خاطرات کیش تُفنگ 2

سُلام، کیشتُفنگی خاطره ر درجی یی میان بُخواندُم، یادُم کَت به خودمی کیشتُفنگان.
مُن هر وقت کیش تُفنگ دُرُس میکُردم، کلاً یه روز ویشتر دوام نمی یورد، هر جا قَییم میکُردُم، صُحب (صبح) از خواب بیدار میگردیَم، میدیَم دنیه. بعد بُفهمستُم، نَنُم میسوزانَه.
آخه قبلاً داداشم بِزی بَ مردُمی شیشُ رَ بُشکستی ب.َ
البت شاید بخاطر ترس از آهِ چُوچُکان دی بَ
چون قِدیمیان عقیده داشتُن، چُوچُکی آه میگیره و هرکی اونانِه شکار کنه، در آینده سیاه بخت میبو.
خا خدا رِ شُکر که مایی بخت، سیاه نَگردی

نقل از خاطره از اورازانی یال
عکس از حسنجونی یال
ویرایش از درجی یی یال!!

یادش بخیر
یه لاستیکی دستکشو یه دوگله چو و یه تیکه برزنت میگرستی مایی کیش تفنگ، آه چوچکان بیگیت اینطور غریب دکتیم شهرانی میان

خاطُره کیشتُفنگ (کَشتُفنگ) با صدای محمدحسین رضایی تقدیم به شما (دریافت کنید)

خاطرات کیش تُفنگ

⛳️ افتخاراتی نقل شده از چند قدیمی شیطان وَچه ی پراچانی

اون موقهان که وَچه بی یِم، معمولاً رزینِمانَ (کیشتفنگمانَ) هَمش برای اینکه آماده باشه، دَمیکُردیم قُرتّمان
یه دَفه، مدرسه ی حیاطی میان، ناظم یکی از وَچانی قرتْ دَ رزینَ بَدی
اورَ بگوت: پُسر جان این چیه تو قرتته؟
بگوت: آقا اجازه!! آقا اجازه!! رزینه
بعد دو تا چَک باخوردو، رزینَکه شَ تقدیم کُرد

🏆 نقل از سیدعباس افتخاری، پراچان

_________________

منی بابا چندبار این دسکشانَ بخری، سیمان کاری یِب، مُن یواشک بشییم زیرزمینمان، دَبیتم پاره کُردم، رزّین رچاکُردم، هرچی بگوت منی دستکشان چگردی، من لو نُدام. تا پارسال دبی ییم خانه ای میان، مُن جمعی میان این داستانَ بگوتم، بابام مُنَ یه اخم بزّی که اگه مهمان دنه بی، گمان مینم منه میزّی

🏆 نقل از سیدمصطفی افتخاری، پراچان