درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

داستانهای تصویری فتحعلی و مالانش!

چهارشنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۵، ۰۸:۱۳ ق.ظ

فتحعلی یی کُرگ
🌱

وَچکان تُندتَرِک بیاین شُو گردی
باز این مردک، مست مستی کورد
ما ر یادا کورد

خِیرِ بَهره نِـینی فتحعلی

شهرکی کُرکان دی جا گردیَن
ما هنوز میدان دریم

متن: امیر اسلامی - سگران_بزج

 

فتحعلی یی قاطُّر
🌱
این سرخور فتحعلی، باز منِ بُندا بَش
سرشه باخوره این تلگرام
اَندی بیصَحَب گوشیی همرا وازی کُورد تا منه گُم کورد
خاکان منی سر، حَلا این واشَ بارَ کُجه بَبروم؟!
عکس: آرش صابری - ناریان  --- متن: امیر اسلامی - سگران_بزج

 

فتحعلی یی گُو
🌱

چندی منتظر بمانوم؟ فتحعلی دربکت کوجه بشیی؟
منی گو شام چی گردی؟ تاقاروم جیر کت...
عکس: یزدانی - خسبان --- متن: امیر اسلامی -
سگران_بزج

 

فتحعلی یی میش و وَره
🌱

_ این فتحعلی دربکت چه بَ نیامه؟ بارانی میان خیس گردییم
_ اوهنا نمینی خیر ناخورد یالدی مینه، دَرِ میا، جوانمرد وشیل هسته!
_ چو کونیم این دی مایی قسمت گردی
عکس: اصغر ادیبی - دیزان --- امیر اسلامی -
سگران_بزج

 

فتحعلی یی خر
🌱

فتحعلی هوییییییییییی
وشیل بیا منی بارِ خالی کن، منی کمری مهره آن بوسُس
باز دُترکِ بِدیی، بِشیی نومزه وازی
حَلا واشِ بار سرت باخوره
کوته پر ایجه که منِ سرهادای، خیابان هسته، ایسه ماشین میا منِ زیر مینه...
~~~~
● کوته پر: به کبوتری که پرواز رو خوب یاد نمیگیره میگن. کنایه از آدم کم حواس.


عکس: اصغر ادیبی - دیزان --- امیر اسلامی - سگران_بزج
 

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">