خاطره زیارت شمس الشموس
آقا یه خاطره شمایب بگم
بدا اوُّل گَلُمه صاف کنم 😂
اِاااااااااهم😂
جاتان خالی هفتهٔ قبل که بشی بیَم مشهد، یکی از اون دفعاتی که میخواستم زیارت کنم، بشیم وسط جمعیّت، چنان منه هول هادان دبی اون میان پرس میبیَم.
بدیَم چاره ندارم آنقد فشار بما بی، فارسی گپ بزّیَنه یاد هاکردم😂😂دادبزّیَم؛ چامینین لامذهبان! منی پیَرِ دراردین شما!!
یه دفه بدیَم دونفر اون جمعیتی میان با اون همه فشار، درن قه قه میخندن.
خلاصه خودمه با هزار بدبختی درآردم اون گوشه بیَستام تا اون دو نفر دربیان بینم کی بیَن منی گپی دانی خنده کردن؟!
اونان دی درمان صداشان کردم بمان منی ور.
هنوز من هیچی نگوتم، یکیشان بگوت: پراچانیِی😂😂😂
منی خون خشک گردی، مشهدی میان ضریحی ور، اینان چی میگن، سر و وضعشان طالقانیانه نمیمانی، خانشان تهران بی.
بدیَم میگو ما دی طالقانی هستم، پراچان دی بمایم، سیدخدابخش وسیدخدایارِ دی میشناسیم😂😂
خلاصه ک محلوم گردی دنبلیدی وچه یَن
خا، زیادطولانی گردی، اسه نتیجه گیری😂
طالقانی عین آلبالودار میمانه، همه جا دره😂😂
✍ نقل خاطره از: سیدمصطفی افتخاری
عکس از: علی عبدالهی
