درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

درجی، به طالقانی یعنی: دریچه سقفی خانه‌های قدیمی که رو به نور و هوای تازه باز می‌شد و نقش پررنگی در معماری، فرهنگ، افسانه‌ها و مراسمهای طالقانی دارد.

درجی: دریچه‌ای رو به فرهنگ، زبان، مردم و خاک طالقان

دوست عزیز سلام

طالقان، ولایتی اصیل و ریشه دار، با مردمانی نجیب و آرام و فرهیخته و فرهنگی غنی و ناب و بی‌بدیل است.
از نظر جغرافیایی، طالقان را نگین رشته کوه‌های البرز می‌دانند. دیاری محصور در کوه‌های جنوبی مازندران و گیلان، همسایه با کرج و الموتِ قزوین. با فاصله 166 کیلومتری از تهرانِ پایتخت.

این دیار، 86 پارچه آبادی دارد که برخی از روستاهای آن، به دلایل فرهنگی (مثل: روستای اورازان - زادگاه جلال آل احمد که کتابی هم به همین نام دارد) سیاسی مذهبی (مثل: روستای گلیرد - زادگاه آیت الله طالقانی، جاذبه‌های توریستی (مثل: روستای کرکبود - آبشار کرکبود و روستاهای حاشیه سد طالقان) و دلایل دیگر، آوازه‌ای جهانی دارند.
همچنین یکی از مرموزترین روستاهای ایران که به "ایستا" معروف است و در خود طالقان به "ترک آباد" شهرت دارد، در آن واقع شده است.

امّا بیشترین شهرت طالقان، مربوط به مفاخر و بزرگان آن است. از ابوذر زمان (آیت‌الله سید محمود طالقانی) و نویسنده خسی در میقات (مرحوم جلال آل احمد) گرفته تا شهید تیمسار فلاحی، دکتر حشمت، درویش خانِ اهل موسیقی و زنده یاد مریم میرزاخانی که مشتی است نمونه‌ی خروار در ذکر مفاخر و بزرگان طالقان.

ناحیه طالقان، زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزش‌های تفرجگاهی هستند.
طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز دارد که بر جاذبه‌های آن می‌افزایند.

زبان مردم طالقان از ریشه های فارسی - تاتی است.
ما در اینجا گرد هم جمع شده‌ایم تا طالقان خود را بهتر شناخته و در جهت احیای فرهنگ و زبان خود گام برداریم.

تمام تلاش و همت ما بر این است که زبان و فرهنگ و خاک طالقان عزیزمان، از هر گزند و آسیب، محفوظ بماند.

خُجیره هم زبانان، البرزیانِ نازنین، شمایی قدم مایی چُشمی سر.
به خودمانی زبان گپ بَزنیم تا ماندگار بُمانه.


برای ارتباط با ما
از طریق ایمیل به آدرس taleghanidarji@gmail.com مکاتبه کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

کوه بشین و تَره (سبزی) چینی - قسمت دوم

چهارشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۹:۴۷ ق.ظ

هر چیزی خودشی ب قانون داره. اصلاً اگه قاعده و قانون نباشه، همه چی خراب میبو. تره بچیین دی قانون خودشه داره.

🚩 با کسانی همرا گردین که رچشان با شما یکی باشه، بقول امروزیان با هم مَچ باشین. اون گروهی میان، حداقل دو سه نفر حساس، مسئول، دلسوز و مهربان دَباشه.
🚩 خوش قول باشین مثلا بگوتن فلان وخت حرکت مینیم، سر وخت اونجه حاضر باشین.
🚩 خودسر و خودرأی نباشین٬ نظرتان ر بگین ولی اگه با بقیه ضد بَ، سرسختی ناکنین و تابع جمع باشین. این در مواردی مثل راه بالا بشین تا زمان واستین برای ناشتایی و چاشت و امثال اینها هسته.
🚩 سعی کنین با یکی دو نفر، دسته تانی میان، صمیمی و راحت باشی که اگه خدای ناکرده یه پیشامدی فقط تیب دَکَت، بتانی اوشانی ب بگوی.
🚩 خیلی تند یا خیلی کند راه نشین. تند راه بشین زود خسته میبین یا نه٬ بقیه ر وادار مینین تند بشن٬ شاید یکی نتانه، جمان باشه٬ به فکر بقیه هم باشین. تا وخت شمی سختی، اوشانم به فکر شما باشن.
🚩 راه که میشین خیلی گپ گپ ناکنین قوه تان بیگیت میبو. سرجوعَری بشین قوه میخا. شوخی دی ناکنین، ممکنه خطرناک باشه.
🚩 تک چَره بزی جور، هی اینور و آنور نشین. جایی بشین که حداقل دو نفر ر بتانین با چشم بینین و با شول خبر کنین.
🚩 تره که بیدین، طمع ونگیرتان بخین همش بچینین. فکر ببردن تا خانه ر هم کنین٬ کسی شمی ب بارکشی نمینه.
🚩 سبزی ر با ریشه ونکشین. با یه دست تره ی سره بدارین، با دست دیگه کاردی همراه بِربینین. تا ریشش در نیا. با دست و ناخونتان دی می تانین این کار کنین٬ به شرطی بعدش دست درد نیگیرین. اگه یه دف دی با ریشه درومه، با کارد ریشش ر بربینین یه ذره خاک بریزین سرش، خودش میگیره. آنانی هم که گل بزیه و تخمش برسیه ر نچینین.
🚩 یه در میان بچینین٬ یه تخت کوه ر لخت ناکنین. بدارین سال دیری بم تخم افشان دبو. قحط نسل ناکنین.
🚩 اکَل (الکی و بی دلیل) گَوَنانه تَش نزنین.
🚩 کوکِ لان خراب ناکنین. اگه لانشان بیدین سمتش نشین٬ تخمانشان دست دست ناکنین بعد بنگنین سر جاش. حیوان بوی انسان ر تخمانش حس مینه دیگه اون تخمان ر نگا نمینه. گناه دارن چکار بکار اوشان دارین. تره تان ر بچینین.
🚩 آنانی که تازه کار هستن ر یاد بدین٬ کوه بخیل نی شمام نباشین٬ همِی اَندا تره دره.
🚩 بعضیان از رو ناچاری کیشک یالشان یا ننه پیرشان ر شمی همرا میرسن٬ غرغر و اوقات تلخی ناکنین٬ آخر سرم اگه کم بچی بیَن، یه قلاب تره تانی سر دِ ویگیرین، اوشانی ب داکونین. خوشحال میبُن. شما بعدا باز میتانین بشین. شاید اوشان نتانن بیان.
🚩 حتی الامکان یکی دو تا مرد بدارین همراتان بیان. فصل فصل کوچ هسته٬ آلکَی کوه فراوانَ. همه چوپانان که شُمی همولایتی نیَن.
🚩 صبح زود، اَفتو نِزی راه کوعین٬ خُنکا آدم ویشتر میتانه راه بشوَ.
🚩 شوکی حتما پوجارتان ر وارسی کنین اگه پاره ی بدوزین.
🚩 یکم توت ٬کیشمیش و جوز مغز  جیفتانی میان دبو.
🚩 یه کیشکه دبه ای میان، سالم او ویگیرین. وَهمنی او ر ناخورین. هر چشمه ای میان دولا نگردین.
🚩 بارتان ر به اندازه ویگیرین. اَکَّل بارتان سنگین ناکنین. ا‌ول و آخرش به کول خوتانه. به فکر خودتان باشین.
🚩 بقول آقام خدا بیامرز این سه چیز حتما همراتان دباشه: سوزنده(کبریت) و دوزنده( نخ  سوزن سنجاق) و بُرَّنده (چاقو )
🚩 الان همه گوشی دارُن. یه گوشی که باطریش دور تُمان گرده، خوتانی همرا ویگیرین. ولی وختی هوا بیگیت و البرق بزی حتما خاموشش کنین.
🚩 گت ترانی حرف گوشادین.

ان شاءالله یه خاطره خوب از تره بچین شمی ب بمانه. مینی بم یه قلاب بیورین.

✍ متن: سیده فاطمه میرتقی، اُورازان
📝 تنظیم و ویرایش: سیده مریم قادری، اُورازان
🎤 با صدای: سیده فاطمه میرتقی، اُورازان
 عکسها: محمدآقا براری (وشته)، سیده فاطمه میرتقی (اُورازان)، مرضیه نعمتی (خچیره)، پری یگانه فر (گته ده) و علی فعال
تهیه شده در گروه تولید محتوای درجی

هرگونه کپی برداری، تنها با ذکر منبع مجاز است.

این متن ارزشمند با صدای خانم میرتقی تقدیم به شما (دریافت کنید)



نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">