مُنِ حالی نمیبو تو مِهرُبانی یِی
یا مِهرُبانی تو
امبا اینه رو می‌دانُم که شما دوتاکان با هم یه قوم و خویشی دارین!
مِهرُبانانِ درجی، روزتان گرم و آرام
طالقانی‌ها بچه گربه رو با واژگان زیر نام می‌برند: گُربا لیله، گُر وَچه، گُرباک، پیچا کوته
عکس از: مهدی ویسانیان
در قدیمی طالقان، دستفروشانی میامیَن که به صورت گروهی، دهی میان دور میزیَن و وسیله ی فروششان، انواع الک بَه (خوردا الک یا پیلا الک).
همه ی این دستفروشان زُن بی یَن و همه دی سیاه سیاه، که فکر کُنُم از استانهای مرزی میامیَن طالقان، ایچینِ این کولیانِ امروزی.
وقتی این زُنکان میامیَن دهی میان، دهی مردم میگوتن: کُمِ قَلواری بیامی یعنی دستفروشِ اَلَک اومده.
از اون موقع به بعد، پایین طالقانی روستایان، وقتی یه زُنی که سیاهپوست یا سبزه هَسته رَ مِینُن میگن فلان مردی زُن یا اون زُنُک، ایچینِ کُمِ قَلواریان. یعنی فلان خانم از نظره رنگ پوست مثلِ دستفروشانِ قدیم هست.
✍ متن از: احمدلهراسبی از لهرانِ بزرگ
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی
یادومه که قدیما، یه فروشنده دوره گرد، به نام علی موتوری، میامه مایی ده، گراب و هر دفعه دو سه تا کیسه لباس میارد که بَروشه.
این پیرمردکانُ و پیرزنکان، که اوی ور دِ رد میگردیَن، میگوتُن: سلام علی آقــــــا، بازار رواج !
اون دی بلند میگوت: سلام، دیــــــــــــنِ محمد رواج !♡!
✅ این خاطره از طرف جناب آقای محمد کیان از روستای گراب، به مناسبت مبعث پیغُمبَر اسلام تقدیمتان گردید.
حاج محمود مقیمی، دستفروش دوره گرد 93 ساله که نماز اول وقتش ترک نمی شود...
عکس از: پایگاه خبری شیرازه
