داستان پیرزنکی کوزه

یه پیرزُنُک بَ که دو تا کوزه ی او داشت و چویی سر اوزان کوردی بَ و دوش گیتی بَ تا ببره خانه.
یکی از کوزان بُشکست بَ و تا به خانه برسه، اویِ میانش، نُصم میگردی. امبا اون یکی سالم و همیشک پُر بَ.
مدتی بگذشت.. آن کوزه ی شکسته خجالت بکشی و پیرزُنُک ر بگوت: مون تیی شرمنده یم که نمیتانم تییب او کامل بیارم.
پیرزُنُک بخندی بگوت: این راهی که مِینی، از وجود تو اَندی سرسبز و پرگل گرستی. این گلان تیی خاطر درآمیَن. مینی خانه این گلانی خاطر، اَندی قشنگ وخوش بو گرستی.

 

 

آها عزیزجان... ما دی هرکدام، وجودمانی میان، شکستگی داریم امبا بهتره اونی پی نیشیم.
خجالت دی نکشیم، مایی خلقت همینه، فقط باید خُجیر نتیجه کارمان دِ بگیریم.
این مهمه بَبَک جان.

✍ برگردان و ارسال متن: آزیتا عطایی، از روستای دنبلید
گروه تولید محتوای درجی