امامزاده حنیفه و دشت پاشوران

قدیمان که میخواستن بشن امامزاده کلی دنگ و فنگ داشت. حمام میشین، غسل میکردون، از همه فامیل د حلالیت هامیگیتن، فامیلم اوشانی به
چاووشی میخواندن و بدرقه شان میکردن.
قانون این به که تمییز و پاک باشن.
یکی از این امامزاده های باصفای طالقان امامزاده حنفیه معروف به امامزاده بالا هسته.
این امامزاده در بالای کوه قراربیگیتیه.
روستای نویز، پشت منگلان صبح که ساعت ۵ راه کویی معمولی بشی تقریبا ظهر میرسی. قبل از امام زاده یه جایی هسته به اسم پاشوران. که قدیم رسم به اول اونجه خودشان تمییز میکوردن بعد میشین زیارت. یه چاک قشنگیه که هم سرسبزه هم او فراوان داره هم تره داره. از اونجه د میتانی کل طالقان بینی.
برای اینکه بتانین این مسیر بشین یه کم باید پیاده روی کردی باشین جمان آدم سخت می تانه بشو ولی نشو نی.
آخه همش سرجوری هسته و سنگلاخه، ولی به بیشینش می ارزه. 
قبل از اینکه به پاشوران برسی دو جا هسته که میگن دروازه پایین که اول سرجوری هسته و دروازه بالا که نرسیده به پاشورانه. به پاشوران که میرسی جلو روت یه دشت پر از لاله های واژگون دره اصلا گمان نیمینی اون گلا و اون سرمای میان این گلای قشنگ دباشه. جای بسیار زیبا و بکری هسته.

متن و عکس: سیده فاطمه میرتقی