درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

مجموعه 14 عکسهای درجی

سه شنبه, ۲ آذر ۱۳۹۵، ۰۱:۲۹ ب.ظ


فصل سرما گردی و دیگه شبچروزان کمدی میان ده درامه. امشو افتتاحوش کوردیم. جاتان خالی؛خیلی بچسبی. عکس: نصیر یزدانی_خسبان



دوباره از حضور ماه تو چندان شبم شده روشن، که آفتاب اشتباه کرده و فردا نتابد باز - شعر: استاد عبدالناصر میرچی_میر - عکس: آرش صابری، ناریان



خط آقای علیرضا شاه حسینی_میراش، هدیه به هم دیاران عزیز



عکس: کیوان دری_خسبان



عکس: فردین غرقی_زیدشت



ای جانِ قاطر جان
جانِ مالم
طاقت بیور
فقط همین یه راه بُماندیه
ایسه میخوام این تبریزی دارانی همرا
تو و کرّه تی ب، یه خُجیره طِوله بسازُم..
✍متن: قادری، اورازان - عکس: علی صابری، ناریان



گفتم صنما ز بوسه لبریزم کن، گفتا:حذر از جامه ی پرهیزم کن
گفتم تو بهاری و ترا جامه گل است، خندید و به غمزه گفت:پاییزم کن
شعر: استاد حسن پورزاهد، عکس: ابوالفضل یزدانی_خسبان



ما کو صبحانه خودمانی تندوری بپت نان باخوردیم...شما چی؟؟سنگگ یا بربری؟؟؟نوش جانتان. قدیم طالقان هر روز اول صبح کوچه هانی میان تازه نانی عطر آدمی اشتها ره وا میکرد..
متن و عکس: اصغر ادیبی_دیزان



سلام یالان، یه چی شما رِ یاد هامیدیم
این سیفیدِه پوستِ پرتقال هسته که بچسبیه به نارنجی پوست
آنه ر ویگیرین باخورین
برای سُلفه خیلی افاقه مینه، علی الخصوص خُشکه سُلفه
اِی ها، بِینین، این سیفیده دست راستی ر میگوم، باخورید سلفه هاتان خوب میبو ان شاء الله



عکس: خانم سوده ادیبی دیزان



عکس: بانو فاطمه م_گلیرد



آقای اسماعیل بکان_گته ده

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">