چله شو
دوشنبه, ۳۰ آذر ۱۳۹۴، ۰۳:۲۰ ب.ظ
چِلّه ی شُوکی هَسته
زُمُستانَ دُلامی دِرجی دَ وَرف
آقاجان کُرسی پایَه می زَنَه حرف
همه جمعُ اند بساط شادی جورَه
شبَ چِلّه شبَ جشن و سُرُورَ
شبَ حافظ ، شبَ شاهنامه خوانی
دَرَه مَجِمعه ی میان هر چی بُدانی
همه جوُر خود کفا هستیم می دانی؟
اَگَه خوب قدرَ نعمت رَ بُدانی
یه مَنقَل تَش ، یه بادی گوشتَ قُور مَه
همهَ خَندَه ، همه شادی ، نه بُرمَه
خدایا طالقان آباد باشَه
تمامَ آدُمانُش شاد با شَه
همهَ با مانی دَرجی بر قرار بُو
تمامَ برکَتانُش بی شُمار بُو
خدا تا زنده اُم شعری بُخوانُم
خُجیرَ رَسُمُکانَ مُن بُدانم
شعر از: فرشید فلاحی
