تابلو طالقان در اتوبان کرج-قزوین

این تصویر چه حسی به شما هامیدی؟

سحر سیدعلیخانی: حس رسیدن به محبوب
مینا صائمیان: حس خوب زندگی
مرضیه نعمتی: حس دلتنگی برای وطن
محمد آقابراری: حس افتخار طالقانی بودن
خانم مرضیه: حس بوی نان تنوری، چای هیزمی ،هوای پاک، آب چشمه های بی نظیر، مردمهای ساده و مهربون، کوه های بلند ، حس یک زندگی ناب
پارسا لهراسبی: حس امنیت در وطن
بهزاد لطفی: سلام. به من حس خزان میدی.چون بومیان مثل ولگ درخت می ریزند و بیگانگان جاشانه پرمینند. متاسفانه!!
جناب قاضی میرسعیدی: با سری افکنده به زندگی سلامی دوباره میدهم.
آقای محمود: حس رهایی و آزادی و فراغ

خواهش از خدا

وقتی ما از خدا خواهش مینیم، سَرُمانَ راستا مینیم سمت آسمان
اما وقتی از آدُمان خواهش مینیم، سَرُمانَ جیر مینگنیم
انگار آدُمانی گوش، اوشانی پای بُن دَرَه
پس خیلی تعجب نکنین اگه بعضی موقان مای صدارَ نمیشنواُن
به امید یه فردای از امروز بهتر
شوتان خوش

آزادگان سرافراز

ای وای بر اسیری
             کز یاد رفته باشد ....

تقدیم مینم به همهٔ  اُسرای عزیز جنگ تحمیلی که دوران اسراتشان از شکنجهای شدید و بیرحمانه دشمن، جانباز گردیَن.
کسایی که سالم اسیرگردیَن، اما موقعی که آزاد گردیَن، تعداد زیادیشان، دستشان از مچ قطع گرده بی، یا چشمشان نابینا و در حسرت بدیَن عزیزانشان بمانستن😔😔😔

دست...
یه دست صدا نُداره. اینه دتَرُت میدانه وقتی که جشن فارغ التحصلیَش حضورداشتی، اما اوِیب دس نزّیِی. همون روزی که همه با دَست دُتَرته نشان میدان و میگوتن: سهمیه ای😔

دست...
با یه دست نمیشا ویلچرَحرکت بدان، اینه زُنَکت میدانه، هر وقت هر جا میخوای بشی، او تیِی پشت سراُستا.

دست...
با یه دست میشا مورَ شانه کُرد، به شرطی که آیینه داشته باشی، به شرطی که بینی.

چشم...
اینه همه میدانن. همهٔ اونایی که یه عمرنُتانستی اوشانه بینی. حتی اونهایی که تو رَ نادیده بیتُن. سی سال میبوکه خانِتی سقفه ندیِی😔😔
دست...
دستی که تفنگ بِیتو بَجنگی و ازناموس دفاع کُرد، رستم دستان بش. خودشی پای همراه بش، ولی خودشی پای همراه ونِگَردی.😔

اوّلش جهادِ اصغرکُرد، ولی جهادِ اکبریب خاطرخواهش گردیَن و اوره بُداشتن.

دست، پا، چشم، سنگینیِ نَفْس، امروز مُن خودمی پای همراه راه میشُم، خودمی دستی همراه مینویسُم، بعد مینیشُم قشنگیه وجودِتَه تماشا مینُم. من هرنفَسی که میکشُم مدیونه خِس خَس سینهٔ توهستُم، ما تیِی روشرمنده ایم😔😔😔

به قلم و با صدای: سیدمصطفی افتخاری پراچانی

میلاد امام رضا

خدا همون حسّ خُجیری هسته که صحرای تاریکیِی دُل،
وقتی که از مرگ وحشت کُردی،
یکی نسیمی جور میا میگو:
من تیِی ور دَرُم... پس دِلِت آرام باشه

☀️🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃☀️

سلام خُجیر همشهریـان صبحتان بخیـر
ان شاءاله  به حق شاه خراسان همیشک، دلتان آرام باشه
عیدتان دی بسیـار مُبارک

شهید علی کوه خیل

امروز سالگرد فوت پدر عزیزم هست. زیاد حال درستی ندارم. یعنی تو مرداد ماه، زیاد حالم خوش نیست. نمی دونم برای به دست آوردن عزیزام خوش حال باشم یا اینکه برای ازدست دادن پدر و برادر عزیزم ناراحت! و همیشه دچار دوگانگی هستم.
و امروز یکی ازاون روزهاست که غم از دس دادن پدر اذیتم میکنه و بعد از نُه سال مثل، درست مثل روز اول از دست دادنش، غمگین و غصه دار میشم 😔😔😔😭😭
ازهمتون خواهش میکنم که قدر این میوه های نایاب زندگیتون رو بدونید.
خدا اون پدرها و مادرهایی رو که در قید حیات هستند رو حفظ کنه و اونهایی هم که در قید حیات نیستند رو رحمت کنه.

✍ دلنوشته بانو آقابراری در سالگرد فوت پدر بزرگوارشان

دورهمی تابستان

ذت دورهمی
زیر سایه ی کوچیک یه چنار
لب آب... پای گندمزار
تو عصر کشدار آخرین روز مرداد
با اونایی که دوستت دارن
و تو اونا رو دوست داری
یه تیکه ی بزرگ از خوشبختیه....

پاشو تا هنوز وقت هست
سهمتو از خوشبختی گاز بزن
عزیزجان

✍ نوشته: سیده مریم قادری، اورازان 

این مطلب در کانال طالقانیها منتشر شده است.

الهی... مرا آن ده که آن به

الهی؛
این بنده چه میدانه که باید چیِی دمال دباشه؟
اونی که میدانه تویی
هرچی که میدانی صلاح و آرزومانه هادین
ای کریم

سلام خجیر همشهریان روزتان بخیر

🍃 نجوای آخر شو

خداجان
وقتی متوجه گردیَم عاشق بنده های خودت هستی، منم خیلی غریبانه تیِی عاشق گردیَم

وقتی بُفَهمستم بخشنده هستی، گناه کردن د نترسیَم

تا بفهمستم وفاداری، بی وفایی کُردم

ولی هر کجا بشیَم، سرشکسته وَگردیَم

تا بَدیَم گرمی، سردترین وقتان تیِی سراغه بیتُم

ولی...
مگه تو مُن دَ چی بدیِی که همچنان میبخشی؟
منی توبه رَ قبول مینی؟
و مشتاق وگردین مُن هستی؟

با وجودِ یه اَچینی نازُنین خدا، نگرانی چه معنا داره؟

🍃🌛 شوتان پر از دلارآمی

◀️ سیدمصطفی افتخاری پراچانی

توره آدُمانی مجمع

همیشاک، کلِ تاریخی میان، هیچوقت هیچ کس، ما شیرین عقلانِ خلِ ویله، جدی نگیت. اما ما توره آدُمان میتانیم خیلی از این دنیایی خراب کاریان و سختیانه با بخندین حل کنیم. مگه ما چیمان از بقیه کمتره؟
فقط میخوا هر چند وقت یه بار، یه جا جمع گردیم، این لنگمانه بنگنیم آن یکین لِنگی سر، یه بُشقابی میان ماییب میوه بیورُن و ما دی هی باخوریم و هی بَخندیم و تهش دی، چند تا ورق کاغُذُ ایمضا کنیم و مجمع مانی نامُ بنگنیم: سباخبد. یعنی سازُمانِ بین المللیِ آزادی خنده به دردها!

♦️برداشتی آزاد و برگردان شده به طالقانی از قهوه سرد آقای نویسنده، نوشته ی روزبه معین

ان شاءالله که روزی برسیه لبانمانی سَر، خنده ی واقعی بیا و مجبور نباشیم با مخسره کُردُن توره آدُمان، بخندیم و خنده مان دی تَله زهر باشه. به حق این ماه عزیز
                🍃 ألـلَّـھُـمَــ ؏َـجِّـلْ لِوَلـیِـڪْ ألْـفَـرَج 🍃


♦️ با سپاس از آقای محمد آقابراری، روستای وشته
گروه تولید محتوای درجی

یاد گیتم

«یادگیتُم »
تقاص بِیتُن از خودُمی جان دَ کم مینه

«یادگیتُم »
بهضی موقِهان زیاد دی نزدیک گَردی٬ یاد هاکُرد میبی

«یادگیتُم »
تا کسی یِ یْ پا بُجاری همرا ٬ راه نشی یَم٬ راه بشی یَنُشَ قضاوت نکُنُم.

«یادگیتُم »
گاهی برای دَبی یَن باید٬ تار و ناپدید گردی.

«یادگیتُم »
خجیره رفیق همون شاهِ بی تاجُ تختی یه که بر دل حکومت مینه

«یادگیتُم »
کم دبی یَن دَ نـَتَرسُم.اگه کم باشُم شاید مُنه رُها دی یَنْ.ولی اگه زیاد که باشُم ٬ حِیفُم مینُن.

«یادگیتُم »
برای شناخت آدُمان٬ فقط کافیه که یه بار بر خلاف میلشان عمل کُنُم.

«یادگیتُم »
عزیزانمی بَ همیشک دعا کُنُم..

✍ برگردان متن و ارسال: سید عباس افتخاری پراچانی