درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «شکوائیه» ثبت شده است

خداجان جوزان نسوزه

سه شنبه, ۴ تیر ۱۳۹۸، ۱۰:۵۹ ق.ظ

قِدیمان، خیر و برکت دَبَه

اِندی ناشُکری کُردیم، همه وَکَت!

پارسالان داران کُلی جوزِ بار داشت

ایمسال فقط عَسکُش دَرَه با وَلگُش!

میگن سالی کو جوز دِنی
کیلُک و ویلیک فُراوانه!
دی ایمسال، همه پَییز
دِمیکوعون دَر و تَپّان
ویلیکی پِی
عکس: آقای ادیبی از روستای دیزان طالقان

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ تیر ۹۸ ، ۱۰:۵۹
درجی طالقانی

پویش مردمی

پنجشنبه, ۶ آبان ۱۳۹۵، ۰۸:۳۵ ق.ظ

پویش مردمی
روز پنجشنبه مورخ 95/7/29 سومین جلسه هم اندیشی اصلاح حریم رودخانه های طالقان با پیگیری های جمعی از فرهیختگان ، دلسوزان ، مسولین و انجمن طالقانیها در محل فرمانداری  و با حضور امام جمعه محترم طالقان ، فرماندار محترم طالقان و معاونت محترم سیاسی امنیتی ایشان ، شهردار محترم طالقان ، اعضای محترم شورای شهر طالقان ،جمعی از کارشناسان برجسته حوزه آب ، کارشناسان حقوقی ، اعضا هیات مدیره انجمن طالقانیها و تنی چند از نمایندگان روستا ها در ساعت 3 بعد از ظهر برگزار گردید .
در این نشست صمیمی ابتدا فرماندار محترم نسبت به فرایند کارشناسی برنامه ریزی و نیازسنجی آب مورد نیاز در چشم انداز 15 ساله طالقان و در نظر گرفتن این میزان در اسناد بالا دستی توسعه گزارشاتی ارائه دادند و از دغدغه مندی مردم در پیگیری مطالبات عمومی ابراز خرسندی فرمودند ... در ادامه امام جمعه فرهیخته طالقان با جمع بندی موارد ، اعتراضات و چالشهای مردمی که در مراجعات عمومی به ایشان انعکاس پیدا کرده بود وضعیت منطقه را در حوزه آب خیز طالقان وخیم ارزیابی و مردم را جهت دستیابی به حقوق حقه خود به اتحاد و انسجام و پیگیری مطالبات از مجاری قانونی دعوت نمودند و ضمن تشریح تبعات فرهنگی و ناهنجاریهای اجتماعی اقتصادی ناشی از سیاستگذاری های نادرست و بعضا سودجویانه سازمان آب خواستار پیگیری تیم کارشناسی و حقوقی در راستای احقاق حقوق حق الناس شدند ...
در ادامه مباحث بسیار دقیق و فنی کارشناسان فنی آب از ابعاد مهم تری از اتفاقاتی که در رابطه با تعیین حریم رودخانه های شاهرود منجر به تعیین حریم تا 150 متر برای رودهای طالقان شده است پرده برداشتند که نشانگر احمالی تاریخی و دهه ها تضییع حقوق مردم طالقان داشت ... که گزارش مبسوط فنی آن در گزارشات بعدی ارائه خواهد شد ...
پس از گفتگوهای مبنی بر حوزه حریم رودخانه ها مباحثی در رابطه با چالشهای پیش رو در بخش توسعه پایدار و چگونگی بهره برداری از اراضی حریم در راستای توسعه پایدار مطرح گردید و در ادامه ...
کارشناسان حوزه حقوقی با تکیه بر قوانین موجود و شواهد و قرائن تنها راه احقاق حقوق را تکیه بر قوانین متقن قانونی و طرح دعوی در مراجع ذیصلاح دانسته و در این راستا با تلفیق قوانین حوزه آب و شرایط زیستی تاریخی منطقه خواستار ارائه شکواییه ای بر علیه سازمان آب شدند تا از این طریق با اصلاح حریم رودخانه و الزام سازمان آب به دیوار کشی در مسیرهایی که رودخانه دچار انشعابات غیر ضروری شده است پس از اعلام نظر هیات کارشناسی بی طرف ، از حریم رودخانه به میزان قابل توجهی کاسته شود ... که گزارش مبسوط آن نیز توسط کارشناسان حقوقی به زودی ارائه خواهد شد ...
در پایان فرماندار محترم ضمن تشکر از تشکیل این جلسه مفید پیشنهاد نمودند این جلسه با ساختار چند کمیته از جمله کمیته فنی ، حقوقی و اجتماعی استمرار یابد تا موارد به صورت مدون و کارشناسی پیگیری شود .

اما آنچه ما به عنوان مردم طالقان باید بدانیم و به آن توجه نماییم آن است که طالقان در کلیت آن در خطر است و زیست و حیات در آن در محاصره دستگاه های اداری متولی امور در آمده است به گونه ای که منابع طبیعی و محیط زیست از بالا به املاک دست اندازی نموده اند و در حرکتی خزنده تقریبا تمامی اراضی بایر را در تصرف خود قرار داده یا خواهند داد و از سویی با تعیین حریم برای دره ها و رودها و از سوی دیگر شناسنامه دار نمودن انهار آبیاری و از رده خارج نمودن انهار غیر قابل استفاده و حذف حق آبه آنها ،تقریبا در آینده نزدیک طالقان را به منطقه ای غیر قابل سکونت و توسعه تبدیل خواهند نمود .
پس بر ماست تا با احساس مسولیت و اطلاع رسانی حداقل در همین فضای مجازی نسبت به ایجاد انسجام و دلگرمی در بین پیگیری کنندگان منافع جمعی شما حداقل کمک را در جهت یاری به این پویش کاملا مردمی داشته باشیم ...
به امید حضور حداکثری طالقانیها در این پویش مهم و عمومی
شاد زی مهر افزون
پاینده طالقانی مسول


آی دی کمپین در تلگرام: @Eteraz_campaign

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ آبان ۹۵ ، ۰۸:۳۵
درجی طالقانی

سالها پیش کتابی بخواندم با نام آدمهای بی شناسنامه نوشته عزیز نسین.نویسنده ترک تبار ...داستان ازین قرار به که یه عده آدم تو یه منطقه جغرافیایی بماندی بین که در حوزه استحفاظی هیچ شهر و شهرستانی قرار نمیگیتن...اینان شناسنامه هانمیدان....انسانهای کاملا بی هویت...بگذریم از کتاب و داستانش
همه میدانیم در سالهای اخیر چه حجمه و حمله ای بر خاک طالقان و فرهنگ طالقانی بیامه...خیلی از قشنگ رسومات ازبین بش و حتی کم کم از خاطرات طالقانیان دی دره حذف میبو...کما اینکه خیلی از زوایای فرهنگی طالقان قدیمیانی سینه میان بماند وبش خاکی بیخ😔
کسی دی به فکر این نبه که اینان ضبط و حفظ و نگهداری کنه..یه تعداد خجیر طالقانیان بیامین این کار کنن اما موفق نگردین یه جزیی پیشرفتی کردن اما موفقیت در کار نبه....دلیلش دی این به اینکار بصورت محدود و انفرادی صورت بگیت....
حالا شکرخدا مینیم و میشنویم که فرهیختگان طالقان دغدغه این موضوع رو دارن یه حرکت هایی دی انجام هادان یا قرار انجام هادین...
جدا از فرهنگ طالقان یک موضوع تاسف بار دیگه دی  طالقانی میان اتفاق دکته و آنهم دست اندازی به زمینهای طالقانه در بعضی نقاط به صورت قانونی در بعضی نقاط غیر قانونی...که در هر دو حالت بد بلایی دره طالقانی سر میا...

ایسه یه تعداد آدم دلسوز و متعهد که واقعا نگرانن جمع گردین زمان بندان از آبرو شخصیت علمی و حقیقی و حقوقی خودشان مایه بندان بطور خاص روی موضوع حریم رودخانه ها متمرکز گردین..بدون هیچ چشم داشت ...فقط دغدغه طالقان دارن یه کمپین مجازی هم در تلگرام درست کردن.که پیشرفت کار بگن....
واقعا من به سهم خودم خجالت میکشم مینم فقط 600نفر عضو کمپین گردین ...
یعنی فقط این تعداد دغدغه طالقان دارن؟؟؟؟
واقعا جای سواله؟؟؟؟
نمیدانم چطور هرجا که یه طالقانی دی سوال مینن کجایی هستی؟؟؟
قدش صاف مینه و سینه ره سپر و باد مینگه گلوشی میان و با صدای بلند میگو
اهل خاک پاک طالقانم
اما وقتی پای کار برای طالقان میا روشه ومیگردانه و پسای کوچه ده در میشو

اینان بگوتم که بگم اگر امروز کاری نکنیم فردا دیره..
تا چندسال دیگه چیزی از فرهنگ طالقان و خاک طالقان نمیمانه که بهش افتخار کنیم.درست میگردیم مثل شخصیت های کتاب عزیز نسین.آدمهای بی هویت...که نمیدانیم در مورد فرهنگ و خاک مان چی جواب هادیم...بدون پشتوانه میگردیم.سرگردان سرگردان
ایسه برار .....خوآر  طالقانی باغیرت طالقانی با تعصب که میدانم حاضری طالقانی به جان هادی یی...کمپین لینکی سر کافیه یه انگشت بزنی....حضور تو باعث دلگرمی دوستانی هسته که این مهمی میان پیش کتن.......
ابوالفضل یزدانی
آدرس پویش مردمی مطالبه اجرای قانون حریم رودهای طالقان @Eteraz_campaign

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ آبان ۹۵ ، ۲۱:۰۳
درجی طالقانی

حریم رودخانه و روستاهای طالقان

چهارشنبه, ۲۸ مهر ۱۳۹۵، ۰۱:۱۴ ب.ظ

قسمت اول

با سلام، جهت سهولت و استفاده تمام مخاطبین از متن و برداشت یکنواخت از آن، این پُست به صورت متن فارسی ارائه می شود.

همانطور که میدانید اکثر زمینها و باغات حاصل خیز شهرستان طالقان، در حریم کیفی روستاها قرار گرفته اند که این امر، مشکلات بسیاری برای اهالی به وجود آورده است. اخیراً اداره آب، حریم روستاهای همجوار شاهرود را از حدود 7 غیر کارشناسی صحیح رودخانه، تصرف نموده است. یکی از این روستاها، سفچخانی است که اهالی آن با یک روند کاملاً قانونی، اعتراض مدنی خود را دراین زمینه انجام دادند که مراحل آن در ادامه آورده می شود.
لذا از شما همشهریان گرامی درخواست می شود، چنانچه روستای شما از پایین طالقان تا بالا طالقان، داری حریم و بسترهای غیر عادی و نامعقول است، می توانید با جمع آوری امضاء از اهالی، ارسال نامه با مهر شورای روستا به دفتر نماینده محترم شهرستان در مجلس شورای اسلامی و سایر اقدامات قانونی دیگر، حقوق حقه خود را به اثبات رسانده و از ادامه این بی عدالتیها و غصب زمینهای روستاهای طالقان جلوگیری نمایید.
مطمئناً با زیاد شدن مشارکت اهالی و تعداد نامه های واصله از روستاهای مختلف، پیگیری و حصول نتیجه، با سرعت بیشتری انجام و خواسته ی حق اهالی به نتیجه مطلوب، خواهد رسید. ان شاءالله


قسمت دوم

در قسمت قبل گفتیم که با تعیین حریمهای غیرمتعارف و ناعادلانه، برخی حقوق اهالی روستاهای طالقان پامال و با مشکل مواجه شده اند. در ادامه مراحلی که اهالی محترم روستای سفچ خانی در جهت حل این مشکل انجام داده اند، توسط یکی از دوستان تهیه شده و خدمتتان ارائه می گردد.
1-  1- ابتدا از طریق یکی از اهالی روستای سفچ خانی، که به اداره منابع امور آب طالقان، واقع در شهرک  نرسیده به اداره برق، مراجعه کردند متوجه در نظرگرفتن بستری به اندازه تقریبا صد تا هفتصد متر از بر رودخانه شاهرود شدند.
2-  2- با ذکر نام روستای خود و یا ارائه یک مختصات از روستای خود به آقای اسماعیلی، در این اداره کل حدود بستر و حریم کیفی و کمی روستای خود را میتوانید متوجه شوید.
3- دقت کنید که هر نوع ساخت و ساز در بستر و بعد در حریم کیفی کاملاً ممنوع و در حریم کمی با برخی ملاحظات قابل انجام است. اما در صورتیکه زمین شما در بستر یا حریم کیفی قرار بگیرد، شما دیگر مالک زمین یا ساختمان خود نیستید و در پروسه ای بلند مدت، سازمان آب نهایتاً زمین یا ملک شما را متصرف میشود.

یک نکته دیگر اینکه در انگلستان رودخانه تایمز در فرانسه رودخانه نیس و در آلمان رودخانه راین، را اگر دقت بفرمایید، املاک با کاربری مسکونی اداری در فاصله ای حداکثر دو متری از رودهای ذکر شده ساخته و مورد بهره برداری قرار میگیرند با این تفاوت که در این شهرهای پر باران، نسبت به ساخت دیوارهای سنگی کناره ای رودخانه ای و احداث سبتیک به جای درنظرگرفتن بسترها و حرائم کمی و کیفی اقدام شده است.
4- در مرحله بعدی اهالی پس از آنکه متوجه این اقدام سازمان آب شدند، اقدام به تهیه نامه ای که متن آن در ادامه می آید، نمودند که متن نامه توسط اکثریت اهالی امضا و به تأیید و امضا و مهر شورای روستا رسید.
5- سپس در چند نسخه به فرماندار محترم طالقان، امام جمعه نجیب و شجاع طالقان، نماینده محترم طالقان و اعضای بزرگوار شورای شهر طالقان و البته به خود سازمان آب ارسال گردید.
در این بین نماینده محترم طالقان جناب بهمنی و امام جمعه محترم حداکثر کوشش خود را تاکنون در پیگیری مطالبات به انجام رسانیده اند.

با امید به تحقق حقوق حقه مردم شریف طالقان


نامه به مسئولین:
اینجانبان که از اهالی پیروجوان روستا هستیم، در طول هشتاد سال گذشته به خاطر نداریم که در هنگام طغیان سیلابهای کوچک و بزرگ، بستر رودخانه در این محدوده تغییری کرده باشد..


درخواست از مسئولین:
به داد حق الناس اهالی روستاهای طالقان و زمینهای آبا اجدادیشان که در حال غصب و  پایمال شدن است.

سلام بر همه ی عزیزانم


امروز این خبر را شنیدم
که  " آب شرب قزوین هم از سد طالقان
تامین خواهد شد "
به هر حال هر دم از این باغ بری میرسد

عریضه ای کوتاهی داشتم

این درست که سرمایه ای. به نام شاهرود
ازآن تمامی  ایرانیان است
اعم از مردمان تهران و کرج و قزوین و اسلامشهر و...
در این شکی نیست

اما" ما هم مردمانیم"!!


حضرات چه گمان برده اند!؟؟


آقایان مسوول در حوزه ی. آب !!

خجالت اورتر از این که مردمان سرزمین من با حفر چاه آب شرب
خود را تامین میکنند  چه نکته ای  است!؟


شک  نکنید
در سرزمین من

  استوار  مردانی  هستند و خواهند بود

که برای حق خواهی مقابل درب وزارت متبوع بایستد و فریاد برآورند  که ننگتان باد...!!
 سدی زده آید  که جز واژگونی فردای آبادانی  طالقان  برای این مردم  چیزی در پی نداشت
آب بندی را ساخته آید  که مناره های  سر به فلک کشیده ی منطقه 22 تهران بی آب نماند؟!...

ذزیاچه تفریحیتان را بسازید تا   به قیمت قوطی هایی که به نام خانه میفروشید بیفزاید!؟

#من کناره ی. این رود نشسته ام و تشنه ام... #

نامردمان..!!
 بذل و بخششتان از این سرمایه  اگر به قاعده  نیست،. اگر از عدالت دور است..  نمایش  و معرکه را
که خوب یاد گرفته آید.. 
یک وعده تیاتری  هم ما را مهمان کنید...!!

اگر  این خاک سرزمین مردمان محجوب است
که هست

قسم به جلالیت خدا

خدایی  هم  هست،،،،!!

آقای  مسوول !!

شما بی جا میکنید.  چراغ خانه را به مسجد هبه میکنید..


طالقان #آب شرب ندارد..  آب آشامیدنی  این مردم را تامین کنید!!


سپس به فکر  تبلیغات  دلجویی از دیگران باشید

#قلت جمعیت طالقان هیچ ربطی به قدرت حق آنان ندارد... حتی اگر در  این خانه
یک  نفر باشد...


سخنی هم با خود و شمایان
گرچه هیجانات این روزهای دنیای ما
گاه کارها را پیچیده تر میکند.. شعارهای بی شعور...
اما بدانیم حق گرفتنی است
کافی است  چند  نفر. به وزارت نیرو یک جا مراجعه کنند
که هان!!
 یا وعده ای بده
یا منتظر فریاد به هر تریبونی ،و یا خط و نگاشت های ما در هر صفحه ای  باش..  که از اهالی کوچه های #شجاعت و #فرهنگ ایرانیم

این کار  یک عمل کاملا انسانی و اتفاقا ارزشی است

از هراس های بیمورد  جز خفت  چیزی عایدمان نخواهد شد
کمی عملگرا باشیم

والسلام
7/7/95
مجید آهنگری طالقانی

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ مهر ۹۵ ، ۱۳:۱۴
درجی طالقانی

لنگِ آدمیت در دُهان سگ

دوشنبه, ۳۱ خرداد ۱۳۹۵، ۰۴:۵۹ ب.ظ

🔻 مقدمه:

همین تهطیلی گذشته بَ که بِشی بیِیم طالقان... هوای خوش و آسُمان فیروزه ای پوش با آن چند تکه ابرک سیفید که بیم و امیدِ همزمانی در دلهامان مینگَت، با دشتی که قبایِ بلندِ اخضر نشان، تَن کُوردی بَ و دامانُش یه عالمه قُرمزه لاله و صورتی شکوفه و سیفید و زرده گُل داشت، تنمانِ از خستگی شهرنشینی بیهوده ای که دُچارش گردیِیم رها میکُرد.

قرارمان کوه بَ... همانجایی که میشیِیم تا در پستی بلندیهای بی امانش، نفسی چاق کنیم و هواری از دل بکشیم و روح و تن را جلای دُواره ای هادیِیم.
قرارمان کوه بَ و قرار بَ کوه باشیم... محکم... سرفراز... سخی و بی ریا... و آن دستی که قرار بَ به یاری و محبت به سوی هم دراز گَرده...

🔻 شرح خاطُره کَمی تَل اَمبا پُر درس مُن از سگِ گله

روز نیمه شعبان بَ.. اکیپ چهار نفره مان راهی گردی به سمت کوه و دشت... اینبار جاده زیبای بالاطالقان و دشتها و کوههای مهران، دیزان، ناریان مقصدمان گِردی. سر راه برسیِیم به چراگاه چند گله... به عادت همه ی طالقانیان که تا مال مینُن، دست و بالشان به لرزه میکوعه و تا دبه ای که همیشاک ماشینشانی میان دَره ر از شیر تازه لبالب نِینُن، حالشان خوب نمی گرده، ما دی دبه به دست، دَکتیم دشتی میان...

چوپانان: فرمانروایان دشت! در حال شیردوشی بیَن. هفت هشت تا سگ دی دور گله، واق واق میکُرد که با نهیب چوپان، دُواره دسی سر باخُتُن و با چُشمانِ نیمه لا، ما، غریبه آدُمانِ نُگا میکُردُن...

گله چموشی میکُرد و مالبانانِ، برای جمع و جور کردنشان به زحمت مینگت... مُن نظاره گر بیَم که ناگاه، یه میشِ کلافه از صفِ دادنِ شیر! رم کُرد و چوپانی دست دِ فُرار کُرد.. مردا سوت بِزی و یک آن، چهار سگی که به ظاهر خُتّی بیَن، همزمان و با سرعتِ نزدیکیایِ سرعتِ نور! شروع کُردُن به دوییدن، آن دی نه به طرف آن گُرگ باخورده میش!  که به سمت مُنی که از همه دورتر اُستا بیَم و سرتا پا دی سیاه تَنم دَبه و انگاری اوشانی چشمی پیش، هیبت گرگه میداشتم مُنِ بخت برگشته...
یک آن فقط بتانستم جیغ بکشم و تنها اخطاری که مینی ناقصه عقل هادا این بَ کو: بدووووووووووو

اما خدا و صاحب آن روز شریف مینی همراه بَ.. هنوز قدمی ندوستی بیَم، کو انگار کسی بِزی مینی لنگی میان و بکتم زمینی سر....
یک آخخخخخ
و سگی که مینی سر دِ بپری و همزمان سنگی دی نوش جانش گِردی...
چند لحظه فقط منتظر سوزش و درد گاز بیگیتن بیم... ولی بعد فقط آسمان فیروزی ای پوش بَ و آن چند تکه ابرک و دیمی که بارانی گردی بَ... و یک انتظار بی پایان... برای آن بالی که تو ر زیمین دِ بلند کنه و با مهربانی، اشکانته بتکانه...
یادُم کَت روز میلاد مهدی مُنتَظَر است .... سوزش بَ در بال و کمر و انتظاری سوزان...

 چند لحظه بعد، دوستانی که دورتر بیَن برسین و با تمام محبتی که در وجودشان بَ به تیمارم مشغول گردین....
و آن زمان، تنها اشک مُنو آرام میکُرد... اشک بر درد.. دردِ بی پناهی.. بودن اما نبودن یک مرد.. اشکِ شوق داشتن و بودنِ عزیزترانی چون فاطمه و امین...

🔻 درسانی که مُن از این اتفاق یاد گیتم:
1- هیچ وقت در حمله سگ، ندو.. تو فُرار کُنی او جَری تر میبو... بنیش زیمینی سر و سنگ وگیر.. او رِ سنگباران کن.
2- مشکی رنگ مزخرفی هسته... جز در عزای سید الشهداء پوشیدنش اکراه داره.. کوهی میان، رنگی تن کن... اچین لاله های سرخ و زرد و شکوفه هانِ صورتی و سیفید... یا که یک دست سبز، خودِ کوهی جور.
3- درسته شیر برای سلامتی خیلی مفیده ولی گاهی شیر باخُوردُن بهای جان داره... احتیاط کن عزیزجان.
4- همیشاک با کسانی در کوه همراه باش که علاوه بر دانش و قدرت و جُربزه ی کوه بشین، مرام کوه دی داشته باشن. امین و فاطمه، اسطوره های کوه بشین مُن گردین.
5- گاهی زندگی، یک تَلی به دهانت میریزه تا تو ر از زهرِمارِ گَت تری نجات هادیه. مثل آن تله دوا که دوگتر هامیده. وقتی اول صبح خودتی همراه زمزمه مینی: و افوض امری الی الله... در آخر روز، هر چی سرت بیامه، حتی اگه تو ر وادار به تحمل بدترین دردها کُرد، تیی وظیفه اینه که آرام بگویی: خدایا شُکرت.
6- نامردی شاخ و دُم نداره، با سگِ هار طرف گرد اما با نامرد، ولو به حد یک دست دادن، نزدیک نگرد... راستی بگوتم دست، یادم کَت اینه ر دی بگوئم که وقتی کسی کنارت زیمین باخُورد، وظیفه شرعی و انسانی تو اینه اویی دسته بگیری و راست کنی، درسته طالقانیان به نجابت، حجب و حیا و تشرع مشهورُن ولی نامردی در مرامشان نی. در کوه آدُمانو "آدُم" بِین، نه زُن یا مرد!
خلاصه که به قول دوستی، آدُمانو میشا تو دو جا خوب شناخت، یکی سفر، یکی کوه.

🔻 سالم و شاد و چون کوه باشین 🔻 

📝 نویسنده: سیده مریم قادری
سوم خردادماه 1395
(مینی گته ننه ای سالگرد دی هسته، شادی روح همه ی عزیزان خفته در خاک صلوات یا فاتحه ای هدیه کنیم.)



۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۱ خرداد ۹۵ ، ۱۶:۵۹
درجی طالقانی