جوجه رو آخر پاییز می شمُرَن...

سال که شروع میگرده باهر حرفی یا اتفاقی میگن جوجه رَ آخرپاییز میشمارن،من نمیدانم این آخرپاییز چی داره،یا اگه این موقع جوجه بشمارست  گرده چی میبو آیا زیاد میبو،خا اسه فقط دو روز بمانست تا آخر پاییز شما دی اگه جوجه دارین بشمارین بَلکَم زیاد گرده
من گو بشمارستم کم گردی😂

جوجه ره آخر پائیز میشمرن
زبان و ادبیات فارسی پر از مثل و گوشه و کنایه شیرین هسته که حاصل تجربه و دانش پیشینیانه...هر کدام دی یه جای خاص کاربردی داره...
مثل همین جوجه بشماردن آخر پاییز که شو چله که میگرده نقل زبان مردم هسته..
اما بینیم این مثلی ریشه از کجه و به چی کنایه میزنه..
منی نظر ویشتر یه جور رجز بخواندن و مردمی خیط کردنی به بکار میشو..بحضی وقتان دی کسی که بخواه خودنمایی کنه اینه میگو

معمولا مرغ بهار کرچ میبو...البته مرغ بومی نه این ماشینی مرغان که دائم کرچن..
جوجه دی فصل بهار تخم ده سر در میاره تا آخر پاییز دی جوجه تبدیل به مرغ میبو اما تا جوجه مرغ گرده خیلی راهه یکی ره گربه یکی ره روباه و شغال در میبره یکی مریض میبو و میمره..خلاصه این ۱۵ الی ۱۶ تا جوجه که در میان تخم ده شاید ۷ الی ۸ تاش آخر پاییزی به بمانه....
بقولی محنی ایش این میبو که اول کار ...کار تمام شده حساب نکن.هیچ وخت سود و بهره ره صد درصد ندان..گول ناخور ...حالا ازین دست مثلها در زبان فارسی دی زیاد داریم.مثلا مولوی بگوته

هرکه اول بین بود اعما بود
هرکه آخربین ،چه با معنا بود 
و یا
چشم آخربین تواند دید راست
چشم اول بین غرور است و خطا

ته مطلب ازین دست مثلها که غالبا ارشادیه در ادبیات فارسی زیاد داریم
مثل این مثل که میگن
مال(گوسفنده) طویله میان میشمارن

ته مطلب اینکه هیچ ربطی دی به شب چله  نداره
ابوالفضل یزدانی_خسبان

وداع، بی وداع...

آذر ماهْ، وداع نمی کنیم
تا زیبایی رنگهای آتشینت را  سالی  چند، دوباره به چشم کشیم

ماه بی برگی و عریانی!
ماه هزار خاطره!
ماه عاشقانه های  پاییزی..

وداع نمیکنیم تا دوباره  وعده ی قرار پاییزیمان برقرار باشد

تا دوباره دخترک گیسو کمند، شب
قصه های عاشقانه را  در بلندای یلدا تفال بزند

پاییز وداع نمی کنیم
آذر،  ماه آتش، ماهِ رویش عشق، ماه نوازش ساقه های عریان جنگل و باغ

وداع نمی کنیم...!

✍ به قلم: بانو مصی مهرانی
🎤 با صدای: بانو مهشید مطلبی

دریافت فایل صوتی

عکسها: بانو مریم قادری، آقای رجب مهرانی و آقای ابوالفضل یزدانی

TaleghaniDarji
🍃__________:🍁:__________🍂
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

شعر یلدا

شبی از واپسین شب های پاییزیست
مسیر کوچه دل  سرد و باریک است
قناری در قفس افسرده و غمگین
میان خواب و بیداریست...

" چراغ رابطه تاریک "
که برگِ آرزوهارفته بر باد است
درون دست و دلهامان
خران خوش جا نموده خود
نشاط و نغمه ی عشق بهارانم
میان آمد و رفت و شتاب چرخ ساعتها
همیشه رفته از یاد است...
نه آوایی، نه آهنگی
نه نجوای شباهنگی....
درون کلبه ی سرد خزان دیده
مرا یارای گفتن نیست

قلم هم شکوه ها دارد
دلش تنگ است
به روی صفحه ی کاغذ
گشوده جلوه ی فریاد
به آشوبی که خاموش است
بساطِ انبساطی نیست
و یلدایی که نزدیک است
شبی از وا پسین شب های پاییز است ....

           فرشیدفلاحی/28 آذر 93

شب آرزوها

بی تردید همه میدانن کو امشو شو آرزوهاست....
تا حالا گرستی، یه لحظه به این فکر کنین کو چی ون امشو چنین لقبی بیگیتی؟
ما که هر لحظه که اراده کنیم، میتانیم خدامانی همرا گپ بزنیم، درد و دل کنیم،
چی ون یه شویی خاص بین 365 شو میگرده شب آرزوها؟؟
شب قدر یا لحظه ی سال تحویل؟؟؟؟
من گمان مینم دلیلش این باشه کو ما بنده ها خیلی بی معرفتیم... یه وقتایی اصلا خدامان یادا مینیم... کلا یادمان در میشو خدامانی همراه گپ بزنیم... مگر اینکه یه جای کارمان گیر کرده باشه... شاید این شبان فقط فقط یه وهانیه....
یه وهانه ک قلب و روحمانه پرواز هادی به سمت خالقمان..  که بلکم به وهانه ی آرزوهامان، دلمان ته اعماق ده بلرزه و اشک فراق، دیدمانو شستشو هادی...

خداجانم این شبانتی حکمت هرچی کو هسته، فقط خودت میدانی و خودت....
فقط به ذات ابدیت ما رو در پیچ و خم دنیا لحظه ای تنها نذار که چون ساقه ای گل ضعیفیم و کم طاقت...

خداجان چونان کن سرانجام کار
تو خوشنود باشی و ما دی رستگار
الهی آمین

متن از: سحر سیدعلیخانی