آلبوم عکسهای بهار 1402
شاید برای بعضیها جالب باشد که بدانند، حالا و در ماهِ دومِ فصل بهار، که در بسیاری از نقاط ایران جان، شکوفهها ریخته، تازه، دارانِ طالقانی به شکوفه نشستهاند.
به قول آن ترانه معروف محلیمان:
عیـــد بیـومی دُواره شُکُوفه دیاره! بییِیم بِشیم طالُقان ننه چُشم اُنتظاره!
گزارشهای میدانی حاکی از آن است که ماشاءالله ایمسال، همه داران غوره بَستهیَن!
مثل این دار
یا این کُواَلو دار
که اگه هوا روزگار خوب بُمانه، انشاءالله اینجوری بار میوره و شاخُش خَم گِردی میبو.
بعد میتانی اونی همرا، رُب و لواشک دُرُست کنی و با دلِ خوش باخوری.
آها عِزیز جان... بُهاره بُهــــــــار
حتی مینی کُتاب دی شُکوفه کُردیه
راستی، بعضی جاهایِ طالقان، به شکوفه میگن: نِـوُچه. به آدم سیفیدرو دی میگن: اِسپی نِوچه.
خا.. بعدِ ذکرِ خیرِ بُهار و نِوچه و یه کیشکه یادگیتُن، مُن بَشُم یه چایی شَهرویی پِی باخورُم... یا علی
تابلویی طبیعی... نشسته بر قابی بهجا مانده از قدیم...
دیوارشی سَر واش درآمیه، تُمامَ سقفُش دی جیر آمی، اَمّا کنتورِ برقُش ویلکُنُش نی...
این جور وفادار باشیم!
عکسها: روستای سگرانچال، به تاریخ 4ر1ر1395
از آقای شهرام صادقیان
شوخی با چند عکس و مقوله
صرفاً جهت لبخند :)
سوال فلسفی جناب خُورُوس:
میگوتُن حاجیان مکه نَشُن، عَوضُش پولِشِ هادییَن فقیر آدومانِ
ایسه الآن که دو سُ ساله کرونایی واستان، مکه بِشیَن تَهطیله
فقر ریشهکَن گردی؟!
از یه طالقانی سوال کنی اینه چه گُلیه؟ میگو: ترکیب توره ونگ و آتُک!
خودتان نگاه کنین: اینجا و اینجا
زُن جان، رنگش متالیکه! خودُم دیشو قَشو بَکشییَم تا تو سوآر میگِردی بَل بَزُنه
مُلتفتی هِمین سیفیده خرِ خیلیان نُدارُن!
اُنتُخابات کِیِه؟
عشق جان، حتی آمریکایی گُرباکانِ دی دیوانه کُرده
بیدونِ شَحــر!
نَنه جان دَ بُپُرسیاَم: آقاجان تیاِیبَ گُل دی میخری؟
بگوت: نه بَبَه جانُم، ولی هر چی دامُن میخری، گُلدار بَ!
عشق یعنی درکِ آن چه هسته، نه انتظارِ آن چه نی
عکس: بانو آزاده
در همین راستا شاعُر میگو:
بیو گُلدارِ دامان، بشیم تا کوه و باغان
مینی بالِ بُدارُ، بَرُخص چون گُل عُذاران
آقاجانُم آلزایمر بیگیتی بَ و هیشکی ر نمیشناخت.
یه روز بیامی مایی خانه. عَسکِ مشهد چند سال پیشان که دسته جمع، با ننجان خدابیامرز، بشیبیییم زیارت، طاقچهای سر دَبـَه. یِگهو بُراق گِردی کو: این مـَردُک کیه مینی زُنی کنار اوستایه و او ر بغل گیتیه؟
جالُب بَ... ما رو یادا کُردی بَ... خودشه یاد نمییورد امبا هنو ننجانِ میشناخت و میدانُست اویی زُن و زندگی بیه.
عکس از: مهدی ویسانیان
کاری از گروه تولید محتوای درجی
شاه البرز برفی شد
عکس از: بانو پروانه جوکار
شاه البرز از نمایِ وِشته
عکس از: بانو مهری بهزادی
تَش و تَنور و نان در یک تازه صُبحی که هوایِ زندگی میوَزَد...
حال، گردشی شیرین با یاران و خواهرانِ عزیز چون جان...
اگرچه کرسی ما بدون دود و زغاله اما
در زمستان، اگر زِ من پرسی نعمتی نیست، بهتر از کرسی
و در آخر دور نمایی از دیـــزان زیبا تقدیمتان
عکسها: بانو شهناز سلطانیان، از روستای دیزان طالقان
این دی یه قشنگِ عَسک از بالا طالقان، روستای دَراپی و گراب
نازِ دوربینِ آقای رضا بکان
کانال اصیل طالقانیان
مُنِ حالی نمیبو تو مِهرُبانی یِی
یا مِهرُبانی تو
امبا اینه رو میدانُم که شما دوتاکان با هم یه قوم و خویشی دارین!
مِهرُبانانِ درجی، روزتان گرم و آرام
طالقانیها بچه گربه رو با واژگان زیر نام میبرند: گُربا لیله، گُر وَچه، گُرباک، پیچا کوته
عکس از: مهدی ویسانیان