طالقان، مهد خوبان
بنازم طالقان، ان مهد خوبان
ز باریکان بیگیتی تا به خسبان
همه مهمانواز و با صفایند
دل و عقل و زوان، مملو ز ایمان
دلی پر درد دارم، اه جانسوز
غمی دارم ز حسرت، درب و داغان
بیصحب سد گردیه یک غصه گنده
عذابش مایی شین، نفعش به تهران
جاده هانه اوو ببرد روخانه ای بیخ
ما بماندیم راهو پیمانکاره راهو چرخ پیکان
تابستان گردو خاکو تپه و سنگو دست انداز
زمستان لحم گل، یخشان، ورفو بوران
زمینانه هاگیت دولت چه راحت
بروتن مردومانش مفت و ارزان
بیامن بر سره تقسیم میراث
گلاویز گردیین خوبه خوارانو براران
نبه تنها همین قهرِ زمانه
که بش اوویی میان، تا قورت، کماکان
نوگو حرف زیاد، لهراسبی جان
که طالقان بود زیبای ایران
شعر، خوانش و عکس: احمد لهراسبی