درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «سلایق آدمها» ثبت شده است

سلایق آدمها

يكشنبه, ۶ تیر ۱۳۹۵، ۱۲:۴۲ ب.ظ

▫️ مینی گته ننه -خدابیامرز- مذهبی آدوم ب. هر وقت دلش امام رضاییب تنگ میگردی و تلویزیونی میان، عکس گنبز و بارگاه اویی اشکه جیر میورد و دستکشه میگیت رو به آسمان و میگوت: یا ضامن آهو بطلب...، او رو میگوتم:
ننه جان، حلا حتما لازم نی این همه راه تا مهشد بشی، همینجه د سلام کن آقا ر...
اما مون کو تفریحی واستان میشیم شمال، ننه هیچوقت نمیگوت لازم نی این همه راه بشی تا شمال، همینجه تفریح کن!
میگوت: بشو ببک جان، خوش بگذره بهتان، خدا به همرات....

▫️ یه وختایی گته ننه سفره میگیت، یا محرم ک میامه، یه گونی برنج و یه حلب روغون هامیدا هیات محل.
مون میگوتم: ننه اینان کو همه سیرن، هادین چهارتا فقیره آدومه...
اما وقتی مون، رفیقان از خودوم سیرترمی همرا مهمانی میگیتم و کلی دی بریز بپاش میکوردوم، ننه فقط میگوت: نوش جانتان، ایشالاک تنتان ساق بو...

▫️ خیلی سال بگذشت تا مون بفهستم، ''سفر'' آدومانی احتیاجه... ''لذت ببردن'' آدومانی نیازه... اما هرکی از یه مقصدی خوشش میا... راه لذت ببردن آدومان دی فرق مینه..
یکی میشو هیات، چند قطره اشک میریزه، آرام میبو...   یکی میشو کوه، داد میکشه، آرام میگرده.
یکی مکه میشو اقناع میگرده، یکی دی تایلند!
یکی سفره ای میان، دیدن و گپ بزین با هم سند و سالانش اوییب لذت بخشه، یکی مهمانی تولد و جوانکانی دورهمی...

▫️ اینان همه آدومن و آدومانی خواست و سلیقه به خودشان مربوطه
تا وقتی کارشان، خلاف نی و کسی ر صدمه نمیزنه، هیچکس نمیتانه منعشان کنه.

ما حق نوداریم به دلخوشی مردمان گیر هادییم و اوشانی سلیقه ر با خودمانی  سلیقه قضاوت و انتقاد کنیم...

روحت شاد ننه جان...
تو مون د داناتر و با شعورتر بی یی

برداشت آزاد و برگردان شده از یک متن
✍ 🎤سیده مریم قادری، اورازان

این متن ارزشمند با صدای خانم قادری تقدیم به شما (دریافت کنید)

عکس: سینا شیری-خبرگزاری فارس

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ تیر ۹۵ ، ۱۲:۴۲
درجی طالقانی