داستان دل شکستن هنر نمی باشد! (به گویش بایزرودی)
سه شنبه, ۷ دی ۱۳۹۵، ۱۱:۲۰ ق.ظ
حلاج٬ یکی از روزهای ماه رمه ضون٬ بشیه جذامیونی ور
بدیه دره نه هار خرندنه.
وره تارف کردنه.
حلاج بنیشته اشونی ور یک گته لقمه بزا...
جذامیون وره بوتنه: دیگرون امی سفره ای سر ننیشتنه، اما د بترسیه نه!
حلاج بوته:
اوهنون روزه هسسه نه...
و پارسسا
نماشدیر که ببیه، حلاج بوته:
جانه خدا، می روزه ره قبول کن.....!
وی شاگردون بوتنه:
اسسا اما بدیه می ته روزه ره بشکنیای..!
حلاج بوته:
اما خدایی مهمون بیه می..
روزه ره بشکنیامه
ولی دلی ره نشکنیامه...!
آنجا که دلی بود به میخانه نشستیم
آن توبه صدساله به پیمانه شکستیم
از آتش دوزخ نهراسیم که آن شب
ماتوبه شکستیم ولی دل نشکستیم
↩️ وگردون: آریوبرزن کیان - گته ده
🔶 این داستان، قبلا با گویش میان طالقانی و به صورت متن و صوت، در درجی قرار گرفته است. عزیزان می توانند از لینک زیر به آن دسترسی یابند.
این گویش کاملا شبیه گویش طبری کلارستاقی چالوس هست