نفرین یا واگزاری به خدا
سه شنبه, ۲۳ شهریور ۱۴۰۰، ۱۲:۳۴ ب.ظ
بَهضی وقتا یه جوری آدُمی دُلِ می‌شکُنُن
که شاید بی اختیار
زُوان به نفرین باز میبو
یادُم میا پیلانَنِ‌مان همیشاک میگوت:
هیشوقت نفرین ناکُنین بَبِه‌جان
اونی که دل میسوجانه، یقین بُدان زندگی‌یی میان جوابشه هامیدیه
خدا شاید دیرگیر باشه... اَمبا شیر گیره
ای جانِ خدا... شیرگیری‌تی قُربان
این دی عکس شیر گیری مایی ننه 
آن دوتا گُرباک دی شیری جور از ننه‌ای شیر محافظت مینُن ارواحِ خیکشان 
عکس از: مهدی ویسانیان
سلام و درود چرا از واژه ی پیچه استفاده نشده در متن؟