان
منتشر شده در کانال طالقانی‌ها
🌷 پابوسی ارباب 🌷
ز میناوند زائر شد تنی چند، که تا سازند شیرین کام، چون قند
خدا خواست و سعادت یار گردید، میسر دیدن دلدار گردید
زیارت تا کنندخون خدا را، علمدار رشید کربلا را
امیرالمومنین و قاسم، اکبر، دوطفلان، مسلم وشهزاده اصغر
امام کاظم و پور رضایش، مصفا جان نمایند از صفایش
امام هادی و هم عسکری را، نواده گان دلبند نبی را
چه تل زینبیه گریه دارد، غم واشک و محن همسایه دارد
زیارتگاه حر، مختار و هانی، حبیب ابن مظاهر یار جانی
قبول حق زیارت حاج روح الله، رضا و حاج حمید و ولی الله
امیر و حاج بلال، محمدحسین خان، زینل داش، اللهیار، هوشنگ و رضوان
حمیدرضا، نظرعلی، خدایار، ز ناصر هم شود مقبول دادار
تمام خواهران حاضر آنجا، سعاتمند باشند روز عقبا
شعر از: حسن ریاضی
ارسالی از: ارسلان میناوند
